Kun je jezelf omschrijven in vier woorden?
Sociaal, doorzetter, optimist, maar soms onzeker.
Onlangs is jouw 21e thriller verschenen: Fatale prikkels. Waar gaat deze thriller over?
Slechts 1 woord, maar dat ga ik niet neerschrijven. Als ik het wel doe, verraad ik de plot. 😊 Laat ons het er maar bij houden dat niet iedereen het geluk heeft om in een warm, liefdevol nest geboren te worden en dat de gevolgen nefast (kunnen) zijn. Ik heb dit boek heel graag geschreven. Ik heb me kunnen inleven in de leefwereld van de dader en de gevoelens en daden kunnen ervaren. Het was een unieke ervaring. Ooit heb ik het nog een keer gedaan, maar dat was minder intens.
Fatale prikkels is de 21e thriller met hoofdpersonage Rani Diaz. Je slaagt er nog steeds in om dit personage interessant te houden voor de lezers. Is dit soms niet erg lastig?
Tot nu toe niet. Ik voel me verbonden met het hoofdpersonage en heb nog veel dingen voor haar in petto. In Fatale prikkels maken jullie kennis met een nieuw personage, een verfrissende wind, zeg maar. In het boek in wording creëerde mijn brein een personage dat ik meteen in mijn hart sloot. Dit personage zal in de komende verhaallijn(en) een actieve rol neerzetten. Dat is wennen, maar wel leuk. In het begin had ik het moeilijk om haar gevoelens en karakter neer te schrijven. Maar ze is er en hoe! Best wel trots op!
Welk deel vind jijzelf de meest gruwelijke van de serie?
Vals ritueel en Fatale prikkels. De heftige emoties die ermee gepaard gingen, waren soms ondraaglijk. Tijdens het schrijfproces van de boeken heb ik aanzienlijk meer pauze ingelast. Ik had het erg moeilijk met de psychologie van bepaalde karakters. Vals ritueel is gebaseerd op ware feiten. Nigeriaanse meisjes met een smoes naar hier lokken, waarna ze in de hel terechtkomen … afgrijselijk. Mensonterende praktijken, meedogenloze gebeurtenissen, en noem maar op … Toegegeven: ik hield het niet droog, had vaak een brok in de keel en voelde de woede intens borrelen.
Heb je vaste tijden dat je schrijft of komt het zoals het komt? En kan men je storen tijdens het schrijven of moeten ze je absoluut met rust laten?
Ik schrijf tijdens de dag, ’s avonds lukt het me niet. Ik ben een sociaal wezen, maar eenmaal ik in een flow zit, moeten ze me met rust laten. In een eerder interview schreef ik dat ik op die momenten zelfs geen vogelgefluit verdraag. Kortom, ik word dan voor een poos een einzelgänger.
Heb jij de voorgaande delen al eens herlezen? Zo ja, wat vind je daar nu van? Zou je een aantal titels nog eens willen herschrijven?
Eenmaal het boek is gepubliceerd, herlees ik nooit mijn schrijfsels. Ik bekijk de cover, werp een blik op de achterflap, ruik en voel eraan, maar daar blijft het bij. Het is altijd zo geweest en het zal nooit veranderen. Ik heb een panische angst om fouten te vinden 😉
Als ik een boek kon herschrijven, dan was het mijn debuut, Mara. Zeker weten.
Anders dan voorgaande jaren ga je nu meer het land in om Fatale prikkels te promoten. Vanwaar deze omslag en zien we jou nu ook in Nederland verschijnen?
Ik probeer een evenwicht te vinden tussen mijn boek op vele plekken te promoten en een nieuw verhaal te schrijven. Er zijn veel geplande signeersessies, interviews en leesclubs, waar ik me volledig voor inzet en wat ik bovendien ontzettend leuk vind. Ik kan erg genieten van het contact met mijn lezers, ik sta open voor vragen en ook voor kritiek (ook al is die negatief). Ik vind het geweldig dat ik naar Zoetermeer kan of mag gaan. Hopelijk kunnen we het promoten binnenkort in Nederland uitbreiden. Dat we aanwezig zullen zijn in Zoetermeer, had de uitgeverij beslist, maar dat was voor we wisten dat ik genomineerd was voor de longlist van de MAX Gouden Vleermuis. Toen ik mijn naam op de lijst zag staan, bleef het lange tijd stil hier. Ik kon het nauwelijks geloven. Uiteraard blijf ik met beide voeten op de grond. Als ik niet in aanmerking kom voor de shortlist, zal ik niet teleurgesteld zijn. Het is al een groot en mooi geschenk dat mijn naam tussen die van de grote schrijvers staat. De gelukzalige gevoelens die ik heb gevoeld toen ik dit nieuws vernam, kunnen ze me niet afnemen. Nooit! 😉Ik ben een dankbaar en een gelukkig mens.
Zal het ooit mogelijk zijn Rani los te laten en bijvoorbeeld thrillers met een ander hoofdpersonage te schrijven? Of blijf je altijd thrillers met dit personage schrijven? En heb je dan nog veel voor haar in petto?
Ik heb deze vraag bovenstaand gedeeltelijk beantwoord. Eerlijk? Ik ben niet zo’n planner. Ik weet nu alleen wat er zal gebeuren in het volgende script. Alhoewel het niet altijd kan, probeer ik te leven in het nu. Ik probeer te genieten van het moment. Het enige waar ik zeker van ben, is dat ik nog niet meteen wil stoppen met schrijven. Met Rani in de hoofdrol? Voorlopig wel, maar ooit kan het een andere wending nemen.
Stel: je gaat een weekendje op stap met Rani, wat zou je dan zeker met haar willen ondernemen?
Paardrijden en nadien samen uit eten gaan. (In ‘Den Beer’ in Mechelen). 😉
Gezien jouw schrijftempo gaan wij ervan uit dat je alweer met een nieuwe thriller bezig bent. Kun je daar al iets over vertellen?
De eerste moord gebeurt op exact dezelfde datum als twintig jaar geleden. De dader hanteert dezelfde modus operandi. Het betreft dus een onopgelost levensdelict. Is de ongekende dader terug of is er een copycat aan het werk? De slachtoffers hebben allen gemeen dat ze een gemengde huidskleur hebben, waardoor de inspecteurs een racistisch motief niet uitsluiten. Of dat werkelijk zo is, zal in maart komend jaar duidelijk worden. 😊
