In hoeverre hebben jullie ervaringen als docent op een middelbare school bijgedragen aan het verhaal van Schaduwkant?
Voor collega’s en scholieren van het Jordan MLU, de school waar we jarenlang hebben samengewerkt, zal dit boek heel herkenbaar zijn. We hebben het echt geschreven met die school in gedachten. Het was heerlijk om te kunnen schrijven over een omgeving die je zo goed kent.
Je schaduwkant - best een zwaar thema. Hoe is dat bij jullie zelf? Kennen jullie je eigen schaduwkanten?
Sophie: Ik denk het wel, maar dat kun je natuurlijk nooit helemaal zeker weten. Ik doe wel mijn best om de donkere kant in mij onder ogen te zien.
Ester: Die kant van mezelf ken ik wel, ja, maar wel pas sinds ik wat ouder ben en wat meer levenservaring heb opgedaan.
Ellen moet op haar tenen lopen in de communicatie met haar zoon Mick, een recalcitrante puber die dreigt te gaan ontsporen. De relatie tussen die twee is heel indringend en levensecht beschreven. Komt dit voort uit eigen ervaringen?
Onze pubers zijn makke schaapjes vergeleken bij Mick, maar we weten allebei wel hoe het is om je machteloos te voelen in de omgang met je puber. In Schaduwkant hebben we dat gevoel uitvergroot. Ook hebben we ervaringen van vriendinnen voor het boek gebruikt.
Hoe zorg je als schrijversduo dat de plot goed in elkaar komt te zitten? Met alle lijnen die daar naartoe leiden? Hoe verloopt zo’n proces?
Bij ons is dat proces vrij organisch (of eigenlijk is het meer een georganiseerde chaos, haha). We hebben een idee en brainstormen daarover tot we weten wie de hoofdpersoon is en wat het probleem is waar ze mee kampt. Dan maken we een grove schets van waar we uit willen komen en plotten we steeds een paar hoofdstukken vooruit. We schrijven om en om een hoofdstuk en redigeren elkaar direct. Zodra we de personages beter kennen, gaan zij hun eigen leven leiden en doen ze soms andere dingen dan wij hadden voorzien. Dat houdt het schrijven spannend.
Willen jullie met Schaduwkant ook een boodschap meegeven aan de lezer?
Ja, met dit verhaal willen wij laten zien dat opvoeding lang niet zo maakbaar is als mensen met volgzame kinderen vaak lijken te denken. Als je een rebelse puber hebt die niet naar je luistert, sta je met je rug tegen de muur. En dat maakt je niet per definitie een slechte ouder.
Schaduwkant krijgt veel positieve reacties. Op Vrouwenthrillers.nl en op Hebban is de gemiddelde waardering 4,5 ster. Legt dit geen hoge druk op het schrijven van een volgende thriller?
Nee, die druk voelen we gelukkig niet. We genieten nu gewoon ontzettend van de fijne recensies en de mooie complimenten van onze lezers en gaan dan weer met veel plezier aan de slag met ons volgende boek.
Hoe lang schrijven jullie over een boek?
Dat verschilt per boek. Over Een lege plek hebben we echt wel een jaar gedaan, maar over Moordende hitte een maand of acht.
Jullie zijn een schrijversduo. Schijf je ook apart, los van elkaar, boeken? Onder eigen naam? Of staat dit nog een keer op het wensenlijstje?
Nee, wij schrijven alleen als duo en we genieten enorm van het gezamenlijke schrijfproces. We hebben dan ook absoluut geen soloplannen.
Jullie thrillers zijn allemaal lovend ontvangen. Zijn er al plannen voor een volgende? Zo ja, kunnen jullie hier al meer over vertellen?
Jazeker! We zijn aan het plotten voor een cosy crime. De hoofdpersoon is een supernieuwsgierige huisarts die een praktijk overneemt, nadat haar voorganger onder verdachte omstandigheden is overleden.
Meerdere auteurs uit de stal van De Crime Compagnie schrijven ook korte verhalen voor De Verhalenfabriek. En dan niet alleen spannende verhalen, maar ook feelgood. Hoe zit het met jullie? Zijn er al plannen of is er misschien al wat geschreven?
Een spannend kort verhaal zouden we nog weleens willen schrijven. Een feelgood zit er voor ons niet in. Happy endings zijn niet echt ons ding, daarvoor houden wij te veel van de rafelrandjes en de schaduwkanten!
