Wendy: Het is al best een tijd geleden dat wij elkaar gesproken hebben. De laatste keer was in 2018 nadat jouw boek Op eenzame hoogte VrouwenThriller van het jaar 2017 was geworden. Na die tijd heb jij absoluut niet stilgezeten. Om bij het begin te beginnen voor de mensen die jou nog niet zo goed kennen, wie is Saskia M.N. Oudshoorn? 

Saskia: Zo, dat is een stevige vraag om mee te beginnen, hahaha. Als ik in de spiegel kijk, zie ik een hardwerkende vrouw die probeert zo veel mogelijk uit het leven te halen. In mijn politieke rol kan ik het idealisme in mij om de wereld een stukje beter te maken gebruiken en bij het schrijven het creatieve deel van mezelf. Ik ben een dankbaar mens voor het fijne, liefdevolle leven dat ik leid met mijn leuke man, kinderen, familie en vrienden.

Wendy: Wat is er allemaal op schrijfgebied gebeurd na ons laatste gesprek? 

Saskia: Heel veel! Ik was bezig aan mijn derde ‘vrouwenthriller’ Dubbele Agenda toen ik met Recept voor Geluk de Kobo Talent schrijfwedstrijd won. Ik ben mij toen ook gaan toeleggen op feelgoods en kreeg een contract bij Zomer en Keuning. Voor hen heb ik inmiddels ook aardig wat geschreven en zij hebben de Kobo Original Gelukserie, die inmiddels tot vijf delen is uitgegeven, in paperback uitgegeven. In de winter van 2020 kwam Kobo met het verzoek of ik een thrillerserie wilde schrijven waarvan deel 1 in de LINDA. zou verschijnen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken en dat is Dieptepunt geworden. Dat boek is in paperback uitgegeven door De Crime Compagnie. Recent is Los Geslagen bij hen verschenen.

Wendy: Je hebt een drukke baan en daarnaast ben je ook nog actief in de lokale politiek. Hoe houd je nog tijd over om te schrijven? (en tijd over voor je gezin?) 

Saskia: Het is goed indelen: overdag voor mijn reguliere baan, de avonden zijn vaak voor de politiek en mijn vrije dagen zijn voor een deel voor het schrijven. Soms plan ik bewust een ‘schrijfloze’ periode in, omdat ik weet dat wanneer ik begin met een nieuw boek, het me niet meer loslaat totdat ik het af heb. Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen, ze hebben me niet zoveel meer nodig, anders had ik dit nooit allemaal kunnen doen. We zien elkaar gelukkig genoeg, minstens een keer in de week kook ik voor de hele familie. Voor de andere leuke dingen in het leven zoals uit eten gaan en reizen maak ik ook graag plek. Jammer genoeg zit er maar 24 uur in een dag…

Wendy: Is het een wens om fulltime schrijfster te worden? 

Saskia: Ik probeer niet te lang vooruit te plannen en in het heden te leven. Mocht het ooit mogelijk zijn om schrijven een nog groter deel van mijn leven te maken, dan denk ik daar natuurlijk serieus over na. Hondje aan mijn voeten, een klein schrijfhuisje… ik zou er wel aan kunnen wennen.

Wendy: Waar en wanneer schrijf je het liefst? 

Saskia: Schrijven lukt alleen als ik vrij ben, na een werkdag achter de computer heb ik niet genoeg energie om weer achter de laptop te duiken. Ik ben echt een ochtendmens. Ik moet alleen zijn, en meestal schrijf ik in mijn werkkamer thuis. Er is geen speciaal ‘recept’  om te schrijven zoals een playlist of een vaste routine.

Wendy: Je schrijft feelgood en thrillers, welk genre vind je het beste bij jezelf passen? 

Saskia: Allebei eigenlijk. In mijn thrillers zit ook altijd een ‘feelgood’ element, het gaat over relaties en de problemen tussen mensen, maar natuurlijk komt er dan meer spanning en mysterie bij kijken. Een thriller vind ik wel pittiger om te schrijven met tijdlijnen, de spanningsboog die altijd aanwezig moet zijn. Een feelgood is wat voorspelbaarder, het woord zegt het al. Voor mij is een combinatie van beiden ideaal.

Wendy: Los geslagen is jouw nieuwste thriller, kun je daar wat meer over vertellen? Wat was bijvoorbeeld de inspiratie voor deze thriller?

Saskia: In Los geslagen komt Eva Groen terug, een personage uit mijn eerste twee boeken. Dat vond ik leuk om te doen, ik was met haar en haar verloofde nog niet helemaal klaar, hahaha. En misschien nog steeds niet. De hoofdpersoon, Annemie, is een onzekere persoon die door het lezen van haar moeders dagboeken meer over zichzelf te weten komt. Haar moeder was een religieuze vrouw met een rotsvast geloof en dat is iets wat me enorm intrigeert. De boodschap die ik mee wil geven is dat je je leven moet proberen te leven zoals jij dat zelf wilt, zonder aan de verwachtingen van anderen te moeten voldoen. En voor meerdere personen in Los geslagen geldt dat, ieder met verschillende motieven om dat te doen. Natuurlijk zijn er de nodige problemen om te overwinnen…

Wendy: Waar haal jij over het algemeen jouw inspiratie vandaan? 

Saskia: Dat kan overal zijn, het nieuws, gesprekken, mensen, meestal een combinatie van dat alles. En dan begin ik gewoon en gaan de hoofdpersonen leven en ontspint zich het verhaal rondom hen.

Wendy: Hebben de hoofdpersonages in jouw boeken overeenkomsten met jezelf? Zo ja, in welk opzicht? 

Saskia: Degenen die mijn kennen, zullen zeker elementen van mezelf en uit mijn leven herkennen. Niet zozeer de personen hebben overeenkomsten, wel de dingen waar zij over nadenken en mee te maken krijgen en de emoties die ze ervaren. Schrijven noem ik weleens mijn eigen ‘mindfulness’ en daar zit een kern van waarheid in. 

Wendy: Stel je mag samen met een andere bekende auteur een boek schrijven, welke auteur komt dan het eerste bij jou op? 

Saskia: Ik heb een boek met anderen schrijven al een paar keer gedaan: bij Huisgenoten en De Wensenwinkel, maar als ik hardop droom en nog twee auteurs mag uitkiezen…? Dan zou dat Karin Slaughter voor de thrillers zijn en Colleen Hoover voor de feelgoods. Allebei steengoed in hun eigen genre, beiden een toch wel rauw randje en hun eigen, unieke stijl. Ik zou graag horen hoe zij te werk gaan met schrijven en ik denk dat we niet snel uitgepraat zullen zijn.

Wendy: Wil jezelf nog iets toevoegen aan dit interview? 

Saskia: Bij dezen wil ik ook graag de mensen achter de boekensites en pagina’s, die hun tijd en energie in auteurs en boeken steken, van harte bedanken. Zonder lezers zijn er geen auteurs. Lezen is enorm belangrijk, alles begint met taal, maar zonder de aandacht die er is voor ons en onze boeken zou het nog een stuk moeilijker zijn om bij het publiek bekend te worden en onze boeken gelezen te krijgen. Dus dank jullie wel!