Ik werk in het dagelijks leven als jurist bij de Nederlandse Zorgautoriteit. Vier dagen per week met mijn neus in de wetboeken en geregeld pleiten bij de rechtbank. Dus nog drie hele dagen om te schrijven en andere leuke dingen te doen, zoals reizen en genieten van dingen die door Corona nu even niet zo vanzelfsprekend zijn, zoals uit eten gaan, sporten en naar het theater en de bioscoop. 

Ik ben in 2012 begonnen met schrijven en Fantoomzoon is mijn vierde thriller. 

Vroeger schreef ik al verhalen en hield ik tot na mijn studententijd dagelijks een dagboek bij, een koffer vol. Die schriften staan vooral vol met dagelijkse beslommeringen en zaken die ik als een puber en later als student erg belangrijk vond. Weinig spannende verhalen, dus die moest ik dan maar zelf verzinnen en opschrijven. Thrillers geven je de mogelijkheid om even in de huid van een ieder te kruipen en dingen te doen die je normaal niets eens zou overwegen om te doen, zoals de verkrachter van een geliefde een ‘koekje van eigen deeg’ te geven (de beschermduivel in mijn gelijknamige thriller).

  

De laatste roman die ik heb gelezen was van Splinter Chabot, Confettieregen. Daarin herkende ik situaties en gedachten uit mijn eigen jeugd. Zijn verhaal inspireerde mij om mijn dagboeken eens te herlezen. Mijn familiegeschiedenis is op zijn minst opmerkelijk en bijzonder te noemen. Diverse situaties heb ik eerder al verwerkt in mijn thrillers, waaronder mijn aan Korsakov overleden alcoholistische broer (Henk Jan in Varkensbloed in Chocolade). Ik kan me voorstellen dat ik er op een bepaald moment aan toe ben om deze verhalen tot een roman te verwerken.

De karakters die voorkomen in een onderhanden manuscript gaan tegen me praten waardoor het verhaal steeds realistischer wordt. Wanneer ik op maandag weer in de echte wereld duik, houden ze hun mond. Dat is aan de ene kant fijn, want anders zou er weinig terechtkomen van mijn werk, maar aan de andere kant lijkt het me ook wel eens prettig om zonder onderbreking door te kunnen werken aan een verhaal. 

Ik dacht altijd dat ik het dagelijkse fysieke contact met collega’s zou gaan missen wanneer ik niet meer naar kantoor zou kunnen, maar door Corona en het continu thuiswerken, ben ik erachter gekomen dat ik het maar tot op een zekere hoogte mis. Dus ja, als ik van het schrijven zou kunnen leven, dan zou ik het zeker overwegen.

Ik heb diverse uitgevers aangeschreven. Ik ben met mijn debuut terechtgekomen bij een kleine uitgever die niet veel later door omstandigheden moest stoppen. Daarna had ik gelukkig vrij snel mijn huidige uitgever (Palmslag) gevonden, waar ik heel tevreden mee ben. Helaas is het geen vanzelfsprekendheid dat elk nieuw boek direct in de schappen van iedere boekhandel komt te liggen. Maar gelukkig weten de lezers me te vinden.

Ik maak voor ieder boek een planning, wat erop neerkomt dat ik wekelijks een minimaal aantal woorden schrijf. Ik moet mezelf er altijd even toe zetten om na mijn werk als jurist verder te gaan met mijn verhaal. Discipline helpt daarbij. Zodra ik het manuscript voor me heb, ontwaken de personages in mijn hoofd en komen de woorden als vanzelf. Ik kan dan enorm genieten van het schrijfproces. 

Ik heb een aantal jaar voor mijn studie in Maastricht gewoond, dus het was fijn om in Fantomzoon terug te gaan naar die mooie omgeving. 

Mijn volgende thriller (waar ik nog maar net mee ben begonnen) speelt zich af in New York. In 1996 heb ik gesolliciteerd bij een bedrijf in Manhattan. Uiteindelijke is dat op niets uitgelopen. Af en toe vraag ik me af hoe mijn leven eruit had gezien wanneer ik daar wel was gaan wonen. Door deze thriller kan ik (in mijn hoofd) een beetje ervaren hoe het is om daar te leven. Ik heb via de Amerikaanse Funda al een leuk appartement gevonden. En zodra het weer kan, reis ik snel weer eens af naar die fantastische stad om locaties te bezoeken.  

Dat zelfs een vreselijke seriemoordenaar een onschuldig kind kan zijn geweest. Ergens op het pad naar de volwassenheid moet er iets mis zijn gegaan. Niet om de daden van een misdadiger goed te praten, geenszins, maar meer om mensen ervan bewust te maken dat je invloed hebt op je eigen omgeving en dat iedereen een radartje is in het leven en de toekomst van een ander. Ben je bewust waar bijvoorbeeld pestgedrag (in combinatie met bepaalde karaktertrekken van het slachtoffer en ander ongeluk dat iemand op zijn pad tegen kan komen) toe zou kunnen leiden.

Ik lees veel thrillers. Momenteel lees ik veel boeken van Nederlandse auteurs, zoals Max van Olden, Elvin Post, Loes den Hollander en Michael Berg. Maar mijn absolute favoriet is Harlan Cohen. Ik vind hem een meester in het verzinnen van plottwisten. Iets wat ik in mijn eigen thrillers ook probeer na te streven.

  

Zoals gezegd ben ik bezig met een stand-alone (psychologische) thriller over een Nederlandse jongen die voor zijn werk naar New York vertrekt en daar in de problemen komt wanneer hij ’s ochtends ontwaakt naast een lijk dat niet veel later op miraculeuze wijze blijkt te zijn verdwenen.

Het idee is om daarna een vervolg te schrijven op Fantoomzoon, met uiteraard Irisa in de hoofdrol. 

Je hoort het, ik heb nog zo veel ideeën dat het inderdaad beter zou zijn wanneer ik fulltime ga schrijven.