Hallo Inge, ik las met veel plezier het boek De Bonusmoeder en wil je graag een aantal vragen stellen. We hebben elkaar voor het laatst ‘gesproken’ in april toen jouw tussendoortje Waar is Ivy? uitkwam. Hoe is het sindsdien met je gegaan?
Goed! Ik was in april net begonnen met een nieuwe baan (zelfde werkgever, andere afdeling en dat was echt de juiste beslissing) Inmiddels ben ik helemaal gewend. Ik was in april ook op zoek naar een koophuis en lang verhaal kort: we hebben een huis! In oktober gaan we klussen en (hopelijk) in november verhuizen – dus mocht iemand zin, tijd en twee rechterhanden overhebben? Stuur me een berichtje.😉 Ook zijn zowel De bonusmoeder als mijn feelgood novelle Bootcamp voor gebroken harten verschenen. Veel veranderingen, maar allemaal leuke, gelukkig.
Hoe heb je het schrijven van De bonusmoeder ervaren?
Bij mijn eerste boek, Zonder angst, had ik nog geen uitgever, toen was ik best onzeker tijdens het schrijfproces. Nu kon ik na enkele hoofdstukken al de mening van mijn redacteur peilen en met haar feedback in mijn achterhoofd verder schrijven. Ik merkte dat dat veel vertrouwen gaf en ik daardoor sneller schreef, heel fijn 😉 Die flow zet door, De bonusmoeder is pas net verschenen, maar ik ben al halverwege een volgend manuscript.
In het vorige interview vertelde je last had van een winterdip, gaat het schrijven jou in (deze regenachtige) zomer ook beter af dan in de winter?
Ja, misschien voel ik me wel zo goed omdat het langer licht is nu 😉 Elk jaar weer vergeet ik dat ik last heb van een winterdip tot het januari/februari is. Dus voor nu steek ik mijn kop weer in het zand en schrijf ik lekker door.
Heb je ook reacties gehad van vrouwen die de situatie van Nena herkennen? Hoe vonden zij dit boek?
Dat valt best mee gelukkig, juist veel reacties van vrouwen die als bonusmoeder veel warmer zijn onthaald dan Nena (heel fijn!) Maar wel herkenbare situaties, vooral hoe onzeker je je als bonusouder kan voelen over je positie in een gezin.
Hoe reageer jij als iemand kritiek heeft over jouw manier van opvoeden?
Pff, nou ja, dat is nog niet gebeurd, waarschijnlijk genoeg achter mijn rug, maar niet rechtstreeks, haha. Ik ben er wel (te) veel mee bezig, veel meer dan mijn man. Als we ergens buiten zijn en mijn zoontje (3 jaar, peuterpuber) krijgt een driftbui, dan ben ik niet alleen daarmee bezig, maar óók met hoe anderen naar mijn reactie kijken (te zacht? te streng?) alles flitst dan door mijn hoofd. Daar wil ik wel aan werken hoor, meer vertrouwen in mijn eigen kunnen en minder last van wat een ander eventueel denkt.
Naast spannende boeken schrijf je ook aan een (zeer leuke) feelgood serie. Welk genre heeft jouw voorkeur?
Haha, deze vraag komt vaak voorbij. Beide genres hebben zo hun eigen charme. Bij het schrijven van een feelgood hou ik van de luchtigheid en de humor. Je hoeft moeilijkere thema’s niet uit de weg te gaan, maar het eindigt goed of in elk geval hoopvol. Bij het schrijven van een thriller geniet ik juist enorm van het plotten en de puzzel die je gaat leggen om de lezer (hopelijk) op het verkeerde been te zetten.
Welk boek ligt er nu op jouw nachtkastje?
Powerless van Lauren Roberts, een young adult (deel 1 van een nieuwe serie, tot nu toe heel erg leuk!)
Ik heb gezien dat er aan het eind van het jaar een nieuw feelgood tussendoortje uitkomt, kunnen we ook een nieuwe thriller van jou op de verlanglijst zetten?
Dat kan zeker, maar niet meer in 2024, naar verwachting zal er in 2025 een nieuwe thriller van (mede-) mijn hand verschijnen. Meer zeg ik niet 😉
