vrouwenthrillers.nl

Can you tell us something about yourself? I saw that you live partly in Sussex and in Carcassonne. Why these two cities and how do you write in both cities or in one of these cities?

We have had a tiny house in the shadow of the city walls of Carcassonne since 1989, but I live full time in Chichester, in West Sussex, where I was born. Carcassonne is the home of my imagination, but Chichester is where all my family is and all my memories. Both inspire me, both feed my imagination for the kinds of books I write – novels shining a spotlight on hidden women’s stories, stories inspired by history and by mystery and adventure.

Suppose I should go on holiday to Carcassonne, I have never been there, where should I go to experience the atmosphere as described in your books?

We have walking guides in all my books so that readers can experience the world of the novels for themselves. So, for The Ship of Souls – which is a pirate novel of revenge, secrets and murder set on the High Seas - readers can go to La Rochelle on the Atlantic Coast of France, to the Canary Islands in the Atlantic Ocean, to Paris and of course to wonderful Amsterdam (where most of my previous novel The City of Tears is set). I work hard to make sure that the geography and the history of the places I am writing about is accurate.

As an author, how do you find the balance between writing a fictional novel and telling about historical facts from the time in which the book is set?

I spend years on research and it is essential that the history is correct – readers deserve to know the spine of real history that shaped our world. Once I have done that, I place my imaginary characters in front of the backdrop of the real history and let the story start to develop from there.

What does your research look like and how long does it take you to write the parts of this series?

I divide research into ‘head’ work – that’s to say, visiting archives, libraries, reading histories, biographies and studies of the period, learning everything about the world of, say, the 17th century in France and Netherlands for The Ship of Souls, the politics and the religion, the way of life. Once that is done, I go out and do my ‘field’ research – that means spending time (sometimes years, in the case of Carcassonne) in the place about which I’m writing, exploring the countryside and the towns, visiting every museum and library I can find, immersing myself in the reality of the place. For The Ship of Souls, I spent weeks in Amsterdam visiting the Maritime Museum and learning about seafaring ships of the 17th century. My lead character, Louise Joubert, is a wealthy woman who becomes a pirate, so I need to be confident that I could create a wonderful ship for her to captain.

It had been a while since I read The Burning Chambers and The City of Tears and a lot of information was lost. How do you ensure that readers do not feel like they have missed a lot from previous parts without largely repeating the previous part in the new part?

Although it is the third in a series of four novels inspired by the Huguenot diaspora and covering 300 years of turbulent history, I deliberately wrote The Ship of Souls as a standalone novel. So, readers who have read the earlier books will find lots of reminders in The Ship of Souls itself. But lots of readers are starting here, because it jumps forward two generations to a new cast of characters. Also, pirate novels stand very much outside of normal fiction, so I wanted to make this novel a story anyone could enjoy, even if they had never read a Kate Mosse novel before.

Your books often point out the strength of women and the obstacles they encounter in their lives. How would you have dealt with that yourself at the time in which the books are set?

It’s impossible to say – all I can do is create amazing female characters, inspired by real women who did exist (there were quite a few female pirates in this period, including Grace O’Malley in Ireland, Sayyida al Hurra in Morocco and the notorious Mary Read and Anne Bonney in the Caribbean a century later). I do not put myself into my characters, but rather set the stage for them to live exciting, terrifying, amazing lives.

There is still a fight for equal rights for women. Do you think that will ever no longer be necessary? About Ship of Souls it is written “The bravest among them are in fact women living in disguise.” Where does this thought come from?

I’m afraid that history is a pendulum – things go backwards and they go forwards – so there will always be people who, for reasons of control or fear, seek to treat women less well than men. We can see in certain parts of the world that women’s rights are being eroded. Every right we have has been fought for by someone, so we owe it to the brave and courageous women (and men) of the past to keep fighting for equality. Women and men built the world together. In my fiction, I can present women who might have lived – inspired by real women – and show the reader that incredible, strong, brave women have always been there.

Which person comes closest to yourself? And if you were to invite that person for a walk, what would the conversation be about?

All my characters are themselves, not me … But I would love to talk to Louise, my lead character in The Ship of Souls, to ask her what it felt like to be captain of a ship in the middle of the Atlantic Ocean with nothing but the moon and stars to light your way.

