Aline: Anita, ik zie je boeken regelmatig op boekensites voorbij komen, maar ik had nog niets van je gelezen. De vondeling sprak mij direct aan en het bleek een pageturner! Vertel eens iets over jezelf: wie is de schrijfster Anita Terpstra en wie is Anita in haar dagelijkse leven?
Anita: Dankjewel! Ik ben schrijfster, moeder, dochter, vriendin, hondenbaasje, niet per se in die volgorde. Als ik niet schrijf, dan lees ik graag of doe ik aan yoga en tennis.
Aline: De vondeling is een knap geschreven boek. Het bleef spannend tot het laatste moment. Had je het plot voor het schrijven volledig uitgedacht? Hoe pak je het meestal aan?
Anita: Meestal bedenk ik het verhaal in grote lijnen en naarmate het schrijven vordert, komen er allerlei nieuwe ideeën naar boven die ik toevoeg. Ik pas het plot voortdurend aan, gooi van alles om. De eerste versie en de definitieve versie lijken vaak helemaal niet meer op elkaar.
Aline: Wat was je inspiratie voor het schrijven van De vondeling?
Anita: Ik las ooit een heel kort nieuwsbericht over een meisje dat een baby had gevonden, de baby had meegegeven aan een vreemde en dat de baby en de vrouw vervolgens spoorloos waren verdwenen. Ik heb er nooit weer iets over kunnen vinden en mijn fantasie ging mee aan de haal.
Aline: Hoelang ben je bezig geweest met het schrijven en heb je veel moeten herschrijven na de feedback van je redacteur?
Anita: Dat is lastig te zeggen. De eerste versie kost me meestal een paar maanden en ik herschrijf ook veel, wat ook weer enkele maanden in beslag neemt. Een Duitse auteur, Petra Hammesfahr, zei een keer: ik kan niet goed schrijven, maar wel heel goed herschrijven. In die uitspraak kan ik me erg goed vinden.
Aline: Heb je meelezers tijdens het schrijven of proeflezers daarna?
Anita: Ik heb nooit meelezers of proeflezers. Mijn uitgever leest, mijn redacteur en een persklaarmaker, dat vind ik meer dan genoeg.
Aline: Volg je de reviews van je boeken op boekensites en sociale media en hoe ga je ermee om?
Anita: Nee, eigenlijk nooit, al vind ik het wel heel fijn dat lezers de moeite nemen om mijn boek te bespreken. Ik vind het te spannend om te lezen.
Aline: Je hebt een fijne schrijfstijl, De vondeling leest makkelijk weg. Ging het schrijven van dit boek ook zo gemakkelijk als het lijkt?
Anita: Dank je! Nee, schrijven is niet gemakkelijk. Herschrijven wel, haha!
Aline: Je boeken zijn vertaald in meerdere talen en sommige titels hebben gestaan in de Bestseller 60. Heb je nog dromen of doelen in je schrijfleven?
Anita: Absoluut! Ik ga ze niet verklappen, want ik ben bang om ze te jinxen.
Aline: Welke van je boeken zijn bijzonder voor jou en waarom?
Anita: Nachtvlucht, omdat het mijn thrillerdebuut was. