Foto Liesbeth : Kersten van Dalen Photography
Voor degene die jou nog niet zo goed kennen, wie is Liesbeth van Kempen? Wat doe je zoal in het dagelijks leven als je niet aan het schrijven bent.
Een gedreven en ambitieuze vrouw van boven de vijftig, met als belangrijkste passie schrijven! Met name thrillers, maar columns schrijven vind ik ook leuk om te doen. Geboren en getogen in Amersfoort, daarna in diverse steden gewoond, en sinds een jaar of zeven woon ik samen met mijn hond in een klein dorp in de mooie provincie Friesland. Door een chronische hartaandoening kan ik helaas al een tijdje niet meer deelnemen aan het arbeidsproces. Ik leid dus een rustig leven en kan me volledig wijden aan het schrijven. Ieder nadeel heeft zijn voordeel, moet je maar denken 😉.
Je debuut Gevaarlijk spel werd heel goed ontvangen en was genomineerd voor de Hebban-debuutprijs. Dit legt de lat voor een tweede boek heel hoog. Wat doet dat met je? Ben je daarom nog meer zorgvuldig geweest tijdens het uitwerken van Verpest?
Zo’n nominatie legt de lat inderdaad hoog en misschien kreeg ik daardoor halverwege Verpest last van het zogenaamde ‘tweede boek syndroom’. Dat heeft me toen best wel een aantal maanden lam gelegd. De spreekwoordelijke schop onder mijn kont van mijn uitgever gaf me net dat hoognodige duwtje en daarna was ik in rap tempo zomaar klaar met de eerste versie van het manuscript. Van de redacteuren van De Fontein heb ik veel geleerd tijdens het werken aan mijn debuut Gevaarlijk spel en daar heb ik absoluut mijn voordeel mee gedaan tijdens het schrijven van Verpest.
Hoe ziet jouw schrijfproces eruit? Heb je van tevoren alle lijnen al op papier of laat je je onderweg verrassen?
Allereerst raak ik geïnspireerd door iets en dat kan van alles zijn: een tot de verbeelding sprekende plek; de geur en lichtinval s ‘ochtends vroeg in het bos; een oud en vervallen gebouw; een actualiteit, een herinnering. Of, zoals bij Verpest, eigen (levens)ervaring. Dat begint dan te borrelen en te gisten in mijn hoofd, iets waarmee ik een tijdje helemaal niets doe, maar dan opeens open ik in Word een leeg document en begin te schrijven vanuit de setting die mij inspireerde. Personages dienen zich aan, ik geef ze vorm en het verhaal begint te lopen. En ja, zelfs bijna te leven want sommige wendingen in het verhaal verrassen mij echt en ik heb van te voren nooit helder voor ogen wat de plot zal zijn.
In Verpest is er een mooie diversiteit in de karakters. Waar haal jij de inspiratie voor het bedenken van de personages vandaan?
Dat wordt me ook regelmatig gevraagd door vrienden en familie 😉. Ik stel ze dan altijd gerust door te vertellen dat de personages in mijn boeken ontstaan vanuit een soort van soep… Ik gooi karaktertrekken van mensen die ik ken of ooit heb ontmoet in een soort van heksenketel, voeg daar een snufje van mezelf aan toe, vervolgens roer ik goed en dan schep ik daar de diverse personages uit.
Wie van de personages uit Verpest staat het dichtst bij jou en waarom?
Gezien mijn antwoord op de vorige vraag is deze best wel moeilijk te beantwoorden. Na lang nadenken kom ik uit op Suzan, maar dan meer omdat zij een personage is waarvan ik het heel fijn vond wanneer ik haar een functie in een scene kon geven. Over haar schreef ik altijd met plezier. Ze is grappig, intelligent, eerlijk, betrouwbaar, down to earth en ook nog eens erg mooi. Nu ik het zo opsom: eerlijk gezegd is zij voor mij de ideale vrouw 😉.
Waar moet volgens jou een hoofdpersonage aan voldoen?
Simpel gezegd: in ieder geval consistent zijn qua karakter. En levensecht. Herkenbaar. Met een karaktertrek of hebbelijkheid die treffend is en opvalt. Verder kan voor mij slechts één hoofdpersonage nooit aan alles voldoen, vandaar dat ik met meerdere hoofdpersonages werk.
Ben je alweer bezig met een volgend boek en zo ja, wil je een tipje van de sluier oplichten?
Héél voorzichtig ben ik aan iets begonnen, maar het is nog te vroeg om daar nu al iets over te roepen. Jammer, hè. 😊
Welk genre lees jijzelf het liefst en wie zijn jouw favoriete auteurs?
Ik lees graag, veel en van alles. Thrillers, romans, magazines, kranten. Ik heb meerdere favorieten. Allereerst natuurlijk mijn mede-Moorwijven Isa Maron, Ingrid Oonincx, Marlen Visser en Anya Niewierra. Daarnaast o.a. Rita May Brown, Agatha Christie, Paulo Coelho, R.J. Ellory, Gerbrand Bakker, Arthur Japin, Jojo Moyes, Julie Cohen.
Hoe belangrijk zijn recensies voor je?
Recensies zijn meningen. Op zich is er maar één mening die er voor mij toe doet: die van mijn uitgever. Wanneer zij besluiten mijn manuscript als boek uit te geven, is het dus goed, anders zouden ze dat echt niet doen. Maar dat neemt niet weg dat het me goed doet wanneer iemand mijn boek weet te waarderen en er van genoten heeft, en ik er van baal als er minder positief over geschreven wordt.
Waar zie jij jezelf over vijf jaar?
Hahaha! Op dat soort vragen geef ik al jaren geen antwoord meer!
Wil je zelf nog iets toevoegen aan dit interview?
Bedankt voor de leuke vragen, Wendy!
