Martine Kamphuis
Door: Wendy op 20 april 2016

Spiegelbeeld is het tweede boek met Wynona Ryder (WP) als hoofdpersonage. Zowel Alibi als Spiegelbeeld kenmerken zich door de aanwezigheid van een hoog gehalte aan psychologie. Ik was in de gelegenheid Spiegelbeeld op voorhand te mogen lezen en legde vervolgens Martine Kamphuis een aantal vragen voor.



Wie is Martine Kamphuis?

Net als de meeste mensen ben ik niet gemakkelijk in woorden te vangen. Er zijn verschillende Martines, die deels samenhangen met de rollen die ik vervul. Ik ben moeder & dochter, ik ben partner & vriendin, collega & hulpverlener, tuinder & schrijfster en sinds vorig jaar ook ondernemer. Dat zegt een hoop maar eigenlijk zegt het ook helemaal niets. Het belangrijkste is misschien dat ik probeer positief in het leven te staan, me verbonden te voelen met andere mensen en als het even kan op bescheiden schaal iets goeds bij te dragen aan deze wereld.

De eerdere boeken die je geschreven hebt waren standalones. Inmiddels is Spiegelbeeld verschenen, het tweede boek met Wynona Post. Vanwaar nu de keuze voor een reeks en had je dit tijdens het schrijven van Alibi al bij voorhand in gedachten?

Het was een bewuste keuze om aan een reeks te beginnen. Een serie is leuk voor lezers: je weet ongeveer in welke sfeer je je begeeft als je aan een boek begint. Voor mij als schrijfster is het ook leuk, omdat het iets anders van me vraagt dan een op zichzelf staande thriller, Het moet nu niet alleen binnen het boek kloppen, maar ook binnen de serie: er moet een kloppende, doorgaande lijn door de verschillende boeken heenlopen. Dat is een leuke uitdaging.

Zijn er overeenkomsten tussen jou en de hoofdpersoon Wynona Post? Zo ja…welke. Zo nee, wat zijn de verschillen? Zitten er misschien ook autobiografische elementen in dit personage? 

Het personage WP komt op voor mij heel dichtbij, omdat ik haar leven zo heb ingericht dat het in een aantal opzichten op het mijne lijkt. Wanneer ik schrijf over haar werkplek, zie ik de polikliniek waar ik tijdens mijn opleiding werkte voor me, haar baas wordt vanzelf de baas die ik toen had, zelfs de receptioniste is identiek. Ook ik volgde mijn opeleiding in Utrecht, waardoor WP als ze door die stad loopt met mijn ogen rondkijkt. Er zijn ook grote verschillen: wat achtergrond en persoonlijkheid betreft lijken WP en ik niet zo op elkaar, zij is bijvoorbeeld impulsiever en wat eenzamer. Hoofdpersonen mogen nou eenmaal niet al te evenwichtig zijn! 

Kun je het karakter van WP omschrijven? 

WP is iemand die bij anderen veel oproept, er zijn lezers die haar in het hart sluiten en mensen die zich hopeloos aan haar ergeren. Ik denk dat dat te maken heeft met de onzekerheid die diep in haar zit: verstandelijk weet ze dat ze kwaliteiten heeft, maar gevoelsmatig twijfelt ze sterk aan zichzelf. Dat maakt dat ze soms heel tegenstrijdig en grillig over kan komen. Wat mij betreft maakt het haar vooral ook heel menselijk. 

Bedenk je de plot vooraf of ontwikkelt zich deze tijdens het schrijven? 

Ik ben niet zo'n uitstippelende schrijfster, bij mij gaan plot en personages altijd een eigen leven leiden waardoor ik regelmatig voor verrassingen kom te staan. Waar ik wel over nagedacht heb is de globale ontwikkeling die WP door zal maken, hoe ze in haar werk zal groeien, hoe ze met tegenslagen om zal leren gaan en als persoon sterker zal worden.

Heb je de cover voor Spiegelbeeld zelf uitgekozen? 

Van de uitgever mocht ik meedenken over hoe de cover er uit moest zien. Toen er een aantal concept covers waren, mocht ik meekiezen. Dat is een van de dingen die het leuk maakt om met De Crime Compagnie samen te werken, bij andere uitgeverijen is dat wel eens anders! 

Veel mensen hebben tegenwoordig te maken met een hogere werkdruk. Is het werk wat je doet nog steeds goed te combineren met het schrijven? Zijn er wel eens momenten geweest dat je het niet meer zag zitten om te schrijven? 

In de Geestelijke Gezondheidszorg is de werkdruk door bezuinigingen inderdaad heel hoog. Maar het schrijven is goed met mijn werk te combineren omdat het werk en het schrijven elkaars tegenpolen zijn. Op het werk moet ik op een ongelofelijke hoeveelheid prikkels reageren, terwijl ik tijdens het schrijve afgesloten ben van de buitenwereld. Dat houdt elkaar in evenwicht. Het schrijven geeft vooral energie. Dat zou denk ik anders zijn als ik hele dagen vrij had voor het schrijven. 

Heb je er ook wel eens aan gedacht een non-fictie boek te schrijven, bijvoorbeeld over psychologie? 

Op mijn vakgebied schrijf ik regelmatig artikelen. Er is daarbij een duidelijke overlap: mijn laatste artikel ging over slachtoffers die dader worden, een thema dat ik verwerkt had in Alibi, de eerste WP thriller. Ook voor het psychologische thema dat in Spiegelbeeld belangrijk is, ambivalente vriendschappen, wil ik een artikel schrijven. 

Wie is jouw favoriete auteur? 

Mijn lievelingsauteur is Anne Tyler, een amerikaanse schrijfster die met Breathing Lessons ooit de Pulizer Prize won. Ze schrijft over gewone mensen en de ingewikkelde dingen die er tussen hen gebeuren en dat doet ze meesterlijk.

Kunnen we in de toekomst ook weer een stand alone verwachten of is er voorlopig nog genoeg te beleven voor WP?

Hoewel ik op dit moment bezig ben met twee kinderboeken, borrelt er al weer een volgend verhaal rondom WP op. Maar er liggen ook al wat leuke ideeën voor op zichzelf staande thrillers. Dus wie weet...

Wendy



Bezoekersreacties:
Website Security Test