Hoi Marijke,
Wat leuk dat ik jou wat vragen mag stellen omdat jouw nieuwste boek De regels van het spel is uitgekomen bij De Crime Compagnie. Ik kende je hiervoor vooral van de thrillers die zich rondom het eiland Kenning afspelen.
Ik vond het heel bijzonder om het boek opnieuw te lezen. Het lag namelijk ook op mijn leesstapel voor de Valentijnprijs in drie delen. En onder de noemer feelgood.
Nu staat het tussen de thrillers op mijn boekenplank. Vanwaar deze keuze? (begrijp me goed, ik ben enthousiast)
Fijn te horen dat je enthousiast bent!
Via De Verhalenfabriek (het zusje van De Crime Compagnie) verscheen De regels van het spel vorig jaar inderdaad als feelgood in e-bookversie, in drie losse delen: Tess, Lotta en Mia.
Ik had de verhalen destijds bewust zo geschreven, dat mochten ze alsnog als één papieren boek uitgegeven worden, ik ze in elkaar zou kunnen schuiven. Toen de verhalen alleen in e-versie verschenen, voelde het voor mij alsof het niet af was. In het najaar ben ik daarom met mijn uitgever erover in gesprek gegaan en kreeg vervolgens groen licht om het via De Crime Compagnie als een spannende roman te publiceren.
Ik heb het boek opnieuw gelezen in deze vorm en vond het heel bijzonder hoe je een feelgood in een boek hebt kunnen veranderen dat echt mooie en spannende momenten heeft. Heb je voor jouw gevoel het boek aangepast of herschreven?
Ik heb de verhalen zeker moeten aanpassen. Natuurlijk moest er meer spanning in omdat het nu via De Crime Compagnie zou gaan verschijnen. Dus die spanning heb ik opgevoerd en aangescherpt in één van de verhaallijnen. En buiten dat waren de oorspronkelijke verhalen in de ik-vorm geschreven, en dat bleek verwarrend als het één boek zou worden. Dus je kunt wel zeggen dat ik alles feitelijk wel heb moeten herschrijven.
Welk genre heeft jouw voorkeur en voor welk nieuw genre zou je nog graag eens willen schrijven?
Ik sluit niet uit dat ik me ooit eens op een historische roman stort, die lees ik zelf ook graag en een combinatie van verhaallijnen in historie en heden, vind ik altijd boeiend. Maar wat eigen schrijfwerk betreft, blijf ik tot nu toe een voorkeur houden voor de mix van romantiek en lichte spanning: het genre dat vandaag cosy crime wordt genoemd. Ik denk dat mijn eerdere boeken, zeker de serie die jij hebt gelezen over Kenning, nu onder cosy crime vallen. Romantiek en een vleugje humor maken het wat luchtig, maar door het beetje spanning wordt het nergens saai. Dat vind ik leuk om te schrijven, en dat trekt me nog steeds.
Nu heb ik toch een paar ABBA vragen voor je; Welke songtekst van ABBA past het beste bij jou?
Ik kan heel vrolijk worden van If It Wasn’t For The Nights (meteen goed voor een dansje met mijn Viking), en het nummer I Have A Dream vind ik qua tekst en inhoud heel mooi, en dit liedje raakt mij telkens vanwege persoonlijke reden. Move On, vind ik erg mooi, en natuurlijk Take A Chance On Me, Dancing Queen. Lastige vraag!
Hoe kwam je op het idee van een boek rondom deze band?
Dat kwam door de documentaire die Nick, Simon & Kees in 2021 over ABBA hebben gemaakt. Dat zat geweldig leuk in elkaar en ik werd van iedere aflevering zo enthousiast door al die bekende en vertrouwde ABBA-liedjes. Toen dacht ik: dát wil ik ook, met de muziek van ABBA een invulling geven aan een boek. Dat resulteerde toen in De regels van het spel.
Ik deed vroeger als meisje altijd Anni-Frid na, en mijn blonde vriendinnetje was Agnetha, wie deed jij na?
Agnetha! Al was ik als meisje niet zo blond, ik had altijd de voorkeur voor Agnetha. Nog steeds eigenlijk. Ik vind het werk dat zij solo heeft geschreven ook erg goed. En één nummer daarvan bracht mij ook op een idee voor een scène in dit boek.
Waarom koos je voor Denemarken en niet voor Zweden, het land van ABBA?
Ik heb voor Denemarken gekozen omdat ik het graag wilde laten spelen op een locatie waar ik goed bekend mee ben. Ook raakte ik geïnspireerd door de verhalen van de dochter van een Deense vriendin. Zij organiseert daar namelijk jaarlijks een Rockfestival en op dat evenement en precies die locatie is dit tributeconcert gebaseerd.
Begin dit jaar ben ik overigens voor het eerst in Zweden geweest, in Stockholm en natuurlijk in het ABBA-museum. Maar heel Zweden smaakt voor ons echt naar meer, en misschien laat ik daar ook ooit eens wat afspelen.
Denemarken is sinds dit jaar trouwens mijn favoriete vakantieland, welk plekje op Denemarken zou je aan mij aanraden?
