Jacqueline Coppens
Door: Karin op 17 augustus 2019

Onlangs is de tweede thriller van Jacqueline Coppens, Omdat ik je mis, verschenen. Karin las het boek en legde Jacqueline een aantal vragen voor.





Wie is Jacqueline Coppens in vijf steekwoorden. 

Moeder, schrijver, outgoing, levensgenieter, gevoelsmens 

In 2017 verscheen je thrillerdebuut Evenwicht, een verhaal over een vrouw die met overgewicht kampt. Nu is recentelijk je tweede thriller verschenen, Omdat ik je mis, een verhaal over de verdwijning van een kindje. Niet een origineel gegeven. Hoe zorg je ervoor dat jouw verhaal vernieuwend is en er bovenuit springt? 

Goeie vraag: waar het mij om ging zijn de twee gezichtspunten: die van de moeder die een kind enorm mist en van een jongen die zijn zusje mist. Hetzelfde gevoel, een totaal andere benadering, of niet? Daarbij heb ik naar een origineel en verrassend einde gezocht. Een verhaallijn had ik al en het verhaal van de vermiste Vera, paste daar het beste bij. 

In hoeverre heb je inspraak gehad bij de keuze van de ontzettend mooie cover van Omdat ik je mis?  

Dank voor het compliment. Ik vind het fijn dat ik mee mag denken, de foto heb ik zelf na een intense Google zoektocht gevonden. Ik wist wat ik wilde, en de kleurstelling wilde ik het liefst een beetje hetzelfde houden als Evenwicht. Voor de herkenbaarheid: als het aan mij ligt worden alle covers in dezelfde stijl. Uiteindelijk beslist de uitgever, maar gelukkig kon hij zich prima vinden in mijn voorstel. 

In hoeverre verschilt de eerste versie van je verhaal met het boek dat uiteindelijk in de handen van de lezers ligt?  

Een wereld van verschil. Het moeilijkst was om twee verhaallijnen logisch in elkaar te vlechten. Ik heb veel gestoeid en geschoven met teksten en op aanraden van proeflezers en redacteuren ook het een en ander geschrapt. Het boek heeft een lange weg gehad, maar wel een naar mijn volle tevredenheid. 

Hoe ziet je schrijfproces eruit? Laat je je leiden door het verhaal of heb je vooraf alles keurig in een schema staan? Hoe lang duurt het bijvoorbeeld voordat je een manuscript hebt geschreven? 

Voorheen was ik een echte flower, ik liet de tekst tot mij komen. Met een wat ingewikkelder plot is dat niet meer te doen. Tegenwoordig werk ik wel wat meer van tevoren uit. Ik maak een globale verhaallijn, maar dat neemt niet weg dat gaandeweg het proces ineens een nieuw personage opkomt of dat een nieuwe situatie om aandacht vraagt. Soms is het schrijven net iets magisch! Wat ik ’s morgens nog niet wist, staat ’s avonds op papier.
Meer schematisch werken is ook handig als er een afwisseling is van tijdperiodes zoals in Omdat ik je mis. Alles moet kloppen vandaar dat ik gebeurtenissen apart uitschrijf en research doe naar hoe het leven in de tijd was. Bijvoorbeeld met social media, wat hadden ze wel en wat niet? 
Ook de personages ‘mindmap’ ik van tevoren. Het is belangrijk om daarin consequent te zijn. Iemand die absoluut niet van ijs houdt moet je niet halverwege aan een grote bananensplit zetten. ☺ 
De duur is verschillend, maar ik denk dat ik toch minimaal een half jaar nodig heb voor een manuscript. 

Je schrijft (of schreef) ook korte verhalen. In hoeverre zit er verschil in het schrijven van een kort verhaal en een compleet manuscript? 

Ik ben met korte verhalen begonnen, maar dan ben je beperkter in je plot en personages. Je moet iets in een bepaald aantal woorden kunnen vertellen, maar zodanig dat het wel een afgerond verhaal is. De stap naar een heel boek was best groot. Ik heb geleerd dat elke scene, elk hoofdstuk eigenlijk een afgerond geheel is. Als je dat principe vasthoudt, kun je zorgen dat je niet te veel gaat uitweiden en er zogenaamde slaapverwekkende of overbodige passages ontstaan. De kunst is natuurlijk om er een lopend en vloeiend geheel van te maken. Dat is schrijverschap, lijkt me. 
Ik vind korte verhalen nog steeds leuk om te doen. Vorig jaar mocht ik voor Diabc, het ledenblad van de Diabetesvereniging, een zomerthriller schrijven. 

Je bent ook boekrecensent. Is dit van invloed op je schrijven? Denk je aan de lezers tijdens het schrijven en wat doen recensies met je? 

Toen ik nog niet zo lang bezig was, wilde ik dit niet meer omdat ik dacht dat het zou afleiden. Dat heeft maar even geduurd. Ik heb mijn eigen stem en toon ontwikkeld en raak niet beïnvloed door andere schrijvers. Ik heb één principe, ik bespreek geen Nederlandse collega’s. Ik recenseer met respect, omdat ik weet hoeveel werk het is om een boek te schrijven. Ik probeer altijd opbouwend te zijn en argumenten aan te voeren. In het verre verleden ben ik een keer uit de bocht gevlogen, dat doe ik nooit meer.
Het liefst zou ik zien dat recensies over mijn eigen boeken ook op dezelfde manier worden besproken. Helaas piept er wel eens een ongenuanceerde review tussendoor, maar nogmaals, iedereen heeft recht op zijn eigen mening. Goede onderbouwing vind ik wel een pre. Terwijl ik schrijf heb ik niet direct een publiek voor ogen, ik zit dan helemaal in het verhaal. Maar ik ben zelf een lezer, dus die blik kan ik niet zomaar uitschakelen. 

Wat lees je zelf graag? Wat is het laatste boek dat je hebt gelezen en is dit een aanrader? Thrillers en romans.  

Ik lees van alles. Thrillers uiteraard, romans en soms jeugdboeken. Het laatste boek was Mind Games voor een recensie die nog geplaatst moet worden op Hebban.nl.
Ik zou zeggen lees die en vorm je eigen oordeel. Helemaal afgaan op recensies, hoe objectief ook, zou ik niet aanraden. Smaak van de recensent/boekbespreker is nooit helemaal uit te vlakken. 

Een auteur stopt meestal een stukje van zichzelf in personages. In welk personage zien we een stukje Jacqueline? 

Een beetje in Marli uit Evenwicht en Esmee uit Omdat ik je mis. Het zijn eigenschappen die iedereen min of meer heeft, maar ik heb ze uitvergroot. 
Stoer zijn en toch gevoelig zit wel een beetje in Stancy, de rechercheur uit Omdat ik je mis

Wil je zelf nog iets kwijt wat niet ter sprake is gekomen?

Niet echt. Jij en VT bedankt voor dit leuke interview! 

Karin



Bezoekersreacties:
Website Security Test