Wie is Ronald van den Broek. Beschrijf jezelf eens in vier woorden.
Vrolijk, sociaal, pietje-precies en – ik geef het niet graag toe – een control freak.
In het dagelijks leven werk je bij de overheid, wat doe je daar precies?
Ik werk als jurist bij een organisatie die toezicht houdt op de gezondheidszorg. Als een zorgverlener fraudeert met de declaraties of een grove fout maakt dan krijgt hij of zij met de zorgautoriteit te maken. Ik schrijf boetebesluiten en pleit bij de rechter als die zorgaanbieder het niet eens is met een boete die aan hem is opgelegd.
Kun je het schrijven makkelijk combineren met je werk?
Ik werk fulltime, dus ik moet af en toe heel gedisciplineerd zijn om het te kunnen combineren met schrijven. Maar omdat ik schrijven zo ontzettend leuk vindt, is het voor mij nooit een probleem om daar tijd voor vrij te maken. Het is een kwestie van keuzes maken, maar soms is dat wel moeilijk. Wat het minder lastig maakt is dat ik echt overal kan schrijven, dus ook in een café of een vliegtuig op weg naar een vakantiebestemming.
Beschermduivel refereert naar Het meisje van Yde. Kwam dit zomaar in je hoofd op of ging daar het een en ander aan vooraf? En heb je daar veel research voor moeten doen?
Ik doe altijd veel research voor mijn boeken. Gelukkig kom je heel ver met Google, maar ik probeer ook altijd alle locaties die in het boek een rol spelen te bezoeken om de sfeer te proeven en de setting realistisch te kunnen beschrijven. Hoe een varkensstal ruikt en de geluiden die je daar hoort, haal je niet van het internet. Het verhaal van het meisje van Yde heeft me van kleins af aan geïntrigeerd dus ik twijfelde geen moment toen ik dat gegeven in Beschermduivel kon gebruiken. Ik ben natuurlijk naar de plek gegaan waar ze is gevonden en heb haar lichaam en de reconstructie bezocht in het Drents museum. Heel indrukwekkend.
Was het moeilijk om een uitgever te vinden voor Beschermduivel?
Ik heb gesprekken gevoerd met verschillende uitgevers waarna bleek dat uitgeverij Palmslag heel goed bij mijn wensen en behoeften past. Ik heb mezelf onder andere beschreven met het woord “control freak” en Palmslag overlegt alles met de auteur, dus daar had ik een heel goed gevoel bij.
Er staan soms best gruwelijke dingen beschreven en ook de dierenliefhebber zal even moeten slikken. Blijft dit jezelf ook lang bij?
In de gevallen dat het leed geen dier betrof, was er sprake van wraak, dus toen ik in de huid van de dader kroop en me voorstelde hoe woedend hij of zij – ik verraad niets – moest zijn, liet ik me helemaal gaan en ontstonden deze scenes als vanzelf. Bovendien wilde ik geen doorsnee moorden in het boek beschrijven, dus vandaar dat je het woord mes of kogel niet tegenkomt, maar dus wel andere creatieve methoden. Ja, als schrijver van thrillers moet je een beetje een verknipte geest en doorgeslagen fantasie hebben. Het dierenleed is niet heel expliciet beschreven. Het past in het boek en bij de beweegredenen van de dader. Zelf ben ik ook een dierenliefhebber dus ook die scenens blijven mij nog lang bij. Overigens zijn de scenes waar jij op doelt niet verzonnen maar helaas echt gebeurd. Met uitzondering van het schuursponsje – wederom zal ik verder niets verklappen - dat is in mijn brein ontstaan.
Had je de plot al vooraf bedacht, of heeft deze zich ontwikkeld tijdens het schrijven?
Ik wilde een verrassend plot schrijven, dus ik heb bij de aanvang van het verhaal vier mogelijke daders uitgekozen. Tijdens het schrijven kwamen ze tot leven en zijn ze voor een belangrijk deel hun eigen verhaal gaan vertellen. Pas tegen het einde wist ik hoe het boek moest eindigen en kon ik alle eindjes netjes aan elkaar gaan knopen. Ik ben een pietje-precies, dus dat was nog een behoorlijk ingewikkelde puzzel, maar uit de eerste reacties op het boek kan ik afleiden dat het gelukt is. Daar word ik heel gelukkig van. Het is dus een combinatie van uitdenken, veel puzzelen en het gewoon maar laten ontstaan.
Heb je de cover zelf gekozen? Waarom deze cover?
Ik heb heel veel foto’s bekeken en de tien meest geschikte voorgelegd aan verschillende mensen die ik heel kort de inhoud van het boek had verteld. Zonder uitzondering koos iedereen voor deze cover. Ook de uitgever was gelijk enthousiast. Het heeft iets mysterieus en raakt aan de kern van het verhaal. Water speelt een grote rol, denk maar aan het meisje van Yde dat in een ven is gevonden en het ongeval dat in het boek wordt beschreven. Bovendien vind ik dat een cover aantrekkelijk moet zijn, als een filmposter of een magazine dat je op de tafel kunt laten liggen als er bezoek komt en dat geldt zeker voor Beschermduivel.
Welke boeken lees jezelf, heb je de voorkeur voor een bepaald genre?
Ik lees bijna uitsluitend thrillers en bij voorkeur psychologische thrillers. Mijn absolute favoriet is Harlan Coben. Soms maak ik een uitstapje naar een ander genre zoals Tonio van Van der Heijden of fantasy zoals Hex van Thomas olde Heuvelt. De boeken die ik schrijf moet ik zelf ook graag willen lezen.
Zijn er al plannen voor een nieuw boek? Zo ja, kun je een tipje van de sluier oplichten?
Inmiddels staan de eerste 30.000 woorden op papier. Het wordt een boek met wederom een vrouw in de hoofdrol. Het boek zit vol actie en spanning en speelt zich af tegen de achtergrond van Rotterdam en een aantal andere aantrekkelijke wereldsteden zoals Dubai en Londen. Ik ben zelf natuurlijk heel enthousiast en ik kan niet wachten om jullie het verhaal uit de doeken te doen, maar voorlopig moet ik het nog even voor mezelf houden.
Ronald, bedankt voor dit leuke interview!