Diane: Het verhaal Deadline speelt zich af op Terschelling, het eiland waar je naar toe bent verhuisd. Heeft het feit dat je woont op de plek waarover je schrijft het erover schrijven gemakkelijker gemaakt?
Carmen: Ja zeker. Ik schrijf tenslotte min of meer over mijn eigen leven.
Diane: Waarom heb je ervoor gekozen om waargebeurde feiten en personages uit jullie leven in het verhaal te verwerken? Wat vinden Luuk en Mick daar zelf van?
Carmen: Nou, toen ze kleiner waren, waren ze zich er niet zo van bewust, maar nu het tieners zijn geworden ligt het iets gevoeliger. Mick en Luuk zijn weliswaar niet hun echte namen, maar daar zal ik rekening mee moeten houden als ik verder ga met schrijven.
Diane: Hoe ziet jouw zoekgeschiedenis op Google eruit?
Carmen: Veel recepten. Ik zoek ook dingen op over de geschiedenis van Terschelling, en over de flora en fauna, maar ik moet zeggen dat ik van dat laatste nog steeds niet veel onthou.
Diane: Lijkt het huis op de cover van Deadline op het huis waar je woont op Terschelling?
Carmen: Ja, wel een beetje, maar het ligt niet zo dicht aan het strand dat je de zee kunt zien.
Diane: Ik zag dat je vanaf begin juni niets meer op @foodiecarmen hebt geplaatst, ga je hier nu helemaal stoppen om je op catering te richten? Welke plek neemt het schrijven van bijvoorbeeld een derde boek dan in?
Carmen: O jee, betrapt. Ja ik heb het gewoon te druk gehad. Wat betreft een volgend boek, in de winter is het altijd minder druk, wie weet klim ik dan wel weer in de pen!
Diane: Je schrijft in het nawoord dat je het verhaal hebt geschreven zonder de pandemie erin te verwerken omdat je dacht dat niemand er dan meer over zou willen horen of lezen. Hoe had je corona in het verhaal kunnen verwerken als je daar wel voor gekozen zou hebben? Was het verhaal dan anders gelopen?
Carmen: Nee, het verhaal was hetzelfde gebleven. Maar dan had ik iedere keer de coronamaatregelen erin moeten verwerken en de nieuwsberichten e.d. en dat leek me gewoon niet lekker lezen.
Diane: Je schreef ook een verhaal voor de bundel Waan je in een andere wereld. ‘De reünie’ speelt zich ook op Terschelling af tijdens en na het wadlopen en is heel erg spannend om te lezen. Heb je vaker korte verhalen geschreven?
Carmen: Ja, ik heb ook een verhaal geschreven in de jubileumbundel voor 10 jaar De Crime Compagnie. Dat was een soort mini-vervolg op Deadline.
Diane: Stel je zou op Terschelling jouw lievelingsauteur tegenkomen op het strand. Wie zou dat zijn en wat zou je het eerste aan hem of haar vragen?
Carmen: Ik zou heel graag Maeve Binchy hebben ontmoet, maar die is helaas al overleden. Ik zou ook graag Yvette van Boven tegenkomen. Ik was ooit bij een presentatie van een van haar kookboeken en dat is echt een fantastisch mens.
Diane: Zou je ook met iemand samen een boek kunnen schrijven zoals bijvoorbeeld Eva Nagelkerke of Nicci French dat doen?
Carmen: Nee, dat zou ik niet kunnen. Ik schrijf over mijzelf en mijn eigen familie, ik zou niet weten wie dat samen met mij zou kunnen doen.
Diane: Wanneer komt er een kookboek van Carmen? Ik zat soms tijdens het lezen echt te watertanden.
Carmen: Dat zou een leuk idee zijn!
Diane: Ik kan het toch niet laten, wat is het geheime recept van de heerlijke koeken van Famke?
Carmen: Haha, nee, ze wil het echt niet prijsgeven.
Diane: Welke haarkleur heeft ze nu?
Carmen: Van de zomer had ze een ouderwetse coupe soleil, met blonde strepen. Heel leuk.
