Ik was al best ver met een manuscript waar ik aan werkte, en toen kwam het idee voor Genadeloos in me op. Omdat ik de verhaalinhoud van Genadeloos beter vond passen in de “misdadig goed-lijn” van Luitingh-Sijthoff, besloot ik het manuscript waar ik toen aan werkte opzij te schuiven, en het nieuwe idee uit te werken. Eén van de hoofdpersonages, een tienerjongen genaamd Clemens, zorgt met zijn gedrag voor heel wat onrust binnen een, op het oog, doodnormaal gezin. Het leek me boeiend om de problemen die hij veroorzaakt, te belichten vanuit de vier personages van het gezin. Daarnaast probeer ik bij ieder boek dat ik schrijf origineel te zijn, en dit leek me een leuke toevoeging daarop.  

Eigenlijk staat het antwoord al in de vraag hierboven. Ja, het is een bewuste keuze geweest. Iedereen is anders en iedereen gaat anders met problemen/conflicten om. Daarnaast wilde ik laten zien dat iedereen, ook jij en ik, iets ‘afschrikwekkends’ in zich heeft, al is dat woord misschien een beetje overdreven. Enfin, het ligt eraan wat eraan vooraf gaat. Bij de één knapt dat draadje (veel) sneller dan bij de ander. 

Ik wilde het verhaal iets herkenbaars meegeven voor allerlei lezers: jongens, meiden én volwassenen. 

Het geeft hem iets “eigens”. Zijn verleden heeft een grote impact gehad op zijn toekomst. Eigenlijk begon dat vanaf het moment dat hij naar Nederland verhuisde. 

Het liefst schrijf ik ’s morgens. Ik vind het heerlijk om op die manier de dag te beginnen. ’s Avonds kan ik ook prima schrijven, maar ik merk ook dat ik na een werkdag (in loondienst) vaak gewoon zin heb in lekker niks ’s avonds. Mijn schrijfuren vallen dus vaak op mijn vrije dagen (zaterdag, zondag en maandag) en regelmatig in de avonduren. 

Voor mij persoonlijk is er, gelukkig, weinig veranderd, op wat kleine dingen na. Zo verscheen Genadeloos later dan gepland, had ik geen schoolbezoeken het afgelopen half jaar en zag ik, vooral in het begin, mijn vrienden niet tot minder. Ik werk bij een bedrijfsmakelaar en dat ging gewoon door. We zijn een klein team (met z’n drieën), dus we konden prima afstand houden e.d. 

Ik hield zelf helemaal niet van lezen! Dat kwam door de verplichte leeslijst op school. Daar stonden titels op die mij echt niet konden bekoren. Maar toen: mijn moeder had het boek “Het verrotte leven van Floortje Bloem” van Yvonne Keuls in de kast staan, en dat mocht ik lezen voor Nederlands. Het boek hield mij in zijn greep. Vanaf dat moment was ik om. Het is niet zo dat ik boeken verslond, maar ik kwam er wel achter dat lezen leuk is, zolang je maar het juiste boek in handen hebt. Dat is ook wat ik altijd zeg. En dat is per persoon verschillend. 

Ik kan daar helaas niet zo veel over vertellen. Maar die thriller voor volwassenen gaat er zeker een keer komen 😉 

Ook lazen wij dat je bezig bent met het schrijven van weer een young adult. Betekent dit dat je met twee boeken tegelijkertijd bezig bent? 

Ik werk vaker aan meerdere manuscripten tegelijk. Niet letterlijk tegelijk. Ik werk eerst het ene manuscript af, en pak dan het volgende weer op. Tegen de tijd dat het eerste manuscript dan bijvoorbeeld terugkomt voor redactie, is het tweede manuscript klaar om naar de proeflezers te gaan. 

Dat vind ik lastig. Er zijn zoveel goede boeken! Ik lees graag de boeken van Tess Gerritsen, Ilse Ruijters, Esther Verhoef, Judith Visser en veeeeel meer auteurs.