Je hebt de 'Lentekriebels' schrijfwedstrijd gewonnen bij de verhalenfabriek, Wat zorgde ervoor dat je de pen of de laptop pakte om dit verhaal te gaan schrijven?

Ik liep al een poosje rond met het idee om een thriller te schrijven en had ook al een vaag idee waarover het zou moeten gaan, namelijk over mijn grootste angst: dat mijn dochter ontvoerd zou worden. Toen ik (veel te laat) op Internet las over de schrijfwedstrijd ‘Lentekriebels’, die toen al meer dan een maand aan de gang was, besloot ik om toch nog mee te doen, want: ‘baat het niet, dan schaadt het niet’ en het zou sowieso een goede schrijfoefening zijn.  

Heb je al vaker aan schrijfwedstrijden meegedaan?

Ik heb een keer een halfslachtige poging gedaan die niet echt serieus te nemen was, omdat ik er toen nog later bij was dan deze keer, namelijk twee weken voor de deadline. Dat ik toen niet bij de shortlist zat, verbaasde me dan ook niets.

Stel je zou een schrijfcursus mogen volgen (of misschien heb je dat wel gedaan) bij welke auteur zou je deze willen volgen? Mag iedere levende auteur in de hele wereld zijn. En waarom bij hem of haar?

Bij Esther Verhoef. Ze heeft zo’n beeldende manier van vertellen en geeft zulke sterke sfeerbeschrijvingen, dat ik meestal compleet in haar verhaal gezogen word en de sfeer van het verhaal na het lezen nog een poosje in mijn hoofd blijft hangen. Helaas is Wim de Bie vorig jaar overleden, anders had ik hem genoemd. Ik vind zijn schrijfstijl perfect; zijn boekjes over mijnheer Foppe zijn mijn favoriet (met name ‘Mijnheer Foppe over de rooie’).

Wil je iets over jezelf vertellen wat de lezer niet zal verwachten?

Ik was ooit een aanstormend tennistalent, maar heb in mijn puberteit ‘de kont tegen de krib gegooid’ omdat mijn vader me te veel pushte. Later ben ik nog een poosje tennislerares geweest.

In Waan draait het om de vermissing van een kleuter, je hebt de wanhoop bij Saar heel intens beschreven. Hoe zorgde je ervoor dat je dit zo mooi kon beschrijven?

Dankjewel voor het compliment! Ik heb altijd een sterke neiging gehad me levendig voor te stellen hoe het zou zijn als me iets verschrikkelijks zou overkomen, zoals de ontvoering van mijn dochter, zodat ik vast voorbereid zou zijn als zoiets me echt zou overkomen. Gelukkig ‘lijdt de mens het meest onder het lijden dat hij vreest’ en heb ik zoiets verschrikkelijks nog nooit hoeven meemaken. Een voordeel van die instelling is, dat ik het in mijn gedachten zo intens beleefd heb, dat ik het gevoel kennelijk goed kan overbrengen op de lezer.

Hoe ziet jouw zoekgeschiedenis voor dit boek eruit?

Het enige waarop ik uitgebreid gegoogeld had, was hoe een politie-onderzoek in z’n werk gaat, want daar wist ik erg weinig van. Verder heb ik gezocht op vakantieparken in Nederland, omdat ik in mijn hele leven maar een keer een vakantiepark bezocht had en dat was toen ik een jaar of zeventien was. Verder had ik gekeken of de dorpsnaam ‘Uitheem’ al bestond, wat gelukkig niet zo was, zodat ik die kon gebruiken voor het (fictieve) dorp in mijn verhaal.

Ik las op de pagina van de verhalenfabriek dat de geboorte van jouw dochter jou inspireerde tot het schrijven van een kinderboek. Hoe heet dit boek en is het al uitgegeven? Hoe kom je dan van kinderboek in het thriller genre terecht?

Dat boek heet ‘Oudewievenweg 126’. Het was bedoeld als een soort thriller voor kinderen, maar het werd niet uitgegeven, omdat het te volwassen zou zijn. Gelukkig kreeg ik wel mee dat er veel spanning in zat. Op een gegeven moment dacht ik ineens: ‘als ik nou eens een thriller voor volwassenen zou gaan schrijven?’ En zo is het gekomen.

Heb je nog nieuwe schrijfplannen?

Jazeker! Ik ben momenteel hard aan het nadenken over een nieuwe thriller, die net zo, of minstens zo spannend moet worden als Waan.

 

Heel erg bedankt voor het beantwoorden van de vragen, ik kijk uit naar jouw nieuwe boek.