Allereerst: hartstikke leuk om door Vrouwenthrillers geïnterviewd te worden! Ik ben Frank, 34 jaar oud en ik woon met mijn partner en onze twee katten in Rotterdam. Ik werk bij Coolblue als aanvoerder van de witgoedbezorgers. In mijn vrije tijd ga ik graag op stap met vrienden, bij voorkeur naar een plek waar hardrock of metal uit de speakers schalt. Verder hou ik van spelletjes en probeer ik twee keer per week naar CrossFit te gaan. En ik schrijf uiteraard, dat is mijn grootste hobby!

In het examenjaar van de middelbare school heb ik mijn eerste boek geschreven, De Officier, en vervolgens bij printing on demand-uitgever Boekscout uitgebracht. Het is een thriller over een Nederlandse jongeman ten tijde van de Duitse bezetting. Je volgt hem in de oorlog en na de bevrijding. Daarna heb ik nog een paar boeken bij Boekscout uitgebracht zodat ik mijn verhalen kon delen met vrienden en familie. In de jaren erna ben ik blijven schrijven, maar heb ik vervolgens niet de stap gezet om een uitgever te zoeken. Pas bij mijn thriller Hildes gave is dat vuurtje weer aangewakkerd. Ik kreeg hier en daar een positieve respons van uitgevers, ook al kwam het niet tot een publicatie. Begin 2023 ontdekte ik schrijfwedstrijden en ik vroeg me af of ik via deze weg een ingang kon vinden bij een uitgever. Ik heb me ingeschreven voor een aantal schrijfwedstrijden en via De Verhalenfabriek ging het ineens heel snel. Eerst verscheen De storm van Sauville en nu Aura.

Meestal schrijf ik aan tafel in de woonkamer. We hebben een aparte werkkamer, maar afgezonderd zitten werken is minder gezellig. Ik heb verder geen vaste rituelen: ik start mijn laptop op en begin te werken. Een nieuw verhaal begint bij mij altijd met een centraal idee, meestal is dat de plot. Dat idee laat ik een tijdje sudderen in mijn hoofd. Zodra ik het gevoel heb dat er een compleet verhaal in zit, werk ik het in hoofdlijnen uit. Ik verzin de belangrijkste personages, enkele situaties en het liefst ook een eindpunt. Daarna begin ik al vrij snel met schrijven. Ik werk niet van tevoren alles tot in detail uit, invullen gebeurt gaandeweg wel. Mijn partner leest het ook kritisch, zowel op spelfouten als op verhaalfouten. Ze is daar ontzettend goed in, een betere bètalezer kan ik me niet wensen!

Er kwamen een paar elementen bij elkaar. Ik vind het leuk om normale mensen in buitengewone situaties te plaatsen en ik speelde al met het idee om over migraine te schrijven. Daarnaast wilde ik iets speciaals, iets mysterieus, met de migraine doen. En dan vooral met de sterren, de aura, die je ziet als een aanval begint. Normaal gesproken doe ik niet zoveel met sci-fi, ik lees zelf ook nauwelijks sci-fi, maar in dit geval vond ik het passen. Het resultaat voelt voor mij niet gekunsteld, want migraine is op zichzelf al een vreemd fenomeen. Rare sterren in je blikveld, verdoofde lippen en vingers, een haperend brein… Het levert mij genoeg inspiratie op.

Voordat ik mijn boeken voor De Verhalenfabriek schreef, had ik al meerdere verhalen met vrouwelijke hoofdpersonen geschreven. Voor mij voelt het niet heel anders dan schrijven vanuit mannelijk perspectief, want ik denk dat de verschillen klein zijn. Bepaalde angsten bijvoorbeeld zijn anders, omdat we nu eenmaal in een wereld leven die mannen anders behandelt dan vrouwen. En misschien dat ik (deels) onbewust andere onderwerpen aanstip, maar in de kern probeer ik een spannend verhaal te schrijven met een geloofwaardige hoofdpersoon. Of dat nu een man is of een vrouw, dat maakt me niet zoveel uit. Het voelt voor mij juist heel vrij om me niet te beperken tot een van beiden. Als ik van vrouwelijke lezers te horen krijg dat mijn vrouwelijke hoofdpersoon goed is uitgewerkt, dan vind ik dat wel een mooi compliment. Dus ja, het bevalt me prima om vanuit een vrouwelijk perspectief te schrijven.

