Daniel, allereerst gefeliciteerd met je nieuwe boek. Het is opnieuw grappig en spannend en ik heb er enorm van genoten. We hebben elkaar ontmoet in mei 2019 in Amsterdam toen De Wolven verscheen. Daarna moesten we twee jaar wachten tot je nieuwe thriller uitkwam en het was moeilijk om geduldig te zijn! Waarom heeft het zo lang geduurd en hoe voelde het voor jou?
Ik weet het nog, voor mij voelt het nu hetzelfde. Dankzij de meerdere lockdowns vorig jaar heb ik nog een boek (en een beetje) geschreven dat alleen mijn vriendin en mijn moeder hebben gelezen. Het antwoord op je heel goeie vraag ‘’waarom heeft het verdorie toch zo lang geduurd?’’ – het lag niet aan mij. Het heeft te maken met een heleboel saaie dingen zoals uitgevers, herschrijfrondes, proeflezers en agenten die book deals sluiten. Die twee jaar voelden in dit geval inderdaad extra lang. Toch is het hoe het altijd voor mij voelt tegen de tijd dat mijn boek uitkomt. Ik ben ondertussen doorgegaan en heb nog een boek geschreven!
In 2019 heb je verteld dat Emily Baxter (die we kennen van De Ragdoll-trilogie) een rol zou krijgen in je nieuwe boek. Mimic is dus niet dat boek, wat is er met die thriller gebeurd?
Nogmaals, ik heb geen controle op sommige dingen. Als mijn uitgever besluit dat ik de Ragdoll-boeken los moet laten, luister ik naar mijn uitgever. Maar … Mimic is wel degelijk dat boek waar we het toen over hadden, of tenminste een parallelle universum versie van dat boek. Oorspronkelijk was ik van plan om het eerste deel van dit verhaal te vertellen ongeveer zoals het nu is verteld, en vervolgen met Baxter en een heel verveelde Wolf jaren later. Achteraf gezien ben ik heel blij dat ik mijn zin niet heb gekregen in dit geval omdat dit boek veel gelaagder en complexer is geworden doordat het verhaal vanuit Chambers is verteld.
In je dankwoord zeg je dat je het haat om je eigen werk te redigeren, maar dat je het deze keer een fantastische ervaring vond. Waarom vond je het nu zo leuk?
Ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat mijn Britse redacteur en ik waren niet op dezelfde golflengte toen ik het manuscript van De Wolven inleverde. Ze wilde een verhaal dat los te lezen was, dat is begrijpelijk. En ze wilde, ook begrijpelijk, zoveel mogelijk boeken verkopen. Ik, aan de andere kant, wilde mijn trilogie afronden op de best mogelijke manier. Ik wilde dat het een liefdesverhaal werd. Ik wilde dat het een thriller zou zijn zonder een moord, technisch gezien.
En ik wilde een thriller schrijven die begon met ‘Er was eens …’ en eindigde met ‘’en ze leefden nog lang en gelukkig.’ Als de Ragdoll tv-serie uitkomt, zal blijken of ik wel of niet gelijk had. Maar in elk geval, ik houd van dit boek en ik ben er trots op. Met Mimic heb ik dit soort strubbelingen niet gehad. Ik had het gevoel dat mijn redacteur, mijn agent en ik hetzelfde doel hadden en allemaal ons best deden om een zo goed mogelijk boek te maken.
Op je social media zag ik dat je al je boeken met de hand schrijft. Is dat nog steeds zo? Hoe lang ben je gemiddeld bezig met een boek?
Ja, dat klopt. Ook mijn antwoorden op je vragen heb ik met de hand geschreven. Gemiddeld ben ik 9 maanden bezig met het schrijven van een boek, maar dat is pas de helft van het werk. Dan begint het redactieproces!
Wat is je favoriete deel van het schrijfproces?
Ik voel me gelukkig als ik buiten in de zon in mijn notitieboekje zit te krabbelen. Computers zullen voor mij altijd als werk voelen, notitieboekje niet. Je weet het maar nooit, misschien ben ik ooit rijk en bekend genoeg om mijn onleesbare krabbels aan iemand te geven en door te gaan met een volgend verhaal.
Je kunstmoorden vind ik een briljant idee. Hoe kwam je erop?
