|
Wie is Merel Disselkoen? Kun je iets over jezelf vertellen?
Ik ben een avontuurlijke vrouw en trotse moeder van vier kinderen. Samen met mijn man en onze kinderen woon ik aan de rand van het bos op de Veluwe. Een waanzinnig stukje natuur waar ik graag ben. Ik heb altijd leefhonger.
Wat zijn je goede eigenschappen, en vooruit, wil je ook wat je minder goede eigenschappen zijn vertellen?
Mijn goede eigenschappen… 🤔😉
Ik ben hondstrouw. Bij mij is jouw geheim veilig. Ik geef mijn leven voor mijn gezin. En ik durf. Gewoon durven en wagen, je dromen nastreven en dat geef ik mijn kinderen ook mee: als je iets echt graag wil, dan kun je dat bereiken. Met mijn schrijven wil ik hen dat ook laten zien.
Minder goede eigenschappen😃
Ik ben altijd bezig, plan mijn dagen propvol. Het gezin, schrijven, mijn grote hobby: dressuur trainen met mijn paard, nog meer schrijven en de rest. Er is weinig ‘spare time.’
Je eerste spannende roman heb ik niet gelezen, wel je tweede De belofte. Deze speelt zich (net als Witkind) af in Zuid-Afrika. En ik moet zeggen: ik waande me in dat land.
Op je website staat te lezen dat je vele reizen naar verschillende landen hebt gemaakt. Waarom koos je voor Zuid-Afrika om het verhaal zich daar te laten afspelen?
De belofte speelt zich af in Zuid-Afrika omdat ik daar zelf een jaar heb gewerkt en gewoond. Ik woonde in een dorp niet ver van het township waar ik werkte. Het is de setting van De belofte. In Witkind verwijs ik er subtiel naar en bezoekt hoofdpersonage Mia samen met haar gezin het township Kraalwater waar ze 20 jaar eerder voor het eerst kwam. In De belofte wordt die eerste ervaring beschreven en komt haar jeugd tot leven.
Tijdens het schrijven rook ik de geuren weer en hoorde ik de stemmen van de mensen. Overigens kom ik ieder jaar trouw terug naar het township om diezelfde geur, liefde en stemmen weer te ervaren.
Kun je in het kort vertellen waarover De belofte gaat?
De belofte vertelt het verhaal over de 18-jarige Mia die een innige band heeft met haar moeder en haar vader nooit heeft gekend. Als haar moeder de diagnose borstkanker krijgt en na een ziekteproces vol onbeantwoorde vragen, emoties en liefde overlijdt, doet Mia haar moeder op het sterfbed een belofte.
Die belofte lijdt haar naar township Kraalwater in Zuid-Afrika waar Mia de geheimen van Afrika leert kennen en onverwachts op het spoor van haar vader komt.
Tot ze de dood in de ogen kijkt en achter het geheim komt dat haar moeder al die jaren heeft verzwegen…
Net als Mia vertrok jij op achttienjarige leeftijd op reis naar verre oorden. In hoeverre lijken jullie op elkaar? Hebben jullie bijvoorbeeld dezelfde eigenschappen?
Zonder dat ik het vooraf had bedacht, lijken Mia en ik heel veel op elkaar.
We pikken beiden aan onze nagelranden, hebben allebei leefhonger en hebben beiden op jonge leeftijd onze lieve moeder verloren.
Ik wist al jong dat ik een soort wereldburger wilde zijn, dat er nog zoveel te zien en te ontdekken is.
Had je vooraf al bedacht dat Mia in je volgende roman zou verschijnen en volgen er misschien nog meer boeken met haar in de hoofdrol?
Zeker weten dat ik wist dat Mia in mijn tweede spannende roman zou voorkomen.
