Ik schrijf fictie sinds 2003 en ben begonnen met korte verhalen. Nu heb ik dus mijn eerste thriller geschreven. Daarnaast werk ik in deeltijd bij KLM als manager online communicatie. In mijn vrije tijd ben ik graag onder de mensen maar ook graag alleen en lees ik veel, kijk series als Narcos en Fargo of ik ga wandelen met mijn hond. 

Mijn hele leven zijn boeken en verhalen al belangrijk voor me. Ik heb altijd al enorm veel gelezen en ook wel geschreven, vroeger voor de schoolkrant bijvoorbeeld en later ook voor mijn werk. Door mijn vroegere, drukke banen als stewardess en trainer en de dagelijkse rompslomp van een gezin begon ik pas in 2003 korte verhalen te schrijven. Die stuurde ik naar verhalenwedstrijden en zo kreeg ik lovende juryrapporten van bekende schrijvers. Ik werd toen al benaderd door een uitgeverij om een roman te schrijven maar de tijd en ruimte daarvoor vond ik nu pas. 

Eigen ervaring. Ik ben vroeger zelf ook gepest en ben, net als de hoofdpersoon Manon, erachter gekomen dat eigenlijk iedereen; zowel de pestkop en gepeste persoon als de mensen daaromheen, eigen redenen heeft voor zijn of haar gedrag. Dat is natuurlijk een interessant gegeven om mee aan de slag te gaan… 

Ik merkte tijdens het schrijven dat dat de juiste verhaalvorm was om dit verhaal weer te geven. De pesterijen en de dreiging daaromheen lenen zich goed om de spanning op te laten lopen. Ook vond ik het geweldig om op de laatste pagina een twist te geven aan het verhaal waardoor het thrilleraspect opeens een ‘boost’ krijgt. Ik hoop dat die laatste bladzijde de lezer echt shockeert en dat doet het ook, heb ik al uit reacties vernomen. 

Ik vind het spannend als de personages complexer zijn dan alleen maar slecht of onschuldig. Ik houd ook van het aspect dat het ‘dicht bij huis’ speelt. Dat het mij had kunnen overkomen. Ik haak af als ik iets ongeloofwaardig of te toevallig vind om realistisch te zijn. En ik houd van een goede plottwist aan het eind. 

Ik had het geluk dat meerdere uitgevers geïnteresseerd waren! Ik ben heel blij dat ik met Xander Uitgevers ben gaan werken, zij zijn fantastisch. 

Haha, ik dacht alleen maar; eindelijk is het zover. Het manuscript was al een tijd klaar en dan is er bij de uitgeverij nog zoveel te doen! Er moet een cover komen en het wordt gecorrigeerd en gaat naar de drukker… Ik ben inmiddels al aan het schrijven aan boek twee, en dat is weer zo heerlijk, dat ik bijna vergeet te genieten van het eerste succes van Ik ken je nog. 

Het personage Manon is in de basis gebaseerd op mijzelf maar ik heb dingen uit mijn eigen leven overdreven, zwaarder aangezet en veranderd. Dit verhaal en de personages zijn fictief. Ik ben minder zwaar op de hand dan Manon, heb wel meer vriendinnen dan mijn beste vriendin die ook naar Amerika verhuisde en ik ben niet zo manipulatief als Manon is. Ik doe ook yoga en heb ook wel Manons proces doorgemaakt dat je je realiseert dat het niet allemaal om jou gaat.  

Ik lees enorm veel. Echt bizar veel. Ik heb ook vanuit mijn studie veel literatuur bestudeerd en ik zie zelf goed wat ik een mooie stijl vind en waarom ik iets graag lees of niet. En ze zeggen toch dat om ergens de top in te kunnen bereiken je jezelf minstens tienduizend uur daar op moet toeleggen? Nou, dat zit wel goed dan, haha. Ik lees veel Nederlandse, Engelse en Amerikaanse literatuur. Ik lees alles van Jodi Picoult, Elizabeth Berg en Anita Schreve, maar ook Wally Lamb, Elvin Post en Leon de Winter. 

Ja, ik zit al middenin mijn volgende boek! Het wordt weer een thriller, heel beklemmend en spannend. Waar het over gaat houd ik graag nog even geheim… 

Ik hoop dat jullie genieten van Ik ken je nog als je dat gaat lezen