Wie is Bernice Berkleef? Vertel eens iets over jezelf.
Ik ben 32 jaar en zo lang ik me kan herinneren is het in mijn hoofd een constante chaos geweest. Een klein deel van mijn brein doet z’n best om bij de les te blijven, terwijl een beduidend groter deel bezig is scènes uit te werken, dialogen te verzinnen en zich afvraagt of een titel al dan niet pakkend genoeg is. Ik heb een studie HBO Rechten afgerond en daar vervolgens niets mee gedaan. De schrijver in me werd niet bepaald gelukkig van het juridische werk. Ik werd freelance journalist en ging boeken schrijven. Gelukkig ben ik getrouwd met een man die er goed mee om kan gaan dat ik in gedachten constant in zelfverzonnen werelden verkeer. Ik woon samen met hem en onze twee kindjes (dochtertje van 3 en zoontje van 5 maanden) in Amstelveen.
Wat lees je zelf graag? Heb je favoriete auteurs?
Ik lees graag romans die autobiografisch overkomen. Verhalen over mensen die moeilijke situaties, zoals oorlogen, een zware jeugd of een enkele aangrijpende gebeurtenis, overleven. Het mooist is het als de schrijver dan niet binnen de lijntjes blijft qua taal. Jan Wolkers, bijvoorbeeld, verstaat de kunst om op een poëtische manier met woorden te krassen. Gruwelijk mooi. Ook Lize Spit heeft zich daarin bewezen, met Het Smelt. Het laatste boek dat ik las was Lieveling van Kim van Kooten. Halleluja, wat een debuut.
Wat heeft je doen besluiten om te gaan schrijven, en hoe verliep dit proces?
Ik schrijf al van kleins af aan. Op mijn achtste maakte ik kennis met Griekse mythologie en ik genoot ervan de mythen te veranderen, aan te vullen en op te leuken met eigen personages. Daar waar mijn vriendinnetjes met poppen speelden, schreef ik hele boeken voor mezelf. Maar pas op mijn vierentwintigste voelde ik me zeker genoeg om met een van mijn manuscripten mee te doen aan een schrijfwedstrijd. Dat was De Zoute Zoen en ik werd genomineerd voor de Vlaamse prijs voor het beste jeugdboek. Dat gaf me de boost die ik nodig had. Vervolgens schreef ik Flame, een boek voor Young Adults, dat ik in eigen beheer uitgaf.
Wat is de aanleiding om te switchen van jeugd naar volwassenen lectuur?
Ik heb online veel boeken weten te verkopen en het was supertof dat ik een fanbase opbouwde in de Nederlandse en Belgische Young Adult-scene. Aan de andere kant bleek in eigen beheer uitgeven een tijdrovend, kostbaar en vooral moeizaam proces. Ik wilde heel graag verder met mijn YA-serie, maar bleef tegen muren op lopen. Uiteindelijk was ik het zat om constant te bedelen om in de boekhandel te komen. Ik wilde doen waar ik mijn plezier uit haalde: schrijven. Dus gooide ik het over een andere boeg. Een ander genre, een andere doelgroep. Remco Houtepen, boekverkoper van het jaar 2016-2017, wilde mijn thrillermanuscript wel lezen en durfde het aan om mij aan te bevelen bij uitgeverij Hollands Diep. Zij waren onder de indruk maar vonden het manuscript beter passen bij The House of Books. Van hen kreeg ik een contract aangeboden. Dat moment dat je mag tekenen, dat is zó kicken! Sinds 12 juli ligt Cody in de winkels. Jémig, denk ik vaak verbluft. Zo kan het dus ook.
Waar haal jij je inspiratie vandaan en hoe ontwikkelt een verhaal zich onder jouw handen?
Ik haal mijn inspiratie uit wat ik zie op straat, gezichten in de bus of tram en krantenartikelen. Het kan zijn dat ik een krantenkop lees of een bepaalde persoon zie en er zich in de minuten daarna een verhaal in mijn hoofd ontvouwt. Als het interessant genoeg is werk ik dat uit, tot er echt een stevig plot staat. De rest is een kwestie van invullen.
Het onderwerp van dit boek is gruwelijk, wat heeft je doen besluiten om juist hierover je boek te schrijven?
Het feit dat er jaarlijks in Europa gemiddeld 20 kinderen sterven doordat ze zijn achtergelaten in auto’s. Ik las die nieuwsartikelen en vroeg me iedere keer weer af hoe zoiets in hemelsnaam kon gebeuren. Hoe kan je je kind nou vergeten? Toch kan het schijnbaar iedereen overkomen. Ik las dat in de meeste gevallen ouders niet worden vervolgd. Die zaken worden veelal geseponeerd. Dat is logisch, want een ouder die zijn kind verliest heeft al levenslang gekregen. Maar op een gegeven moment dacht ik: wat als het nu eens géén ongeluk is? Als iemand echt van zijn kind af wil, zou hij op deze manier de perfecte misdaad kunnen plegen. Dat idee liet me niet meer los en leende zich goed voor een thriller. Ik hoop zo dat mensen veel meer gebruik zullen gaan maken van alarmsystemen of andere hulpmiddelen in de auto. Dat we meer ons best gaan doen om dit noodlot, dat ieder jaar weer meerdere gezinnen treft, af te wenden.
Ben je al bezig met een nieuw boek en zo ja kun je daar iets meer over vertellen?
Ik ben bezig met een concept voor een nieuw boek, maar het is allemaal nog zo pril dat ik er niet veel over kwijt kan. Het is in ieder geval weer een thriller. Na Cody voel ik de druk om weer goed werk af te leveren als de hete adem van een draak in m’n nek, haha! Maar ik ben dankbaar dat ik de kans krijg om van mijn grootste hobby mijn beroep te maken. Het liefst zou ik jaarlijks een lekkere vakantiethriller afleveren!
Is er iets wat je zelf nog kwijt wilt aan onze lezers?
Ik vind het geweldig om nu ook voor jullie te mogen schrijven en ik hoop dat jullie van Cody zullen genieten. Voor diegenen van jullie die ook schrijven en uitgegeven willen worden: laat je nooit ontmoedigen en als dingen maar niet van de grond komen, wees dan niet bang om eens iets geheel nieuws te proberen. Een andere inslag kan nieuwe deuren openen en ervoor zorgen dat ik straks jouw boek mag lezen. Blijf schrijven voor mij, dan blijf ik schrijven voor jou.