Lachende ogen, nonchalant achter zijn oor geduwd haar − Daniel Cole heeft de uitstraling van een vriendelijke Engelse jongeman die je op een vrijdagavond met zijn vrienden in een pub tegenkomt. Iets wat hij inderdaad graag doet. Toch heeft zijn thrillerdebuut Ragdoll hem in één klap wereldberoemd gemaakt. Drie jaar later en drie boeken verder: wat is er allemaal ondertussen in zijn schrijfleven gebeurd en wat zijn zijn plannen voor de toekomst? Dat en nog veel meer mocht ik aan hem vragen tijdens het interview in hotel Twenty Eight in Amsterdam waar Daniel Cole verbleef tijdens zijn promotiebezoek aan Nederland.
‘Ik heb net even met mijn vriendin gebeld,’ vertelt Daniel als hij glimlachend in de lobby verschijnt. ‘Even tussendoor, want het was een drukke dag. Wel een leuke dag. Ik ben vandaag ook naar Haarlem geweest, leuke mensen ontmoet en zelfs een biertje gedronken in de zon op een terras.’
Ik heb genoten van De Wolven en het was heel moeilijk voor mij om afscheid te nemen van mijn favoriete personages. Hoe voelt dat voor jou?
Het is zwaar. Maar afscheid nemen is misschien niet het juiste woord. Ik hou van mijn personages, ze zijn net echt bestaande mensen voor mij: ze hebben hun eigen levens, hun problemen, hun relaties met elkaar. Met het einde van de trilogie houden ze voor mij niet op met bestaan, het is alleen het einde van de trilogie. Ik heb het bedacht als een drieluik, alle verhalen overlappen elkaar, de levens van de personages gaan in elk boek verder en ik ben blij dat dit verhaal voor het team nu is geëindigd zoals het is geëindigd. Na alle verwikkelingen, alle ellende hebben ze dat verdiend.
De Wolven is eerder verschenen in Nederland dan in Groot Brittannië, daar wordt het boek pas in september uitgegeven. Waarom? Niet dat we klagen😊.
Dat zijn de afspraken tussen de uitgeverijen. Dat komt omdat de Nederlanders, in tegenstelling tot de Engelsen, meerdere talen spreken en velen zouden het boek meteen in het Engels gaan lezen. Doordat het boek eerder in het Nederlands uitkomt, heeft de uitgever een aantal maanden voorsprong. Ik vind het een goede regeling: ik ben dol op mijn Nederlandse lezers. Nederland, Frankrijk en Duitsland zijn de landen waar mijn boeken het meest worden gelezen.
Kunnen wij binnenkort een nieuw boek van je verwachten?
Ondanks dat sommige van mijn vrienden denken dat ik hele dagen op het strand doorbreng, ben ik druk bezig geweest. Ik ben net klaar met het eerste deel van een hele nieuwe serie. Maar dat gezegd hebbende, kan ik verklappen dat het ook verband heeft met de Ragdoll-boeken.
Sommige personages komen daarin terug.
Ja. Ik miste ze, ik miste ze nu al. Je kunt iets plannen en denken dat je iets afsluit, maar in het echte leven werkt dat niet zo.
Wordt het weer een trilogie?
Op dit moment weet ik het nog niet. Het is een beetje een spannende tijd voor mij: mijn drie contracten zijn afgerond en we moeten kijken hoe we verder gaan.
Je hebt in een korte tijd zowat alles bereikt waarvan een schrijver kan dromen. Heb je nog iets om te wensen op schrijfgebied?
Ik probeer daar niet bij stil te staan, niet nadenken wat er gebeurt als het boek in de winkel ligt of wat er daarna zal gebeuren. Het enige wat ik wil is mijn perfecte boek schrijven. Tot nu toe werkt dat voor mij. Er is wel een dag die ik nooit zal vergeten. Dat is de dag dat ik mijn contracten kreeg. Ik werkte toen als reddingswerker op het strand en had net een contract van mijn Engelse uitgever een week ervoor gekregen toen ik mee mocht naar de London Book Fair. Om de haverklap werd ik gebeld dat de rechten voor mijn boek werden verkocht, aan meer dan twintig landen binnen een dag. Dat was ongelofelijk, een dag om nooit te vergeten.
Ben je al in al die landen geweest?
Nee, helaas! Parijs en Amsterdam bezoek ik regelmatig. Denemarken, Italië en België staan op het programma om te bezoeken op korte termijn.
