Goede vraag, mijn hoofdpersonage Elvira Selas moet haar hoofd er ook al over breken als ze haar psycholoog voor het eerst ontmoet! Je kunt mij omschrijven als een ‘doorzetter’, ‘eigenwijs’, ‘nieuwsgierig’, ‘op zoek naar uitdagingen’, ‘spontaan’, soms een ‘controlfreak’ en een ‘levensgenieter’. 

Door mijn werk als thrillerspecialist bij Hebban.nl krijg ik de kans om auteurs uit binnen- en buitenland te ontmoeten voor interviews. Het is inspirerend als je hen hoort vertellen hoe zij het schrijfproces aanpakken en daarom leek het mij een uitdaging om ooit zelf een boek te schrijven. Om voor een keer plaats te nemen aan de andere kant van de tafel. Het heeft er zeker voor gezorgd dat ik meer begrip heb voor de fases die horen bij het afronden van een boek. Om eerlijk te zeggen; het is bijna verslavend om dag in dag uit met een verhaal bezig te zijn, alsof je puzzelstukjes in elkaar moet passen. 

Alles bij elkaar genomen heb ik drie jaar besteed tot Persona werkelijk een boek is geworden. Research vind ik een heel fijne fase, dus daar heb ik behoorlijk wat tijd in gestoken. Zo zorgde ik ervoor dat ik met iedere stap dichterbij een synopsis kwam. Toen ik samenwerkte met mijn uitgever HarperCollins Holland lag er binnen zeven maanden een eerste versie waarna er nog rondes van feedback volgden. Dat was een ontzettend leerzaam proces omdat je uitgedaagd wordt om iedere keer met een frisse blik naar je eigen verhaal te kijken maar ook het boek naar een hoger niveau probeert te tillen.  

Voordat ik fulltime aan de slag ging voor Hebban.nl, studeerde ik op de Universiteit Utrecht aan de bacheloropleiding Spaanse taal en cultuur. In de bovenbouw van de middelbare school ben ik door mijn lerares Spaans, Mercedes, enthousiast gemaakt voor Spaanse cultuur. De verhalen over haar vaderland en de vrolijke manier waarop ze haar lessen gaf, zorgden ervoor dat ik meer wilde weten. Op het moment dat het tijd was om mijn studiekeuze te maken, besloot ik naar een open dag bij de Universiteit Utrecht te gaan voor de opleiding Spaanse Taal en Cultuur. Dat was een match en daarna doorliep ik de bacheloropleiding en een aansluitende masteropleiding waarin ik mij heb gespecialiseerd in educatie en communicatie. Ik voel me altijd thuis in Spanje, mijn uiterlijk en naam kunnen weleens voor een prettige verwarring zorgen als ik daar op straat loop en Spaans spreek. Ik kan daar gemakkelijk op gaan in de menigte. 

Als je een karakter uit je verhaal zou mogen zijn voor 1 dag, wie zou dat zijn (al denk ik dat we dit kunnen raden), waarom en wat zou je die dag doen?  

Elvira Selas en ik delen het meest met elkaar inderdaad, vooral ons rechtvaardigheidsgevoel komt behoorlijk overeen. Als ik een dag Elvira zou kunnen zijn, dan zou ik in het archief duiken om een ‘cold case’ te heropenen om op zoek te gaan naar het werkelijke verhaal om zo alsnog een dader in te kunnen sluiten. Er zijn in Nederland nog te veel zaken waarbij nabestaanden geen antwoord hebben gekregen, daarom zijn de cold case teams binnen Politie Nederland zo ontzettend waardevol.  

Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar de schietsport is rustgevend. Doordat we op televisie alleen beelden te zien krijgen die het gevaar van een vuurwapen laten zien, denken mensen vaak dat het iets voor ‘thrillseekers’ is. Vuurwapens op zich doen niets, er gebeuren onverantwoorde dingen mee zodra ze in handen van de verkeerde persoon komen. Ik train zowel met pistolen en revolvers waarmee ik op een stilstaand doel oefen, maar wissel ook af met jachtgeweren waarmee ik kleiduiven ga schieten (een bewegend doel). Het heeft allemaal met concentratie en inschattingsvermogen te maken hoe je schot uitkomt. Ik voel me altijd heel kalm als ik van de schietbaan kom.  

Ik heb iedere fase doorlopen die bij het proces hoort, dus ik pitchte mijn manuscript bij uitgeverij HarperCollins Holland met een synopsis en een aantal hoofstukken. Op basis daarvan heb ik een contract aangeboden gekregen. Wat ik beginnende auteurs wil meegeven, is dat ze maar één keer een indruk kunnen maken bij hun potentiële uitgever. Zorg er dus voor dat je zelf tevreden genoeg bent over het manuscript dat je wil aanbieden en controleer of alles er goed verzorgd uitziet; denk aan je motivatiebrief, je synopsis en de manier waarop je de uitgever adresseert. 

Ik heb hoogtevrees… Maar ik probeer het wel op een speelse manier te doorbreken. Zo stond ik op het hoogste punt van La Sagrada Família om uit te kijken over Barcelona en ging ik ook de lucht in door The Empire State Building te bezoeken in New York. En ja, eenmaal op het punt aangekomen, maakt het uitzicht veel goed.

Ik wil zeker een tweede boek schrijven en denk al voorzichtig na over welk onderwerp ik dan in mijn verhaal wil verwerken. Ik zeg ‘voorzichtig’ omdat ik momenteel al mijn tijd en energie inzet voor de promotie van Persona en ik tijdens de researchfase van een boek volledig opgeslokt wordt door een nieuwe interesse. Helaas ben ik in zo’n fase niet zo sociaal omdat mijn gedachten dan volledig afdwalen naar het verhaal. Maar binnenkort geef ik mezelf wel de kans om te zien of de eerste scènes op papier verschijnen. 

In die tijd hoop ik mij verder te hebben ontwikkeld als schrijver met een tweede boek, want ik heb erg genoten van het leerproces om een verhaal van begin tot eind te realiseren. 

Heb je de televisieseries Narcos en Penoza met plezier gevolgd en zijn helaas alle afleveringen al in een paar dagen “gebingewatched” dan mag je Persona niet overslaan. Durf jij het aan om af te dalen naar de onderwereld?