Martyn van Beek
Door: Wendy op 16 augustus 2020

De auteur Martyn van Beek kende ik vluchtig van de Storytel Orginal Tweede kans, een luisterboekenserie door hem geschreven. 
Totdat we het verzoek kregen de thriller Salomonsoordeel van deze auteur te lezen. Ik las deze thriller en werd zeer aangenaam verrast, wat een geweldige thriller. Na Salomonsoordeel las ik ook Engel zonder vleugels en vond het daarna de hoogste tijd om Martyn eens een aantal vragen voor te leggen.





Wie is Martyn van Beek? Wil je iets over jezelf vertellen?  

Geboren in 1975 in het Brabantse Waalwijk. Na de Mavo bij de marine gegaan op de onderzeedienst. Daarna een tijd in de luchtvaart gewerkt. Momenteel werk ik met veel plezier bij een luxe keukenzaak in Tilburg als verkoper.  

Wat doe je in het dagelijks leven, als je niet aan het schrijven bent? 

Dan ben ik dus creatief met potlood en ontwerp de mooiste creaties voor heel veel tevreden klanten. 

Engel zonder vleugels is (deels) geïnspireerd op jouw eigen ervaringen, gaat dit op voor al jouw boeken? 

Waarschijnlijk stop je als auteur altijd iets van jezelf in je verhalen. Door mijn eigen ervaringen als pleegouder zag ik van dichtbij hoe emotioneel beladen het onderwerp Jeugdzorg is. Als thrillerschrijver komen er dan meteen tientallen scenario’s in mijn hoofd voorbij. Daarnaast zijn de karakters in je boek vaak een mix van bekenden of mensen die je gezien hebt tijdens bijvoorbeeld een wandeling of vakantie. 

Engel zonder vleugels zou eerst (in 2016) bij The House of Books verschijnen, maar is een aantal jaren later bij uitgeverij Ellessy verschenen. Is daar een specifieke reden voor geweest?

Dat is nog steeds een klein mysterie. De uitgever die heel enthousiast met mij gewerkt had aan het project werd ineens vervangen en zijn opvolger vond telkens weer een reden om de uitgave uit te stellen. Daardoor hebben we het uiteindelijk teruggetrokken. Zal wel een bedrijfsmatige koerswisseling zijn geweest, want ik heb hetzelfde verhaal ook van andere auteurs vernomen. Heel jammer, want ik vond de samenwerking met deze uitgever wel bijzonder prettig. Aan de kwaliteit kon het niet liggen, want het regent 5-sterren beoordelingen. Gelukkig kwam vrijwel direct daarna de kans bij Storytel. 

Hoe ben je op het idee van de hoofdpersonages gekomen?  

Geen idee. Dat ontstaat in je hoofd. Een misdaadjournalist is weer eens iets anders dan een rechercheur of privédetective. Het geeft hem ook meer vrijheden. 

De misdaadjournalist Erik de Winter wordt niet altijd even sympathiek neergezet. Een man die de kijkcijfers belangrijker vindt dan de mensen om wie het omgaat, is dit bewust gedaan? 

Uiteraard! Erik is een jonge en ambitieuze Peter R. De Vries kloon. Hij wil hetzelfde bereiken als zijn grote idool en doet alles voor spectaculaire uitzendingen en hoge kijkcijfers. 

Uit het dankwoord van Engel zonder vleugels maak ik op dat dit boek wel heel erg dichtbij jezelf staat. Vooral de laatste regels wijzen op iets persoonlijks. Wil je daar iets meer over vertellen of liever niet? 

Jaren heb ik voor een pleegzoon gezorgd, tot het moment kwam dat hij ineens naar een andere locatie moest verhuizen. We hebben hem daarna nooit meer mogen bezoeken en brieven van ons werden verscheurd. Jaren later herkende ik hem in een uitzending van Alberto Stegeman. Hij woonde op een zorgboerderij en daar bleek van alles mis te zijn. Live op televisie zag ik dat een medewerker vertelde dat wij doelbewust buitenspel zijn gezet. De woede en het onbegrip over deze situatie heb ik gebruikt als belangrijkste inspiratiebron voor Engel zonder vleugels.  

