Elisabeth Mollema
Door: Annette op 20 oktober 2008

Vorige week was de boekpresentatie van Vergelding, de tweede thriller van Elisabeth Mollema. Elisabeth schreef eerder zo'n vijftig kinderboeken, maar vindt het schrijven van thrillers eigenlijk veel leuker, vertrouwde ze me ooit toe. Door vertraging vanwege een aanrijding tussen twee treinen miste ik helaas haar boekpresentatie. Vandaar dat dit interview met oude in plaats van nieuwe foto's opgeleukt is. Hieronder de antwoorden van Elisabeth op de vragen die ik haar per mail stuurde:

1. Door een aanrijding op het spoor bij Gouda miste ik op 11 oktober helaas je boekpresentatie van Vergelding. Wat heb ik allemaal gemist?

Elisabeth: Je hebt vooral gemist dat anderen ook last hadden van die vertraging. Het programma is omgegooid. We hebben eerst geborreld en toen Ed van Eeden er was heb ik zijn interviewvragen beantwoord. Iedereen was naderhand tevreden.

2. Er zijn meerdere boeken met de titel Vergelding. Kan je een titel zomaar 'hergebruiken'? Of moet je daarvoor toestemming vragen?

Elisabeth: Ik heb de titel Vergelding gekozen omdat die beste paste bij het verhaal dat over wraak nemen ging. Waarom dan niet Wraak genomen zul je misschien vragen. Omdat ik het niet zo'n mooi woord vind. Grafisch niet, maar het ligt ook niet lekker in het gehoor. Bovendien was er bij een dochter van mijn uitgeverij net een boek uitgekomen met die titel en het zou verwarrend zijn als de vertegenwoordigers met twee boeken die dezelfde titel hebben de boer op moesten. Revanche was een alternatief, maar de uitgever vond dat te moeilijk voor een deel van de Nederlandse markt. Ik heb gezocht naar een andere titel, maar alles wat ik verzon was te vergezocht. Ik houd van pakkende titels. Uiteindelijk is het toch het verhaal zelf dat de lezer moet boeien.
Je hoeft niemand toestemming te vragen om die titel te hergebruiken, maar het is wel handig als je als uitgever erop let dat er niet tegelijkertijd een boek uitkomt met eenzelfde titel in hetzelfde genre. Dat heeft mijn uitgever goed gedaan.

 

3. Ik zag je boek op een enorme poster op het station. Heb je die zelf ook gezien? Hoe voelt dat om je eigen boek zo groot afgebeeld te zien?

Elisabeth: Ik heb hem zelf gezien op een foto die iemand mij mailde. Het is fantastisch te merken dat je uitgever zoveel vertrouwen in het boek heeft dat hij zo'n grote marketingcampagne heeft opgezet. Het boek loopt goed. Na een week was er al een tweede druk en kwam Vergelding binnen op nr 44 van de top 60 van best verkochte boeken.

4. Bevalt het thriller-schrijven nog steeds beter dan kinderboeken? Kunnen we ooit nog kinderboeken van je verwachten?

Elisabeth: Vooralsnog vind ik het schrijver van thrillers zo leuk dat kinderboeken even naar de achtergrond zijn geschoven.

   

5. In Vergelding is Matty een ambitieuze jonge vrouw die er erg veel voor over heeft om haar gelijk te krijgen. Was het 'lekker' om een personage als Matty te beschrijven?

Elisabeth: Ja, dat was bijzonder aangenaam. Maar het is net zo leuk om vanuit het perspectief van elk ander type mens te schrijven. Je kunt daarmee de verschillende kanten in je eigen karakter uitdiepen. Ik vergelijk het altijd met het zogenaamde 'method acting'. Volgens die acteermethode moet je als acteur zoeken naar emoties die te vergelijken zijn met die je moet spelen. Als je bijvoorbeeld een verdrietige scene moet spelen denk je aan iets verdrietigs dat je zelf is overkomen. Met schrijven gaat het net zo. Ik heb nooit iemand vermoord, maar ik kan me best inleven in de woede of razernij die iemand voelt als hij zoiets doet. Of in de angst die iemand voelt als hij een mes op zijn keel krijgt bijvoorbeeld. Het is ontzettend intensief om zo te schrijven, maar als het lukt gaan je personages leven en krijgen ze diepte.

6. Vergelding speelt zich voor een groot deel af in het gezin van Willem en Hester Pesser en hun vier kinderen. Zoals je het drukke gezinsleven beschrijft, móet je het haast wel zelf meegemaakt hebben. Heb je het net zo druk als Hester gehad toen jouw twee zoons nog jong waren?

Elisabeth: Kun je wel zeggen. Mijn zoons waren nogal wild en avontuurlijk. En hoewel ze nu allebei volwassen zijn, zijn ze dat nog steeds. Geen kantoorbaan voor hen. Ze doen allebei het liefst gevaarlijk werk. Dat hun moeder het avontuur zoekt achter de computer vinden ze onbegrijpelijk, maar volgens mij is het wel enigszins vergelijkbaar. Ik zoek het avontuur meer in mijn geest.

7. In Vergelding speelt de jeugd van meerdere personages een grote rol. Vind jij dat personages een zware jeugd nodig hebben om later in je leven een misdaad te begaan?

Elisabeth: Nee, niet persé. Maar het komt niet zomaar uit de lucht vallen als je een misdaad begaat. Tenzij je zwaar geestelijk gestoord bent en dat blijkt dan meestal ook uit ander gedrag en word je snel opgepakt. Voor mij zijn dat soort types niet interessant. Dat is meer iets voor de psychiatrie. Ik beschrijf personages die zijn zoals jij en ik. Die herkenbaar zijn voor de meeste mensen. Maar die op een bepaald moment door het lint gaan omdat er iets gebeurt dat een bepaald aspect in hun persoonlijkheid raakt. Wat is dat? moet je je afvragen als schrijver. En waar komt dat vandaan? Het hoeft niet iets te zijn dat in de jeugd is gebeurd al zijn gebeurtenissen in die periode vaak vormend. Maar als je op latere leeftijd bijvoorbeeld een groot verdriet meemaakt of iets heel erg angstigs of je wordt erg gekwetst, kan dat net zo goed op een later moment leiden tot iets als het plegen van een misdaad. Ik probeer me dusdanig in mijn personages te verdiepen dat al hun handelen te verklaren is. Pas dan wordt het verhaal geloofwaardig.

8. Ben je alweer bezig aan een volgende thriller? En zo ja, kan je alvast een tipje van de sluier oplichten?

Elisabeth: Ja, ik ben al weer hard aan het schrijven. Het eerste deel van het verhaal speelt zich af in Zuid Frankrijk waar mijn personages in een situatie verzeild raken waarin een misdaad wordt gepleegd. Meer kan ik nog niet verklappen. Misschien over een paar maanden.

Annette



Bezoekersreacties:
Website Security Test