Isa Maron
De koningin van de erotische thriller
Door: Diana op 18 januari 2009

Isa Maron debuteerde in 2008 met het boek Passiespel, een erotische thriller. Een zowel spraakmakend als gedurfd uitgangspunt om voor dit nog vrijwel onbekende genre te kiezen. Het boek is zeker niet onopgemerkt gebleven en werd overal lovend ontvangen. Hoog tijd om de schrijfster erachter wat beter te leren kennen.

1. Passiespel is met recht een vrouwenthriller gebleken. Zou je het boek ook aan mannelijke lezers aanraden?

Isa: Zeker. Ik heb al verschillende zeer positieve reacties van mannen gekregen. Ik denk dat de problematiek en belevenissen van de hoofdpersoon herkenbaar zijn voor zowel vrouwen als mannen. Maar feit is wel dat de meeste lezers van Passiespel vrouwen zijn, als ik af ga op de reacties die ik krijg. Ik zou mannen wel aan willen sporen om het te lezen. Passiespel is natuurlijk een thriller waar de zaken uit de hand lopen, maar eigenlijk is het boek ook een oproep tot meer dialoog en creativiteit rondom erotiek en daar zouden niet alleen vrouwen zich mee bezig moeten houden.

2. Je schrijft onder een pseudoniem en toch zien we je foto op het boek. Een pseudoniem waarborgt de anonimiteit van de auteur. Kun je uitleggen waarom je voor deze middenweg hebt gekozen?

Isa: Een pseudoniem is niet persé een schuilnaam, je zou het net zo goed als artiestennaam kunnen zien. Ik wil mezelf niet verstoppen, vandaar ook de foto op het boek. Op aanraden van de uitgever heb ik een pseudoniem gekozen. Ze wilden mij een beetje in bescherming nemen denk ik en bovendien wilden ze graag een naam met wat meer uitstraling dan mijn eigen naam. Vriendinnen vroegen mij of ik het niet jammer vind dat mijn eigen naam niet op de cover staat, maar daar heb ik geen last van. Als het om schrijven gaat ben ik Isa Maron.

3. Grenzen opzoeken, deze verleggen. In Passiespel beschrijf je erg goed wat iemand beweegt deze grens steeds wat op te schuiven. Hoe kwam de combinatie met de erotiek tot stand?

Isa:
Grenzen verleggen, of misschien zou je moeten zeggen: ontwikkeling, is iets wat me erg boeit. Ik vraag me af hoe situaties ontstaan, waarom doen mensen de dingen die ze doen? Hoe komt het dat je soms een weg gaat die in iets extreems uitmondt?
De combinatie met erotiek kwam min of meer toevallig tot stand, namelijk door een huiswerkopdracht van de schrijfgroep: schrijf een erotische scene. Ik dacht na over een niet gangbaar tafereel waar macht en onmacht een grote rol in speelden en vroeg me toen af: hoe zou mijn buurvrouw in een dergelijke situatie terecht kunnen komen (of ikzelf natuurlijk)?

4. Heb je je vooraf gerealiseerd dat een erotische thriller veel stof kon doen opwaaien, juist vanwege het onbekende genre? Lag de lat voor jou daardoor niet erg hoog om alles te doen laten kloppen?

Isa: Daar heb ik niet over nagedacht. Ik ben gewoon begonnen met schrijven. Toen ik de eerste paar hoofdstukken af had, wist ik ook nog helemaal niet hoe het boek af zou lopen, het is echt al doende ontstaan. Omdat er verschillende tijdslijnen inzitten en ik met flashbacks werk, heb ik op een gegeven moment een heel schema gemaakt van wat er wanneer gebeurt. Toen realiseerde ik me pas dat het best een ingewikkeld geheel was geworden dat dan ook nog eens het niet conventionele label 'erotische thriller' draagt. Ik denk dat iedere schrijver de lat hoog legt voor zichzelf. Je wilt allemaal een verhaal vertellen op een zo mooi of zo aangrijpend mogelijke manier.

5. Een goede, op de kaart gezette, thriller bezit de juiste dosis ingrediënten. Denk je dat je daar, voor jezelf, in bent geslaagd?

Isa:
Voor mezelf wel ja. Eerst heb ik een versie geschreven waarin ik vooral het verhaal vertelde. Daarna ben ik gaan kijken of de noodzakelijke ingrediënten er wel allemaal in zaten. Toen ben ik extra gaan letten op het conflict, de ontwikkeling van de personages en op de spanningsboog bijvoorbeeld. Zelf vind ik wel dat het gelukt is, maar ik laat het graag aan anderen om daarover te oordelen.

6. Een boek schrijven is tijdrovend. En nu met alle publiciteit - het promoten ervan en jezelf als schrijfster presenteren - blijft je agenda waarschijnlijk vol. Hoe combineer je het schrijven en alles eromheen met werk en gezin?