Hoe ziet jouw schrijfproces eruit? 

Duizend woorden per dag, al jaren mijn ritme. Een scene moet zich eerst volledig afgespeeld hebben in mijn hoofd en pas daarna komt het op papier. Duizend woorden lijkt niet veel, maar in drie maanden schrijf je op die manier een heel verhaal. Ik heb geprobeerd om fulltime te schrijven, maar meer dan duizend woorden per dag ging ten koste van de kwaliteit. 

Je hebt inmiddels vijf thrillers geschreven, waarvan de laatste twee in ieder geval tot de categorie vrouwenthriller behoren. Is er ook de wens om in de toekomst een ander genre te gaan schrijven?

Ik zou dolgraag een sprookje voor De Efteling willen schrijven. Het maakt me niet uit over welk onderwerp of voor welke attractie. Als Waalwijker heb ik jaren vakantiewerk gedaan in dit attractiepark en het lijkt me bijzonder eervol om dit te mogen doen. 

Je gaat een nieuw avontuur aan bij Loft Books, een onderdeel van uitgeverij Ambo|Anthos. Kan je daar al meer over vertellen of nog niet? Als je er al wel meer over mag vertellen: Loft Books geeft alleen e-books uit, kunnen we in de toekomst wel weer een fysiek boek met de personages Erik de Winter en Ayşe Beyaz verwachten? 

Martyn wordt Marit, een nieuw traject bij een nieuwe uitgever. Een bewuste keuze om eens een nieuwe start te gaan maken. Het zijn ook iets andere verhalen dan de laatste twee boeken onder mijn eigen naam. Waar het in Engel zonder vleugels en Salomonsoordeel meer om emotionele en beladen onderwerpen draaide, gaat het in De Puzzelaar over een losgeslagen seriemoordenaar. Een Scandinavische thriller uit Nederland, ook als audioboek. Hou Marit Vanström dus in de gaten. En ja, dat is een grappige verbastering van mijn eigen achternaam. Of er ooit nog een boek gaat komen onder mijn eigen naam? Ik denk het wel, maar concentreer me eerst op de carrière van Marit. 

Je hebt ook de succesvolle Storytel Original Tweede kans geschreven, dat in 2017 de Hebban Award voor beste luisterboek heeftt gewonnen. Er staan op Storytel inmiddels drie seizoenen te beluisteren, is er al een kans dat Tweede kans in gedrukte versie gaat verschijnen? 

Dat zou ik best graag willen, maar daar lijkt voorlopig geen sprake van. De rechten liggen bij Storytel en zij focussen alleen op audio. Het was schrijven in opdracht en een leuk traject om eens mee te maken. De award voor beste luisterboek was een prijs voor Hanna Verboom die het had ingesproken, maar als auteur ben ik ook erg trots op. 

Wat lees je zelf graag? Heb je favoriete auteurs? 

Eigenlijk lees ik veel te weinig. De les van Stephen King is om zoveel als mogelijk van andere auteurs te lezen, maar daar faal ik behoorlijk in. Vroeger las ik alles van Tom Clancy, Jack Ryan was mijn idool. Soms wens ik dat ik een Amerikaan was. Het moet toch fantastisch zijn om je verhalen te mogen schrijven in een land met zoveel gekkigheid en een geschiedenis vol losgeslagen criminelen.

Wil je nog iets vertellen aan onze lezers?

Lees eens wat vaker iets van onze vaderlandse auteurs. En dan bedoel ik niet de traditionele thrillerauteurs, maar pak eens een werk van een minder bekende auteur. De Nederlandse schrijvers zijn ook wereldtoppers, maar krijgen te weinig een echt podium. Niet alles wat van ver komt is lekker(der).

Wendy



Bezoekersreacties:
Website Security Test