Na het lezen van Dans om de troon stelde ik jullie een aantal vragen en ook na het lezen van De schaduwkoningin heb ik een aantal vragen voor jullie.
Ik vroeg jullie de vorige keer of het schrijven van historische thrillers jullie goed was bevallen, nu na het lezen van jullie nieuwste historische thriller en de preview van jullie boek dat in 2022 uit zal komen denk ik dat ik dat niet meer hoef te vragen. Mijn vraag is; wat maakt het schrijven van een historische thriller zo bijzonder dat jullie dit genre niet meer los willen laten?
Historische gebeurtenissen en personen die werkelijk hebben geleefd, mixen met onze fantasie vinden we heerlijk om te doen. De historische setting moet in grote lijnen wel kloppen. Gelukkig is Theo historicus, en daar hebben we veel voordeel van. Het geeft veel voldoening om door ons verzonnen personages zo’n natuurlijke rol in het verhaal te laten spelen, dat de lezer niet doorheeft wie echt heeft bestaan en wie niet. Het is ook een uitdaging om het verhaal zo spannend mogelijk te maken.
Het is voor de lezer fijn om een vervolg te kunnen lezen om erachter te komen hoe het verder ging met de personen uit het boek en om ze nog niet los te hoeven laten, hoe is dat voor jullie als schrijvers en bedenkers van de personages.
Dat is voor ons ook heel prettig, omdat we de karakters meer kunnen uitdiepen. Er komen natuurlijk altijd nieuwe personages bij, zoals Elvina en Arthur. Dat zijn leuke jonge mensen om over te schrijven. Vooral de eigenwijze Elvina, die steeds meer haar eigen gang gaat en daardoor vreselijk in de problemen komt. Het spectaculaire einde van het boek hadden we al bedacht toen we Dans om de troon hadden afgerond en de proloog voor De schaduwkoningin schreven.
Voor jullie boeken hebben jullie je door verschillende zaken laten inspireren, zoals een wandkleed of een heel oud kinderversje. Waar zouden jullie je nog meer door kunnen laten inspireren?
Je bedoelt het gedicht “Het waren twee conincskinderen”. Dat is een van de weinige in Middelnederlands geschreven gedichten uit de dertiende eeuw die bewaard zijn gebleven. Het komt op ons over als een kinderversje, maar in die tijd lag dat anders. We hebben ook maar twee coupletten van de veertien overgenomen, en die aan ons verhaal aangepast. Als in een van onze verhalen een nar of een troubadour optreedt, putten we vaker uit die oude poëzie. Dat gaat ook weer gebeuren in Lust en schande, waarin een troubadour een loflied op Eleonore zingt.
De schaduwkoningin hebben jullie geschreven in een periode dat jullie zelf in lockdown zaten in Spanje, zou het verhaal er anders uit hebben gezien als dit niet aan de orde was geweest?
Dat is een vraag waarover we even hebben moeten nadenken. Heel veel anders zal het verhaal er niet uit hebben gezien, want in grote lijnen lag de inhoud al vast. Een probleem was wel dat we steeds uit onze concentratie werden gehaald. Er kwamen telkens berichten over de noodtoestand die alweer werd verlengd, waardoor we onze vliegtickets voor de zoveelste keer moesten annuleren. Dat leverde behoorlijk wat stress op. Na thuiskomst hebben we daardoor behoorlijk wat moeten schrappen en veranderen in het verhaal.
Volgend jaar komt er een nieuw boek uit, willen en kunnen jullie hier al meer over vertellen?
Dat gaat over het leven van Eleonore van Aquitanië. Een levenslustige jonge vrouw, die wordt uitgehuwelijkt aan de doodsaaie Franse koning Louis. Juist vanwege haar losse zeden, die in Aquitanië in die tijd heel gewoon waren, maakte ze veel kerkelijke vijanden, die haar dan ook uit alle macht probeerden uit te schakelen. Theo had haar al langer op zijn lijstje staan om over te schrijven. Het verhaal speelt in de twaalfde eeuw in Frankrijk en verplaatst zich naar het Midden-Oosten, omdat Eleonore met haar echtgenoot meegaat op kruistocht naar Jeruzalem. Vanaf dat moment wordt het een bizar, bijna onwaarschijnlijk en zinderend verhaal, onder andere vanwege de seksuele uitspattingen van Eleonore.
Als de pandemie niet verder uit de hand loopt, en we onze vaccinaties hebben gekregen, willen we in het najaar naar het zuidwesten van Frankrijk rijden om daar research te doen.
Over welke historische gebeurtenissen zouden jullie nog willen schrijven?
Misschien komt er wel een vervolg op Lust en schande, maar dat weten we pas in de loop van het verhaal. We hebben ook nog steeds het idee om een boek te schrijven over Albertine Agnes, een dochter van Amalia van Solms, die hier in Friesland heeft geleefd. Er is nog zo veel om over te schrijven, maar historische romans blijven voor ons het interessantst.
