foto Mariska credits Vicky Keulen
Graag willen we weten wie Mariska Overman is. Wat doe je bijvoorbeeld naast het schrijven in het dagelijks leven? Wat zijn je hobby’s? Wat is je slechtste eigenschap? Uiteraard willen we ook je beste eigenschap weten.
Ik ben inmiddels hoofdzakelijk bezig met schrijven, en daarnaast is er nog steeds het bureau dat ik met mijn man heb: Bureau MORBidee, waarmee we proberen de dood bespreekbaar te maken door creatieve en toegankelijke producten te bedenken en te creëren. Mijn hobby’s zijn lezen, en af en toe wandelen. Daarnaast ga ik graag naar concerten en vind ik het fijn om de stomme dingen in het leven van me af te dansen… Mijn slechtste eigenschap is denk ik…moeilijk dingen kunnen loslaten. En mijn beste eigenschap is denk ik mijn geduld.
Met Verdoemd heb je wederom een spannende thriller geschreven met een actueel maatschappelijk thema (zelfdoding). Waarom heb je voor dit thema gekozen en hoe heb je hiervoor research gepleegd?
Ik heb voor zelfdoding gekozen omdat het een thema is dat me erg raakt. We hebben vorig jaar een gesprekshulp ontwikkeld voor nabestaanden na zelfdoding, en de verhalen die we hoorden maakten veel indruk op me. Ik heb persoonlijke ervaring met/in de psychiatrie, en ken, helaas, de gevoelens van angst, wanhoop en onmacht. Daarnaast werd ik getriggerd door een lezing van Frank van de Goot (Forensisch patholoog) die vertelde dat niet alle zelfdodingen echt zelfdoding zijn. Langzaam groeide het idee dat uiteindelijk Verdoemd werd. Ik heb qua research gesprekken gehad met een overledenenverzorger (degene die mij ook een en ander geleerd heeft) die ervaring heeft met de verzorging van treindoden, ik heb machinisten gesproken, en ik heb veel gelezen over het onderwerp.
Hoe ziet jouw schrijfproces eruit? Bedenk je alles vooraf of gebeurt dit gaandeweg?
Verdoemd is opgebouwd met twee verhaallijnen. Omdat dit precies moet kloppen, heb ik vooraf meer uitgedacht dan ik eerder deed. Met name de lijn rondom de drie jongeren had ik redelijk voor ogen. Toch is er tijdens het schrijven wel weer een en ander veranderd, maar dat vind ik ook prima. Juist dat proces is wat schrijven zo bijzonder maakt.
Je bent mede-eigenaar van een bureau dat de dood bespreekbaar maakt. Hoe combineer je dit met je schrijven?
Inmiddels ben ik vooral bezig met schrijven. Ik ben niet zo goed in meerdere dingen tegelijk doen, en ik ben beperkt in mijn energie, dus moet ik keuzes maken. Dus combineren lukt niet zo heel goed... ;-)
Ben jij bang voor de dood?
O, ja. Alhoewel ik niet direct bang ben voor dood zijn, maar wel voor niet meer leven. Dat klinkt misschien gek, maar voor mij zijn dat twee verschillende dingen. De gedachte dat ik er op een dag niet meer ben, vind ik afschuwelijk.
Je moet kiezen:
- werkzaam zijn bij je bureau of schrijven
Absoluut schrijven. Ik word daar erg blij van, en het geeft me rust.
- skivakantie of zomervakantie
Zomervakantie! Ik houd niet van kou en niet van skiën, dus dan is de keuze niet zo moeilijk…
- lezen of schrijven.
Schrijven, hoewel lezen erg dichtbij komt. Maar als ik schrijf, lees ik ook, dus…
Je mag vijf personen uitnodigen voor een etentje. Wie mogen aanschuiven en waarom juist zij? (Het mogen geen familieleden zijn maar wel overledenen of beroemdheden)
Dat lijkt me erg leuk! Ik ga dan voor: Dostojewski: wat mij betreft de beste schrijver ooit. Ik zou willen weten hoe hij schreef, en wat hij vond van schrijver zijn. Ryan Adams: mijn muzikale God, ik zou hem graag als mens los van de muziek leren kennen. Wie zit er achter die prachtige nummers? Marilyn Monroe: ik heb veel van haar films tientallen keren gezien, en veel boeken over haar gelezen. Ze intrigeert me, ik zou graag willen weten wie de vrouw achter de actrice was. Thomas Olde Heuvelt: geweldige schrijver, en volgens mij een mooi mens (Ik heb hem één keer kort gesproken). Ik zou graag met hem kletsen over het boekenwereldje en het schrijven van boeken. Jett Rebel. Geweldige muzikant, zeldzaam goed live, heel eigen, mooi mens. Die wil er wel bij… (Weetje: De naam Jelte in Verdoemd komt van Jett Rebel. Jelte is zijn echte voornaam…)
Verdoemd is het derde boek met Isabel Dieudonné in de hoofdrol. Kan je haar makkelijk loslaten na het schrijven van het verhaal of blijft ze in je hoofd rondspoken?
Ik kan Isabel redelijk loslaten, maar na Verdoemd kon ik met name Jelte niet goed loslaten. Nog steeds niet goed. Hij is echt onder mijn huid gekropen. Sowieso is Verdoemd voor mij het zwaarste boek geweest om te schrijven, het heeft me echt geraakt.
Hoeveel delen zullen er uiteindelijk komen met Isabel of denk je wel eens aan het schrijven van een standalone?
Poeh, ik durf geen aantal te noemen, maar een vierde deel mag er van mij nog wel komen. En ja, ik zou ook graag standalone’s schrijven. Ik heb een paar mooie ideeën…. (ook voor romans)
Welke eigenschappen van jou zien we terug in Isabel?
De vasthoudendheid, de beperking in sociaal functioneren, de onzekerheid, de paradoxaliteit. Ik denk dat ze wat die eigenschappen betreft erg op mij lijkt.
Waar sta je over vijf jaar?
Ik hoop dat ik dan nog steeds boeken mag publiceren, en hopelijk ben ik dan een gevestigde naam in het boekenwereldje. Niet alleen met thrillers, maar ook met romans.
Wil je nog iets zeggen tegen de lezers van vrouwenthrillers?
Ik ben enorm blij dat jullie mijn boeken lezen, en dat jullie er (meestal) erg enthousiast over zijn! Zeker als ik lees dat sommige dingen jullie raken, dat doet me dan goed. Ik wil graag het soort schrijver zijn die niet alleen een spannend verhaal schrijft, maar die ook mensen raakt en/of aan het denken zet. Ik heb voor een vierde Isabel al een thema bedacht dat wederom actueel en ‘zwaar’ is. Ik ben heel erg benieuwd wat jullie ervan gaan vinden!