Wie is Hetty Kleinloog? Wil je jezelf even voorstellen aan onze lezers?
Hetty: Ik ben Hetty Kleinloog, in 1958 geboren in Amsterdam en scenario – en toneelschrijver, tekstdichter, romanschrijver, dramadocent en regisseur. Mijn leven lang heb ik een passie voor schrijven. Zo schreef ik op mijn tiende het eerste ‘werk’ waar ik – en mijn moeder als enige toeschouwer - supertrots op was: de slechts drie pagina’s tellende schuifdeurenmusical Minister Luns en Malle Pietje.
Daarna heeft mijn pen, en later mijn toetsenbord, niet meer stilgestaan. Opstellen, dagboeken, brieven, kattenbelletjes, al gauw werd in een multi-tekster.
Tijdens het afstuderen aan de Theaterschool Amsterdam, de opleiding tot Docent Drama, ontdekte ik het schrijven van theaterteksten. Verschillende toneelgroepen hebben daarna door de jaren heen mijn (muziek)theatervoorstellingen op de planken gebracht.
Vanaf 2000 kwam daar het schrijven voor televisiedrama bij. Als dialoogschrijver, storyliner en eindredacteur werkte ik mee aan tv-series als ONM, SpangaS, Malaika, Tita Tovenaar, De Spa, GTST en De Kameleon.
Ondertussen schreef ik als tekstdichter liedteksten, onder andere voor theater, televisieseries en Kinderen voor Kinderen.
Ook heb ik een paar jaar plots bedacht en dialogen geschreven voor de strip Jan Jans & de Kinderen.
Kortom, ik kreeg werkelijk van alles op papier, maar nog geen romans.
Toen Uitgeverij Ploegsma mij in 2014 vroeg een Spangasroman te schrijven, kwam daar verandering in. Mijn jeugdroman Vuurwerk werd genomineerd voor de Hotze de Roosprijs en stond op de tiplijst van de Nederlandse Kinderjury 2015.
Het schrijven van romans voor volwassenen volgde daarna. Volle Bloei werd in 2018 door Uitgeverij Marmer uitgegeven. De kerstnovelle Een goede kerst kwam in december van datzelfde jaar uit.
De roman Volle Kracht, het tweede deel van de Volle trilogie, volgde in oktober 2019.
En dan nu dus een thriller: De Zusjes, het eerste deel van de Kauffmann & Kauffmann reeks.
Je hebt eerder literaire romans gepubliceerd. Vanwaar de overstap naar het thrillergenre?
Hetty: Het was een vraag van mijn uitgever, uitgeverij Marmer.
Ik had ooit een plan geschreven voor Kauffmann & Kauffmann, de politieserie, maar dat was op de plank blijven liggen. Toen de vraag van Marmer kwam, was het al snel één en één is drie.
Op de een of andere manier voelt het voor mij niet als een overstap. Voor romans doe ik mijn uiterste best, voor thrillers doe ik mijn uiterste best, voor romans verdiep ik me in de personages en in de structuur, bij thrillers doe ik dat eveneens. Ik vind thrillers geen ‘minder’ genre. Een thriller kan net zo leuk, mooi, ontroerend en waardevol zijn als een roman. En ik ben net zo trots als het af is.
Waar haal jij over het algemeen de inspiratie vandaan?
Hetty: Ik haal mijn inspiratie uit het dagelijks leven, verhalen van vrienden en bekenden, documentaires en verder uit alles wat om mij heen gebeurt. Ik heb een antenne voor verhalen, noem het beroepsdeformatie. Ooit was ik met een vriend op vakantie, die daar af en toe niet goed van werd. Zag ik een bosje bloemen aan een brug hangen, had ik al acht verhalen over de toedracht verzonnen. Mijn fantasie blijft maar stromen. Dat is voor een schrijver heel fijn, maar als mens ben ik dankzij die verbeeldingskracht ook banger dan een gemiddeld persoon. Ik kan me soms te levendig voorstellen wat er mis kan gaan.
De zusjes is het eerste deel van de Kauffmann & Kauffmann-serie. Kun je wat meer over het boek vertellen?
Hetty: De Kauffmann & Kauffmann reeks gaat over de tweelingzussen Lisa en Kat Kauffmann die eigenaar zijn van een bedrijfsrecherchebureau in hartje Amsterdam. Waar Lisa – opgeleid aan de politieacademie – de regels volgt, kleurt Kat – van origine journalist – nogal eens buiten de lijntjes. Hoewel hun gespannen relatie een soepele samenwerking in de weg staat, blijken ze juist door hun zussenband de meest ingewikkelde misdrijven op te kunnen lossen.
In Deel 1, De Zusjes, is Lisa tijdens een bedrijfsetentje getuige van een aanslag op de directeur en daarmee is de eerste opdracht een feit. Wanneer Kat, die het niet zo nauw neemt met de grenzen van de wet, haar zus probeert bij te staan in deze zaak, stapelen de problemen zich op.
Is het gelijk de bedoeling geweest een serie te gaan schrijven?
Hetty: Ik wist vanaf het begin dat het een reeks zou worden. Het werk van een bedrijfsrechercheur is zo veelomvattend en spannend, dat het me al snel duidelijk werd, dat ik niet genoeg aan één boek zou hebben. Verhalen genoeg voor een lange serie boeken!
Bovendien vind ik het mooi om het wel en wee van de fictieve familie Kauffmann door de jaren heen te volgen en om te laten zien hoe de personages en de onderlinge verhoudingen zich ontwikkelen.
