Julienne: Ik ben 41 jaar en woon in Den Haag met mijn man en vier kinderen, een meisje en drie jongens tussen de 1 en 9 jaar. Een druk huishouden; het is dus best een uitdaging om tijd te vinden voor het schrijven. Ziek van jou heb ik tijdens de zwangerschap en het eerste jaar na de geboorte van mijn vierde kind geschreven, dus dat kwam neer op snel de laptop openklappen wanneer de kleine sliep. Ik heb biomedische technologie gestudeerd (en ben daarin gepromoveerd), en heb daarna ruim tien jaar gewerkt in de farmaceutische industrie en verschillende ziekenhuizen. Een paar jaar geleden ben ik me vrijwel volledig op het schrijven (en uitgeven) gaan richten.

Julienne: Nachtdienst heb ik eigenlijk geschreven als een soort van hobbyproject tijdens mijn promotieonderzoek aan de universiteit. Ik had helemaal geen intentie om boeken te schrijven of te publiceren, ik ben ermee begonnen als een soort van afleiding in een moeilijke tijd. Die eerste paar hoofdstukken groeiden langzaam uit tot een echt boek. Toen het boek – tegen wil en dank - helemaal afgerond was wilde ik het graag uitgeven en na lang zoeken was uiteindelijk Uitgeverij Ellessy geïnteresseerd.

In de tussentijd werkte ik dus in verschillende ziekenhuizen, maar op een gegeven moment was ik toe aan iets anders. Het werd steeds lastiger om het, niet zo flexibele, werk met mijn groeiend gezin te combineren. Ik heb toen in 2018 besloten om ontslag te nemen en ben als zelfstandige aan de slag gegaan. Ook heb ik het schrijven weer opgepakt. Dat bleek ik vreselijk leuk te vinden! Inmiddels was mijn stijl een heel stuk veranderd en verbeterd en heb ik besloten om Dubbel bedrog in eigen beheer gaan uitgeven. Hiermee kan ik zelf veel meer invloed uitoefenen op het gehele proces en kan mijn ondernemende kant ook goed tot zijn recht komen. Na hard werken werd Dubbel bedrog een bestseller op Kobo; het stond maanden in de thriller top 50 en is inmiddels al bijna 20.000 keer gelezen. Ook heb ik het boek vertaald naar het Engels, ik heb namelijk vier jaar van mijn leven in de VS en Engeland doorgebracht. Maar een boek schrijven in het Engels bleek nog een flinke kluif, het vertalen ervan kostte bijna evenveel tijd als een nieuw boek schrijven (en een ingehuurde Engelse editor zette de puntjes op de i). Double Deceit is uitgegeven door de Engelse uitgeverij Bloomsbury, wat ontzettend leuk is.

Julienne: Tot nu toe hebben mijn boeken altijd wel een medische en of technische invalshoek gehad. De inspiratie daarvoor haal ik dan ook uit mijn ervaring in de medische-technische wereld. In Ziek van jou gaat de hoofdpersoon terug naar Boston in Amerika, waar ze twee jaar is verbleven. Daar heb ik zelf ook een jaar gewoond en het was erg leuk om die plek als inspiratie te gebruiken.

Julienne: Ik lees graag thrillers en vind dat heerlijk. Daarbij schrijf ik het liefst boeken die ik zelf graag zou lezen. De verhalen staan ook best dicht bij me en het gaat tot nu toe steeds om vrouwelijke hoofdpersonen waar ik me in enige mate mee kan identificeren, ook al zijn hun levensomstandigheden vaak heel anders dan de mijne. 

Het lijkt me ook wel leuk om eens een boek in de pedagogische hoek te schrijven, of misschien een roman. Maar voorlopig wil ik vooral graag mijn naam binnen de thrillers gaan vestigen. 

Julienne: Qua schrijfproces probeer ik bij elk nieuwe boek steeds meer eerst in grote lijnen het plot op te schrijven. Op dit moment ben ik bezig met de verhaallijn van mijn nieuwe boek en de grote kaders staan al op papier. Langzaamaan vul ik de details in, deels van tevoren en deels tijdens het schrijfproces, want het is ook erg leuk om dingen ‘te laten gebeuren’. Ik verwacht mijn volgende thriller in 2023 te kunnen uitgeven. Elk boek tot nu toe is weer net iets beter dan het vorige (vind ik zelf en ook op basis van recensies), en die stijgende lijn hoop ik te kunnen voortzetten.