Ik wist ook al vanaf het begin dat er drie boeken zouden verschijnen met Mia in de hoofdrol. Na de zomervakantie begin ik met schrijven aan het derde boek en ik heb al in mijn hoofd hoe het verhaal in elkaar steekt. Ik kan al verklappen dat Coco dan een puber is (in Witkind is ze vier jaar). En Mia is wederom een van de hoofdpersonages. Het derde boek wordt nog veel spannender dan de eerste twee maar weer net zo bijzonder met diepere lagen, deels in Nederland en deels in Afrika. Een boek dat je nog lang bij blijft.
Je schrijft ook korte verhalen. Wat is verschillend aan het schrijven van een kort verhaal of een hele (spannende) roman? Wat heeft je voorkeur?
Het schrijven van korte verhalen vind ik leuk voor de afwisseling. Ik schrijf dat in een avond, leg het weg en lees het een paar dagen later nog een keer over en herschrijf het verhaal. Ik vind het leuk om het verhaal zo in te korten dat alleen de kern van wat ik echt wil vertellen overblijft.
Maar eerlijk is eerlijk: het liefst schrijf ik een hele spannende roman van minimaal 90.000 woorden waar ik een jaar of iets langer op kan broeden.
Heb jij een vaste schrijfdag en hoe ziet je schrijfproces eruit? Laat je je leiden door het verhaal en de personages of heb je vooraf een strak plan uitgewerkt?
Zoals in mijn leven 🤪 heb ik geen strak plan qua schrijven van mijn boeken. Ik weet waar het verhaal over gaat, wie de hoofdpersonages zijn (sommige personages ontstaan tijdens het schrijven). Ik weet de rode draad van het verhaal maar bij zowel Witkind als De belofte wist ik het einde nog niet. Ik weet gewoon hoe mijn brein werkt: preasure makes diamonds. Het schrijfproces werkt bij mij net zoals het lezen van een spannend boek: ik schrijf en schrijf en schrijf en zit dan op het puntje van mijn stoel, full in focus, diep in de nacht. En dan tijdens het schrijven ontstaan de scènes, de spanning, de aanrakingen en het staren. Ik voel de pijn, moet soms huilen tijdens het schrijven omdat de pijn mij zo raakt.
Dat is voor mij schrijven. Soms vind ik het jammer dat ik niet op jongere leeftijd ben begonnen met het schrijven van boeken, maar het is denk ik goed geweest. Ik gebruik mijn eigen levenservaringen om dicht bij het randje te komen en die levenservaringen had ik 25 jaar geleden nog niet.
Vaste schrijfdag? Het liefst op schooldagen. Nadat de kinderen naar school zijn, train ik dan het liefst eerst met m’n paard en daarna kruip ik achter mijn laptop.
Ik schrijf dan non-stop aan de keukentafel of in m’n kantoortje. Als de kinderen thuis komen ben ik er voor hen en doe het huishouden.
Na het overhoren en naar bed brengen kruip ik het liefst tot diep in de nacht weer achter m’n laptop om te schrijven.
Lees je zelf graag? Heb je bijvoorbeeld een favoriete auteur?
Ik lees graag maar gun mezelf er te weinig tijd voor. Doordat ik ben gaan schrijven, ben ik meer gaan lezen. Kuki Gallman is mijn favoriet, De olifantenfluisteraar vond ik ook mooi en de The Honey Bus ook.
Ik lees nu Jodi Picoult, Leaving Time. Geweldig!
Heb je een droom op het gebied van schrijven? Misschien een verfilming? (De omgeving waarin Mia zich bevindt, lijkt me uitermate geschikt hiervoor)
Droom? Ik wil nog zeker twintig spannende boeken schrijven met net zoveel diepgang, levenservaring en leefhonger als de eerste twee. En mijn grootste droom op schrijfgebied is een verfilming. Ik ben ervan overtuigd dat mijn schrijven en mijn boeken aan alle eisen voldoen om verfilmd te worden✨🫶🏼
Karin Bisschops
Bezoekersreacties:
|