Meestal zien we bij de vrouwenthrillers dat bijvoorbeeld een rechercheurskoppel bestaat uit een man en een vrouw. Jij hebt gekozen voor twee vrouwelijke rechercheurs. Waarom en zit daar dan ook meer uitdaging in betreffende de uitwerking van deze personages?
Hetty: Door deze vraag realiseer ik me dat ik voor al mijn boeken vrouwelijke hoofdpersonages ontwikkel. Misschien omdat ik zelf vrouw ben en vrouwen daardoor beter begrijp. Ik kan me denk ik beter inleven in vrouwen, ook al zijn het soms totaal verschillende types. Mijn personages zijn allemaal een beetje mij.
Tegen mijn cursisten aan de Schrijversacademie zeg ik vaak dat ze niet moeten schrijven over iets dat ze niet kennen. Daarmee bedoel ik meestal een locatie of zoals ik – geboren en getogen stadsmens – een mislukte plot over een schuurfeest, waar ik van mijn levensdagen nooit geweest was, had geschreven. Maar misschien bedoel ik daar ook wel het andere geslacht mee. Hoewel er ook wel collega’s zijn die het tegendeel bewijzen, Eline Vere van Couperus was fenomenaal en Nicole Krauss heeft in De geschiedenis van de liefde haar hoofpersonage Leo Gursky meesterlijk neergezet.
Zijn er overeenkomsten tussen jou en de hoofdpersonages? Zo ja, welke?
Hetty: Zie bovenstaand betoog. In al mijn personages zit iets van mij, alle personages zijn mij niet. Het voordeel van het schrijven van fictie is, dat je de overeenkomsten lekker geheim kunt houden.
Hoe ziet jouw schrijfproces eruit? Doe je veel research en zo ja, was dat niet lastig tijdens de lockdown.
Hetty: Mijn schrijfproces kent zo ongeveer het volgende verloop: denken – denken – denken – dóen. Waarbij ‘doen’ ook ‘voelen‘ en ‘intuïtie’ is. Ik ben heel lang bezig met het nadenken over premisse en thema’s, het ontwikkelen van karakters en het uitzetten van de structuur. Voor ik een letter van de roman of thriller op papier heb gezet, ben ik twee maanden verder. Ik zorg ervoor dat ik alles op een rijtje heb, waardoor ik in het vervolgstadium lekker los kan gaan en kan vertrouwen op wat stáát. De heipalen en de muren van het huis staan stevig, vervolgens kan ik me uitleven op de inrichting en de tierlantijntjes. Voor mij werkt deze manier van werken heel fijn. De structuur geeft me de vrijheid om open te staan voor invallen en nieuwe ideeën, omdat de structuur me beschermt en me op het juiste pad terugleidt, mocht mijn fantasie te veel met me op de loop gaan.
Wat doen recensies met je? Vind je ze belangrijk of juist niet?
Hetty: De mening van anderen – en dus ook recensies – vind ik belangrijk. Je schrijft om gelezen te worden, dus wat een lezer ervan vindt, doet er zeker toe. Toch raken positieve recensies me meer dan negatieve kritiek. Van positieve recensies word ik héél vrolijk, negatieve recensies kunnen mijn dag niet verpesten. Ik neem wel alles serieus, dat wel. Hoewel… Als iemand over mijn roman Volle bloei zegt dat het een hilarisch, oppervlakkig verhaal is, dan denk ik: je hebt niet goed gelezen. Of ook wel – een tikkie arrogant: jouw mening zegt meer over jóu dan over het boek. Het ligt ook wel aan mijn stemming. Op dagen dat mijn hormonen met me op de loop gaan en ik een labiel ei ben, blaas je me zo om.
Daarin verwoord ik wat erkenning met me doet en hoe belangrijk het is om zowel succes als tegenspoed te relativeren.
Lees jij zelf veel? Welk genre en wat zijn jouw favoriete auteurs?
Hetty: Ik lees enorm veel. Op dit moment ben ik lid van twee leesclubs en daardoor lees ik boeken die ik zelf niet zo gauw zou hebben uitgekozen. Ik lees alle genres behalve fantasy. Mijn voorkeur gaat uit naar ‘trage’, psychologische romans, zoals de boeken van Voskuil en Knausgard, of Stoner van John Williams, boeken met lekker veel details en weinig plot. Een goede thriller of avonturenroman gaat er echter bij mij ook in. Als het goed geschreven is kan wat mij betreft alles. Oh, en op dit moment ben ik verslingerd aan The Great American Novels. Ik herlees ze allemaal weer: Hemingway, Steinbeck, Faulkner. Héérlijk!
Mijn favoriete schrijvers zijn JK Rowling, Conny Palmen, Agatha Christie, Hemingway, Joseph Roth, Philip Roth, Babs Gons, Tove Jansson. Eigenlijk moet ik dit rijtje skippen, want ik doe hiermee mijn andere honderd favoriete schrijvers tekort.
Wil jijzelf nog iets kwijt aan onze lezers?
Hetty: Lieve lezers, ik hoop dat jullie mijn boeken lezen. En dat als jullie mijn boeken lezen, jullie ervan genieten. En als jullie ervan genieten, dat jullie dat dan doorvertellen. Laat mij ook weten wat je ervan vond, je krijgt gegarandeerd antwoord!
Hartelijke groet, jullie toegenegen schrijfster, Hetty Kleinloog.