In een van je eerdere interviews heb je verteld dat als je aan een nieuw boek begint, je precies weet hoe het verhaal begint en hoe het zal eindigen en geen idee wat ertussen gebeurt. Schrijf je nog steeds op dezelfde manier?
Ja. Ik wou dat ik alles vooruit kon plannen. Maar ik ben bang dat als ik het plot volledig uitschrijf, mijn personages beslissingen zouden nemen die ze anders niet hadden genomen, alleen zodat het plot blijft zoals die is bedacht. Mijn schrijven wordt bepaald door de personages, niet door het plot, dat is niet veranderd en het werkt goed voor mij.
In De Wolven verspringt het verhaal regelmatig in de tijd. Ontzettend leuk om te lezen, maar het lijkt me lastig om te schrijven. Heb je het boek geschreven in dezelfde volgorde zoals wij het lezen of op een andere manier?
Ik schrijf altijd in dezelfde volgorde zoals het boek gelezen wordt. Dat helpt mij te bepalen wanneer iets moet gebeuren in het verhaal. En die andere tijdlijn… Het idee van een ander verhaal in het verleden sprak me aan. Je weet vrijwel vanaf het begin van het boek wie de dader is, het is een kwestie van het bewijzen dat diegene dat heeft gedaan, net als in Colombo.
Voelde je de druk om een boek te schrijven dat evengoed is als je eerste twee boeken of misschien zelfs beter?
Ik denk het wel. Ik wilde dat ze allemaal anders zouden zijn. Er zullen vast mensen zijn die de eerste of de tweede beter vonden, en het is heel normaal. Persoonlijk vind ik De Wolven mijn beste boek. Het is kleiner qua opzet en heeft de beste plot, veel humor, veel emoties.
Er zijn duizenden mensen die op je nieuwe boek zitten te wachten. Sta je daar bij stil tijdens het schrijven?
Ik houd me zeker aan de deadlines, al denk ik dat ik zonder de deadlines gemakkelijker schrijf. Nu zijn de deadlines niet meer aan de orde: mijn nieuwe boek is al helemaal klaar. Je kunt sowieso geen boek schrijven door proberen te raden wat mensen willen, want dat kan nooit. Ik schrijf mijn eigen perfecte boek in de hoop dat de lezers het ook goed vinden.
Lees je zelf ook veel?
Ik kom er niet echt aan toe. Als ik de tijd en rust in mijn hoofd heb, besteed ik die tijd aan het schrijven. Ik kan het namelijk niet plannen, niet forceren. Als ik een schrijfdag voor mezelf plan, komt er niets goeds uit. Ik hoop dat ik het lezen op een dag weer oppak.
Ben je bang voor een writers block?
Het is een beangstigend idee, maar gelukkig is het nog nooit gebeurd. De personages van de Ragdoll-boeken waren zo boeiend, ik voelde ze, het was zo makkelijk om hun verhaal op te schrijven.
Kijkt je omgeving anders naar je nu je een succesvol schrijver bent?
Ik denk het niet. De meeste vrienden van mij werken bij de bank: de grootste werkgever in de plaats waar ik woon. Ze vinden het leuk dat ik boeken schrijf en ze waren vooral verrast: ik heb nooit aan iemand verteld dat ik een boek schreef. Ook op school heb ik nooit een sprankje schrijftalent getoond.
Heb je nog tijd om je vrienden te zien, om een biertje te drinken in de pub?
Ik wel, dit is mijn grote hobby als ik niet schrijf! Voor mijn vrienden is het nu wat lastiger: ze zijn bezig met kinderen krijgen en dat soort grote-mensen-dingen.
Je hebt geen social media accounts. Geen interesse in social media?
Totaal niet. Ik moest van mijn uitgever een Twitter-account aanmaken. Ik heb gepost dat mijn nieuwe boek net in Nederland uitkwam en ik heb het meteen weer uitgezet.
Volg je de reviews en recensies van je boeken op Internet?
Nee. Dat ligt waarschijnlijk aan mijn karakter: als iemand zegt dat hij mijn boek goed vindt, denk ik: meent hij dat wel? En als iemand zegt dat hij mijn boek slecht vindt, dan weet ik zeker dat hij dat meent.
Nou, ik vond het een goed boek en ik kan je verzekeren dat ik dat meen. Veel humor, dynamiek, romantiek en personages met wie je meeleeft. Vijf sterren van mij en ik kan niet wachten tot je nieuw boek er is.
Dank je wel.