Ik denk dat we mijn zusje ervoor moeten bedanken. Zij kwam terug van een reis naar Italië en liet me een foto zien van een beeld van Benini dat ze had gezien. Het was ongelooflijk: een beweging bevroren in de tijd, de details, het beeld van de vrouwelijke ledematen die in bladeren veranderden. Ik wist meteen dat ik dit op de een of andere manier moest gebruiken en de rest is geschiedenis!
Heb je veel kunstkennis of heb je veel research moeten doen?
Mijn kennis was heel basic, die van een toerist in een hoofdstad: er wordt me gezegd dat iets belangrijk is, dus ik ga erheen en bekijk het. Ik had dus veel research moeten doen. Maar de verhalen achter deze beelden zijn zo ongelooflijk en vaak op de een of andere manier herkenbaar in het moderne leven, dat ik zeker een grote waardering heb gekregen voor de kunst in het algemeen. Ik wilde het graag met mijn lezers delen, zoals een boek van Dan Brown op zijn best, en de beste delen van deze mythen en verhalen uitfilteren zodat je iets nieuws kan leren zonder dat het het tempo uit het boek haalt.
Ik heb veel gelachen om sommige scènes. Ze zijn soms zo echt dat ze werkelijk gebeurd kunnen zijn. Hoeveel van je eigen ervaring heb je in dit boek verwerkt?
Ik denk dat je als schrijver niet anders kan dan veel van jezelf in je boeken stoppen. En als iets mij in het echte leven doet lachen, zal het me ook in een boek doen lachen. Het is balanceren tussen de humor en de donkerte, en hoe donkerder het verhaal wordt, hoe meer humor en warmte tussen de personages ik erin wil leggen.
Mimic wordt op sommige plekken best donker … en best grappig ook.
Tijdens een online event van je Nederlandse uitgever vertelde je dat je al een aantal boeken hebt geschreven sinds de Ragdoll-trilogie. Dat is snel! Hoeveel uren per dag schrijf je? Hoe ziet je werkdag eruit?
Ik denk niet dat ik heel snel ben: ik word heel snel afgeleid. Ik heb meestal fases van helemaal niet schrijven tot obsessief schrijven totdat ik opbrand. Ik kan mijn inspiratie niet forceren. Als ik geen zin heb om te schrijven, moet ik dat ook niet doen, anders kan ik het achteraf alsnog overdoen.
De opsomming van de laatste 5 jaar:
1. Ragdoll
2. Marionet
3. De wolven
4. The 7th Extinction (het eerste deel van een sci-fi trilogie)
5. Mimic
6. Een afgeronde thriller
7. Kinderthriller (in wording)
8. Vervolg van de afgeronde thriller (in wording)
Ik heb gemerkt dat ik tegen het einde van het boek langzamer ben gaan lezen omdat ik niet wilde dat het zou eindigen. Hoe voelt het voor jou als je klaar bent met het schrijven van een boek?
Ik was extatisch toen ik klaar was met Ragdoll. Op het eind van elk volgende boek veel minder, omdat ik wist wat er allemaal ging komen: herschrijven, redigeren, corrigeren, proeflezen. Maar ik kijk er altijd naar uit om het manuscript te printen en aan mijn familie te geven om het voor de eerste keer te lezen.
Je hebt al meerdere boeken klaar. Heb je al plannen voor een nieuwe publicatie? Wanneer kunnen we je volgende boek in de winkels verwachten?
Ik weet het niet, eerlijk gezegd. Mijn agent heeft mijn nieuwe boek nog niet gelezen (hoewel ik al begonnen ben met het schrijven van het volgende). Mijn kinderboek zal waarschijnlijk als eerste worden afgerond, maar dat zal de stempel van akkoord van mijn kleine meisje nodig hebben. En mijn sci-fi boek is klaar, maar zit vast in het ontwikkelingsproces. Mijn plan was om een sci-fi boek voor iedereen te schrijven, een boek dat leest als een film en het einde maken aan het stigma van science fiction in literatuur terwijl de grootste films op de een of andere manier sci-fi zijn. Ik begreep de ongelijkheid tussen deze twee mediums niet en wilde dat gat overbruggen, maar dat plan mislukte want geen van mijn uitgevers wilde het risico nemen om een sci-fi uit te geven. Die verzamelt nog steeds stof onder mijn bed.
Dank je wel voor je openhartige antwoorden, Daniel, en veel succes met al je schrijfprojecten. Wij wachten (on)geduldig tot je nieuwe boek uitkomt.