And if that person were alive today, what would he or she be doing in everyday life?

Oo, good question. I think if Louise was a real person, living in the 21st century, she would probably be a commander in the Navy. Women are now allowed to captain ships and she would love that. Or, perhaps, she would be Prime Minister …

Can you tell us something about the fourth part?

It will jump another two generations and will be set mostly in South Africa. All the questions about the characters in The Ship of Souls – as well as the clues and hints from the earlier novels – will be answered. It will be a huge and emotional ending to a quartet of historical mystery adventures telling the interconnected stories of many generations of women of the Joubert family.

Nederlandse vertaling

Kun je iets over jezelf vertellen? Ik zag dat je deels in Sussex en in Carcassonne woont. Waarom deze twee steden en hoe schrijf je in beide steden of in een van deze steden?

We hebben sinds 1989 een klein huis in de schaduw van de stadsmuren van Carcassonne, maar ik woon fulltime in Chichester, in West Sussex, waar ik ben geboren. Carcassonne is de thuisbasis van mijn verbeelding, maar Chichester is waar mijn hele familie is en al mijn herinneringen. Beide inspireren mij, beide voeden mijn verbeelding voor het soort boeken dat ik schrijf – romans die verborgen vrouwenverhalen in de schijnwerpers zetten, verhalen geïnspireerd door de geschiedenis en door mysterie en avontuur.

Stel ik zou naar Carcassone op vakantie gaan, ik ben er nog nooit geweest, waar moet ik dan naartoe om de sfeer zoals die in jouw boeken beschreven is te proeven?

In al mijn boeken staan landkaarten zodat lezers de wereld van de romans zelf kunnen ervaren. Dus voor Schip der zielen – een piratenroman over wraak, geheimen en moord die zich afspeelt op volle zee – kunnen lezers naar La Rochelle aan de Atlantische kust van Frankrijk gaan, naar de Canarische Eilanden in de Atlantische Oceaan, naar Parijs en natuurlijk naar het prachtige Amsterdam (waar het grootste deel van mijn vorige roman Stad van tranen zich afspeelt). Ik werk er hard aan om ervoor te zorgen dat de geografie en de geschiedenis van de plaatsen waarover ik schrijf accuraat zijn.

Hoe vind je als auteur de balans tussen het schrijven van een fictieve roman en het vertellen over geschiedenisfeiten uit de tijd waarin het boek zich afspeelt?

Ik besteed jaren aan research en het is essentieel dat de geschiedenis klopt – lezers verdienen het om de ruggengraat te kennen van de echte geschiedenis die onze wereld heeft gevormd. Zodra ik dat heb gedaan, plaats ik mijn denkbeeldige personages voor de achtergrond van de echte geschiedenis en laat ik het verhaal zich van daaruit beginnen te ontwikkelen.

Hoe ziet jouw research eruit en hoe lang doe je over het schrijven van de delen van deze serie?

Ik verdeel research in hoofdwerk – dat wil zeggen het bezoeken van archieven, bibliotheken, het lezen van geschiedenissen, biografieën en studies uit die periode, het leren van alles over de wereld van bijvoorbeeld de 17e eeuw in Frankrijk en Nederland voor Schip der zielen, de politiek en de religie, de manier van leven. Zodra dat klaar is, ga ik op pad en doe mijn ‘veldonderzoek’ – dat betekent tijd doorbrengen (soms jaren, in het geval van Carcassonne) op de plaats waarover ik schrijf, het platteland en de steden verkennen, elk museum bezoeken en bibliotheek die ik kan vinden, waarbij ik mezelf onderdompel in de realiteit van de plek. Voor Schip der zielen bracht ik weken door in Amsterdam om het Maritiem Museum te bezoeken en te leren over zeeschepen uit de 17e eeuw. Mijn hoofdpersoon, Louise Joubert, is een rijke vrouw die piraat wordt, dus ik moet er zeker van zijn dat ik een prachtig schip voor haar kan creëren om als kapitein te besturen.