Al van jongs af aan heb ik migraine. Ik weet hoe het is om op elk moment overvallen te kunnen worden door een aanval. Elke aanval is vervelend, maar als je er een paar achter elkaar hebt word je er moedeloos van. Gelukkig gaat het de laatste jaren beter. Ik gebruik nu goede medicijnen, daardoor nemen zowel de frequentie als de intensiteit af. Ik hoop dat ik met mijn verhaal ook meer begrip kan kweken bij mensen die geen migraine hebben, want soms wordt het afgedaan als een hoofdpijntje of aanstelleritis, terwijl een aanval juist behoorlijk ontwrichtend is. Tijdens een aanval ben ik bijvoorbeeld een groot deel van mijn zichtveld kwijt, waardoor autorijden of fietsen onveilig wordt. En de aanvallen in het boek waren niet eens vergelijkbaar met de ergste die ik zelf heb gehad. Dan heb je het over complete black-outs en 48 uur niet weten wat boven of onder is.

Mijn partner en ik zijn twaalf jaar samen, dus we denken er niet eens meer bij na als een aanval begint. Ze weet dat het elk moment kan gebeuren en dat ik al vrij snel weinig kan, dus is het zaak om zo snel mogelijk thuis te komen, naar bed te gaan en een prik te zetten. Ze helpt me waar ze kan, maar uiteindelijk is het een kwestie van uitzieken. Voor mensen die me niet zo goed kennen, of die niet precies weten wat migraine is, kan het verrassend zijn hoe acuut een aanval begint. Het kan echt op élk moment beginnen. Mijn partner heeft een andere chronische ziekte en je leert samen om te gaan met periodes waarin het minder gaat. Dat is een kwestie van aanvoelen en vragen wat er nodig is. Het is in elk geval fijn om er niet alleen voor te staan.

Dan wordt het Barend, de docent aardrijkskunde, omdat hij Isabel serieus neemt, ook al heeft hij zelf geen last van migraine. Hij reageert empathisch, maar vooral ook praktisch. In een werksituatie is het fijn als er in oplossingen wordt gedacht. Het is natuurlijk niet handig als er iemand uitvalt, maar dat kunnen anderen vaak prima oplossen. Dat doe ik zelf ook als het nodig is. Ik denk dat we als maatschappij te krampachtig omgaan met mensen die een chronische ziekte hebben of die in een moeilijke privésituatie zitten waardoor ze tijdelijk minder kunnen werken. Iederéén kan namelijk plotseling langdurig ziek worden of iets verschrikkelijks meemaken. Dan is wel het zo fijn als daar begripvol op gereageerd wordt. We zijn geen robots.

Een paar jaar geleden ben ik manuscripten gaan rondsturen naar uitgevers, maar de kans dat je er op die manier tussenkomt is nihil. Daarom besloot ik vorig jaar om via schrijfwedstrijden een opening te zoeken in de uitgeefwereld. Een van die wedstrijden was de Cozy & Crime schrijfwedstrijd van De Verhalenfabriek. De storm van Sauville werd samen met tien andere verhalen uitgekozen om gepubliceerd te worden. Hartstikke leuk! Dat was een droom die in vervulling ging. Ik heb in de tussentijd al een begin gemaakt met een volgend verhaal, dus ja, je kunt zeker nog meer vrouwenthrillers van me verwachten!

Ik lees graag spannende boeken, van thrillers en detectives tot horrorverhalen. Ik moet zeggen dat ik niet erg snel lees, dus ik ben algauw een maand met een boek bezig. Mijn partner daarentegen verslindt ze daadwerkelijk. Ze zit al op 47(!) boeken dit jaar haha. Ik lees graag boeken van schrijvers als Ken Follett, Stephen King en Mira Grant. Chelsea Cain vind ik ook erg goed. Dit zijn allemaal schrijvers die erg goed doorhebben hoe je een spannend verhaal schrijft dat honderden pagina’s blijft boeien.