Isa:
Eerlijk is eerlijk, het is wel een beetje een worsteling. Ik besteed graag tijd aan mijn gezin, ik heb enorm plezier in mijn kinderen en de chaos en leuke dingen van een groot gezin. Maar ik heb ook mijn werk, er moet wel gewoon brood op de plank, en dat vraagt ook tijd en energie. Ook dat doe ik met veel plezier overigens. Het schrijven komt tussen alles door, ik vind het soms moeilijk om daar tijd voor vrij te maken. Maar schrijven kun je niet even een uurtje doen, je moet er echt voor gaan zitten en je kunnen concentreren. Ik werk vaak met de laptop aan de keukentafel en als ik dan diep over een bepaalde zin na zit te denken staat er om de haverklap een kind naast me: 'Mam, hij pest me!' of 'De limonade is omgevallen, heb je een doekje?'. Uiteindelijk werkt dat niet. Daarom plan ik soms een paar dagen vrij en dan ga ik ergens met watjes in mijn oren zitten schrijven.

7. Het schrijven zit je overduidelijk in de vingers. Ga je op deze, jou inmiddels vertrouwde voet verder in het thrillergenre of sla je, mocht er een tweede boek komen, een andere weg in?

Isa:
Ik ben bezig met een tweede boek en dat is ook een thriller. Het is een genre dat ik zelf graag lees. Ik houd ervan als er een verhaal een bepaalde spanning heeft en als ik me de hele tijd afvraag hoe het precies in elkaar zit en hoe het af zal lopen. Ik weet niet of het volgende boek weer een echte erotische thriller wordt, alhoewel erotiek er ook weer een bepaalde rol in speelt. Dat weten we pas als het verhaal af is. Maar het thrillergenre bevalt me prima.

8. Het toch wel nieuwe genre, de erotische thriller, moet z’n weg nog een beetje vinden. Vind jij dat lezers Passiespel ook als zodanig beoordelen?

Isa: Ik merk dat Passiespel door recensenten weleens beoordeeld wordt als misdaadroman. Blijkbaar heeft het woord thriller voor sommige mensen die betekenis. Dat vind ik wel jammer, want Passiespel is geen misdaadroman, geen 'who-done-it'. Als het in een klassiek hokje zou moeten is het denk ik eerder een psychologische thriller.
Uit de vele reacties van lezers merk ik wel dat Passiespel als erotische thriller beoordeeld wordt. Veel lezers herkennen de worsteling van Olga met haar seksualiteit, niet zo zeer dat veel mensen dominante of onderdanige gevoelens hebben, maar ze herkennen de vurige wens van Olga om haar leven, ook de seks, weer spannend te maken. De reacties op de erotiek zijn heel verschillend: de een wil meer erotiek of explicieter, de ander vind het juist teveel, maar iedereen erkent dat dit verhaal zonder de erotiek niet verteld kan worden. En verder hoor ik vaak: 'Ik kon het niet wegleggen!'. Dat vind ik een enorm compliment.

9. Je hoort vaak dat tijdens het schrijven de verhaallijnen ontstaan en vorm krijgen. Was dat in het geval met Olga ook zo?

Isa: Ja. Toen ik begon te schrijven kende ik zelf maar een deel van het verhaal. Alleen het eerste hoofdstuk en de familiegeschiedenis van Olga op hoofdlijnen. Al schrijvende ga je je steeds meer dingen afvragen en ontwikkelen zich allerlei lijntjes. Dat vind ik het leuke aan het schrijfproces, dat je zelf ook verrast wordt. Tegelijk is het ook het ingewikkelde, want soms zie je door de bomen het bos niet meer. Soms moet je ook hele stukken herschrijven als je van te voren niet exact weet waar het heen gaat. Gelukkig is het goed gekomen.

10. Lezersbeoordelingen zijn voor een auteur enorm belangrijk. Zijn er reacties geweest waar je geen rekening mee had gehouden of niet had verwacht?

Isa:
Nee niet echt. De meeste reacties zijn zeer positief, daar ben ik heel blij mee. Ik heb wel een paar reacties gekregen van mensen die niets met het verhaal op zich hadden, of niet veel met de erotiek konden. Dat kan natuurlijk. Gelukkig vonden die mensen wel dat Passiespel goed geschreven is. Ik heb inmiddels ook reacties uit de BDSM scene gehad en ik ben echt heel blij dat deze deskundigen Passiespel goed beoordelen. Ik heb mijn best gedaan om als buitenstaander deze wereld zo goed mogelijk weer te geven en ik ben er trots op dat dit gelukt is. Sommige mensen mailen mij dat ik hen met het verhaal echt aan het denken heb gezet en dat ze echt geraakt waren doordat het bij hen ook onderdanige gevoelens losmaakte. Daar had ik van te voren geen rekening mee gehouden en dat verrast me wel. Ergens ben ik ook wel verrast door de lieve reacties van mensen. Op mijn site en op mijn hyves laten veel mensen kleine berichtjes achter 'Ik kan het gewoon niet wegleggen!', 'Ge-wel-dig boek!' of 'Bedankt dat je het geschreven hebt', dat soort dingen. Dat vind ik echt helemaal super.

Diana



Bezoekersreacties:
Martine op 25 januari 2009:
Hallo, ben sinds kort hevige fan van uw site, en surf er dus dagelijks op. Het arikel met Isa Maron vind ik ronduit excellent! Ik heb het boek nog niet, maar ik ga het zeker aanschaffen. Dikke proficiat uit Belgie.

Website Security Test