Het was al even geleden dat ik Tijden van Vuur en Stad van tranen gelezen had en veel informatie was weggezakt. Hoe zorg je ervoor dat lezers niet het gevoel hebben veel gemist te hebben uit vorige delen zonder het vorige deel voor een groot deel te herhalen in het nieuwe deel?

Hoewel het de derde is in een serie van vier romans, geïnspireerd door de hugenotendiaspora en die 300 jaar turbulente geschiedenis bestrijken, heb ik Schip der zielen bewust als een op zichzelf staande roman geschreven. Lezers die de eerdere boeken hebben gelezen, zullen dus veel herinneringen vinden in Schip der zielen zelf. Maar veel lezers beginnen hier, omdat het twee generaties vooruit springt naar een nieuwe cast van personages. Bovendien staan piratenromans heel erg buiten de normale fictie, dus ik wilde van deze roman een verhaal maken waar iedereen van kon genieten, zelfs als ze nog nooit eerder een roman van Kate Mosse hadden gelezen.

Er wordt in jouw boeken vaak gewezen op de kracht van vrouwen en de obstakels die zij tegenkomen in hun leven. Hoe zou je daar in de tijd waarin de boeken spelen zelf mee om zijn gegaan?

Dat is onmogelijk te zeggen – het enige wat ik kan doen is geweldige vrouwelijke personages creëren, geïnspireerd door echte vrouwen die wel bestonden (er waren nogal wat vrouwelijke piraten in deze periode, waaronder Grace O'Malley in Ierland, Sayyida al Hurra in Marokko en de beruchte Mary Read en Anne Bonney in het Caribisch gebied een eeuw later). Ik verplaats mezelf niet in mijn personages, maar bereid eerder het podium voor hen om een spannend, angstaanjagend en geweldig leven te leiden.

Er wordt nog steeds gestreden voor gelijke rechten van vrouwen. Denk je dat dat ooit niet meer nodig zal zijn? Over Schip der zielen wordt geschreven “De dappersten onder hen zijn in feite vrouwen die in vermomming leven.” Waar komt deze gedachte vandaan?

Ik ben bang dat de geschiedenis een slinger is – dingen gaan achteruit en ze gaan vooruit – dus er zullen altijd mensen zijn die, uit controle- of angstoverwegingen, proberen vrouwen minder goed te behandelen dan mannen. We kunnen in bepaalde delen van de wereld zien dat de rechten van vrouwen worden uitgehold. Voor elk recht dat we hebben, is door iemand gevochten, dus we zijn het aan de moedige en moedige vrouwen (en mannen) uit het verleden verplicht om te blijven vechten voor gelijkheid. Vrouwen en mannen hebben samen de wereld opgebouwd. In mijn fictie kan ik vrouwen presenteren die misschien hebben geleefd – geïnspireerd door echte vrouwen – en de lezer laten zien dat ongelooflijke, sterke, moedige vrouwen er altijd zijn geweest.

Welke persoon komt het dichtst bij jouzelf? En als je die persoon uit zou nodigen voor een wandeling waar zou het gesprek dan over gaan?

Al mijn personages zijn zichzelf… Maar ik zou heel graag met Louise willen praten, mijn hoofdpersonage in Schip der zielen, om haar te vragen hoe het voelde om kapitein te zijn van een schip midden op de Atlantische Oceaan met niets anders dan de maan en de sterren om jouw pad te verlichten.

En als die persoon nu zou leven, wat zou hij of zij nu doen in het dagelijks leven?

Oei, goede vraag. Ik denk dat als Louise een echt persoon was en in de 21e eeuw leefde, ze waarschijnlijk commandant bij de marine zou zijn. Vrouwen mogen nu schepen besturen en dat zou ze geweldig vinden. Of misschien zou ze premier worden...

Kun je al iets vertellen over het vierde deel?

Het zal nog twee generaties verder springen en zal zich voornamelijk in Zuid-Afrika afspelen. Alle vragen over de personages in Schip der zielen – evenals de aanwijzingen en hints uit de eerdere romans – zullen worden beantwoord. Het wordt een groots en emotioneel einde van een kwartet van historische mysterieuze avonturen die de onderling verbonden verhalen vertellen van vele generaties vrouwen van de familie Joubert.