Het Waddeneiland Fanø kan ik je zeker aanraden. Erg mooi plekje, hoogzomer is het er weliswaar toeristisch, maar je hebt er de ruimte, dus het is op een heel fijne manier de zomer beleven en tot rust komen.
En de tweede stad van Denemarken, Aarhus, moet je ook zeker bezoeken, het is er supergezellig en sfeervol, leuke musea, veel te bekijken. Skagen, bovenin Jutland waar twee zeeën samenkomen, is ook een absolute aanrader. Het dorpje Skagen was vroeger een kunstenaarskolonie, heel interessant. En verder; de Noordzeekust hoger op Noord-Jutland, en ook het eiland Møn aan de andere kant van Denemarken, met de krijtrotsen, allemaal prachtig. Je merkt, ik kan nog wel even doorgaan.
Heb je ooit zelf emigratieplannen gehad? Wat zou je dan tegenhouden?
Wij hebben het er weleens over gehad om in Denemarken te gaan wonen, omdat we er zo vaak en zo graag komen, maar dat was nooit echt serieus en is tot nu toe bij dromen gebleven. Wat mij nu zou tegenhouden is dat ik mijn kinderen dan te weinig zou zien. En ook familie en vrienden.
Heb je bepaalde gewoontes tijdens het schrijven?
Niet echt specifiek bijzondere gewoontes. Ik laat me graag leiden of inspireren door muziek. Het hangt van de scènes en mijn stemming af wat ik dan precies nodig heb.
Vroeger maakte ik qua schrijfwerk altijd 7 tot 8 uur per dag. Dat legde ik mezelf nogal spartaans op toen ik eenmaal geen baan meer buitenshuis had, omdat ik vond dat ik het als een ‘normale baan’, moest beschouwen. Nu weet ik, helaas door schade en schande, dat het zo absoluut niet werkt. Twee tot drie uur schrijven in de ochtend is meer dan genoeg. Omdat je als schrijver alles uit jezelf moet halen, raak je snel uitgeput. Ik moet mezelf dan ook echt opladen, niet alleen mentaal, maar ook fysiek. Even afstand nemen van het schrijven blijft lastig, omdat je je hoofd niet ‘uit’ kunt zetten, maar ik heb gemerkt dat het noodzakelijk is, beter voor het boek, maar ook voor mijn gezondheid.
Stel je zit op het terras omdat je hebt afgesproken met één van de personages uit De regels van het spel. Wie zou het zijn en wat zou je met hem of haar willen bespreken? En als dit personage dan tegen jou zegt dat je nog een boek moet gaan schrijven rondom zijn of haar persoon, zou je dat dan doen?
Hier moest ik goed over nadenken, want er zitten toch een aantal personages in het boek die allemaal belangrijk voor me zijn geworden. Maar ik denk dat het uiteindelijk Mia moet zijn. Zij zou gezien haar verhaallijn ook de grootste kans maken op nog een boek, en dat zou ik zeker willen schrijven. En wat ik Mia zou willen vragen? Vooral hoe het met haar verder is gegaan, na De regels van het spel.
Ik heb jouw schrijfavonturen gevolgd op Facebook en ontdekte dat je ook heel goed kunt tekenen. Wanneer komt jouw eerste graphic novel uit? Ik heb deze vorm van boeken namelijk ook ontdekt en hoor dat ze favoriet zijn onder jongeren. Zou je zo ook een boek kunnen schrijven?
Dank je wel voor het compliment. Leuk om te horen. Ik weet niet of ik er een compleet verhaal van zou kunnen maken, wat ik er nu mee doe, lijkt misschien het meest op een blog, denk ik, maar dan in stripvorm. Dus dan heet het ‘strog’? Nieuw woord: stroggen… haha. Ik zou ze kunnen bundelen, dat misschien wel. Tot nu toe gebruik ik het ook om mijn emoties uit te beelden.
Heb je eigenlijk al nieuwe schrijfplannen en kun je er al iets over vertellen?
Na ieder boek zingen er in mijn hoofd meestal drie of vier ideeën rond voor een nieuw boek. Het is vaak een worsteling welk idee ik dan concreet ga oppakken. In de afgelopen jaren ben ik al vier keer begonnen met een historische detective, maar ik strandde daar telkens mee. Ik kan er niet de vinger opleggen waar dat aan ligt en dat ergert me. Maar soms moet een idee misschien een tijd rijpen, denk ik. Ik schud het helaas niet zo uit mijn mouw.
Of… misschien komt er wel een deel 4 van Kenning. Dat zou ik zelf leuk vinden, want na deel 3 bleef er nog een los eindje. Dat heb ik toen expres zo geschreven.
Of… om nog even in te haken op een van jouw vorige vragen, ik heb afgelopen week toevallig ook eventjes zitten broeden op een nieuw ABBA-verhaal, met compleet andere personages, en een volledig andere setting. Dat leek me ook wel heel erg leuk. Dat krijgt de muziek van ABBA bij mij dan weer voor elkaar. Maar goed, ik weet het eigenlijk nog niet. Op dit moment ga ik eerst wat dingen uitproberen, kijken welk idee mij dan echt vastgrijpt. Want anders komt het creatieve proces niet op gang, en gaat het schrijven gewoon niet lukken.