Bij mijn eerste boek heb ik het minder systematisch aangepakt en met name voor thrillers is dat wat onhandig en zeker inefficiënt, aangezien juist in dit genre uiteindelijk de puzzelstukjes van het verhaal op een logische manier in elkaar dienen te vallen. Wanneer je dus vooraf het plot onvoldoende uitwerkt en tussendoor telkens stukken gaat aanpassen kloppen bepaalde details niet meer, zoals een datum en een locatie van een gebeurtenis. 

Omdat ik mijn kinderen graag zo min mogelijk naar de opvang breng is het schrijfproces op dit moment erg passen en meten; ik heb telkens korte blokken van 1 of 2 uur waarin ik kan schrijven. Dit past echter prima bij mij, je wordt er ook juist erg effectief van. Ik ben het type schrijfster wat snel iets optikt, maar vervolgens vele malen herschrijft. 

Julienne: Ja absoluut. De hoofdpersonen liggen heel dicht bij me wanneer ik echt in het schrijfproces zit, ik voel en leef echt met ze mee. Heel bijzonder en grappig, want het is echt alsof je heel erg vertrouwd met iemand raakt. Ik vind het niet moeilijk om ze weer los te laten.

Julienne: Mijn sterke punten als schrijver zijn mijn analytisch vermogen (door mijn technische achtergrond) waardoor ik goed in staat ben om juist in het thriller genre alle stukjes goed in elkaar te laten passen. Ook ben ik heel creatief en denk ik dat ik goed ben in het laten in- en meeleven in/met de hoofdpersoon. Een verbeterpunt is mijn kennis op het gebied van de politie/recherche. Ik zou heel graag eens een dagje meelopen met de politie, zodat ik die elementen in mijn toekomstige boeken nog feitelijker en realistischer kan beschrijven.

Julienne: Ja, ik lees zeker graag, maar op dit moment is dat minder intensief dan ik zou willen. Met vier jonge kinderen is je vrije tijd nou eenmaal beperkt. In het thrillergenre vind ik binnen Nederland Esther Verhoef een mooi voorbeeld. Naast thrillers lees ik ook graag romans. Bijvoorbeeld de boeken van Harriet Evans vind ik zowel in het Engels als Nederlands leuk om te lezen en inspirerend. De zinnen zijn vaak geweldig; wat dat betreft vind ik het Engelse taalgebruik vaak mooier en rijker dan het Nederlands; zelfs in de vertalingen zie je het terug. Wanneer ik andere boeken lees, haal ik dan ook altijd pen en papier erbij om mooie zinsneden te noteren.

Julienne: Reviews kunnen best wat met me doen, in zowel positieve als negatieve zin. Ik kan enorm lopen glunderen wanneer iemand zegt dat ze hebben genoten van mijn boek, of het in een ruk hebben uitgelezen, of ik wil meer van haar lezen. Dat werkt echt motiverend om door te gaan. Aan de andere kant kunnen negatieve reviews soms moeilijk zijn. Wanneer iemand zijn mening geeft, zoals ik vond het niet spannend, niet boeiend, te langdradig of iets dergelijks, dan heb ik daar echt geen moeite mee. Smaken verschillen nou eenmaal. Lastiger vind ik het wanneer er feitelijke onwaarheden worden gezegd. Zoals iemand die laatst zei “dit klopt niet, ik heb zelf in een ziekenhuis gewerkt”. (Ik heb zelf bijna zeven jaar op drie verschillende bestralingsafdelingen gewerkt).

Over het algemeen ben ik blij met alle reviews, de complimenten zijn leuk om te ontvangen en de kritiekpunten zijn nuttig om van te leren.

Julienne: Bedankt voor het interview! Wat een boeiende vragen heb je gesteld. Ik vond het erg leuk om iets meer van mezelf te kunnen laten zien aan jullie bezoekers. Ik vind het altijd leuk als mijn lezers van zich laten horen, via mijn social media!