Ik ben 37 jaar oud, woon met mijn vriend en onze twee honden in het hart van de mooie Achterhoekse stad Doetinchem. Ik heb journalistiek gestudeerd en werk bij een nieuwswebsite voor de food- en agribusiness. 

Al zolang ik me kan herinneren, schrijf ik verhaaltjes. Een paar jaar geleden wilde ik daar meer mee gaan doen en heb ik een opleiding thrillers schrijven aan de Schrijversacademie gedaan. Daarna heb ik voor het eerst een manuscript afgerond dat ik goed genoeg vond om mee naar een uitgever te gaan. Juist op dat moment hield De Crime Compagnie, de uitgeverij die hoog op mijn favorietenlijst stond, een schrijfwedstrijd. Ik deed mee en greep met een tweede plaats net naast de hoofdprijs: een uitgeefcontract. Toch was uitgever Ilse Karman enthousiast over mijn manuscript en besloot ze Op het verkeerde moment uit te geven.   

Debuteren was heel spannend. Jarenlang schreef ik als hobby en ik liet bijna niemand iets zien. En toen kon ineens iedereen mijn boek lezen en er iets van vinden. Die eerste dagen na de lancering, toen er ook een blogtour rond mijn boek was en er twintig dagen lang elke dag een recensie online kwam, waren echt zenuwslopend. Gelukkig waren de reacties overwegend positief en haalde het boek zelfs longlists van prijzen zoals de Bronzen Vleermuis. Dat zorgt wel voor wat druk voor het volgende boek! Hopelijk valt het net zo in de smaak. 

Binnen een jaar heb ik de eerste versie van In de knel geschreven. Het was Ilse, de uitgever, die met het idee kwam om een thriller te schrijven rond de agrarische sector, omdat ik jaren als redacteur heb gewerkt op de redactie van het Agrarisch Dagblad en weekblad Boerderij. Daar heb ik heel veel kennis opgedaan over het boerenleven. Er gebeurt zoveel in die sector dat inspiratie vormt voor een thriller, daar moest ik wat mee doen. 

Ik hoop in de eerste plaats dat lezers het een spannend verhaal vinden dat ze nauwelijks weg kunnen leggen. Daarnaast hoop ik dat ze het inkijkje in het leven op een boerenbedrijf kunnen waarderen. Lang niet iedereen weet hoe het eraan toe gaat op een boerderij. Nu is de melkveehouderij in mijn verhaal niet direct een goed voorbeeld voor de rest van de sector. De setting geeft hopelijk wel een beeld over wat er allemaal komt kijken bij het runnen van zo’n bedrijf, en dat is heel veel. Boer zijn is niet alleen een baan, maar een manier van leven.    

Niet echt, hooguit wat details. Ik ben niet opgegroeid op een boerderij, zoals hoofdpersoon Noor, en mijn familie is gelukkig een stuk normaler dan die van haar! 

Ik schrijf het liefst een minstens een paar uur achter elkaar, als het even kan een hele dag, in mijn eentje in mijn thuiskantoor. Losse uurtjes meepakken werkt voor mij niet zo, ik moet me echt helemaal verplaatsen naar de wereld in het boek. Muziek helpt me daarbij, die ik zelfs als ik alleen ben, via oordopjes luister. Ik luister graag naar filmmuziek met een spannende toon, die helpt me in de goede stemming te komen. 

Voor In de knel heb ik onbewust jarenlang research gedaan, tijdens mijn werk voor de agrarische vakbladen. Hoewel ik dus zelf niet van een boerderij kom, weet ik veel over wat de sector bezighoudt, zowel qua knellende regelgeving als de toenemende maatschappelijke druk op boeren. Om de gewone dingetjes uit de praktijk in mijn boek goed te krijgen, ben ik bij twee melkveehouders langsgegaan, die ik het hemd van het lijf heb gevraagd over allerlei zaken en details waar zij dagelijks mee te maken hebben.  

Op het verkeerde moment verscheen eind februari 2020, nog net voordat het coronageweld echt losbarstte. Een ‘normale’ boekpresentatie, met familie, vrienden en collega’s in een zaaltje, was daarom nog mogelijk en daar heb ik erg van genoten. Kort daarna gingen we in lockdown en gingen allerlei signeersessies niet door. Gelukkig kun je online heel veel doen aan promotie, via social media. En een online boekpresentatie biedt ook weer voordelen. Zo kan iedereen die geïnteresseerd is meekijken, ook lezers die misschien niet zo snel naar een fysieke presentatie zouden komen. 

Corona en de lockdown hebben niet direct invloed op wat ik schrijf, omdat ik eraan gewend ben om me veel terug te trekken om te schrijven. 

Ik heb altijd al spannende verhalen geschreven en zal dat ook blijven doen. Wel spelen er wat ideeën in mijn hoofd voor wat meer futuristische verhalen, wellicht voor Young Adults, maar voorlopig blijf ik bij de thrillers. 

Ik ben altijd een fanatieke lezer geweest, alleen lees ik de laatste paar jaar wat minder. Het schrijven van In de knel kostte veel tijd en omdat ik in mijn gewone werk ook de hele dag met teksten bezig ben, vind ik het ’s avonds ook wel lekker om een Netflix-serie te kijken. Thrillers zijn ook mijn favoriet om te lezen (en te kijken). Enkele van mijn favoriete schrijvers zijn Lisa Gardner, Chevy Stevens, Gregg Hurwitz, mijn CC-collega Linda Jansma en Anita Terpstra. Daarnaast houd ik van boeken als de Hunger Games van Suzanne Collins en de Silo-trilogie van Hugh Howey. 

Er broeit al een tijdje een idee voor een nieuw boek, waar ik nog niet aan ben begonnen.  Afgelopen jaar hebben we veel met onze sloep gevaren, in de omgeving van Giethoorn en in Friesland. Daar heb je mooie, afgelegen plekken en eilandjes die een goed decor kunnen vormen voor een thriller.  

Over vijf jaar hoop ik meer boeken te hebben uitgebracht. En zoals zoveel schrijvers droom ik van vertalingen van mijn boeken en verfilming. Hopelijk bereik ik ooit die status dat mijn eigen naam groter op de omslag staat dan de titel, zoals je ziet bij beroemde schrijvers!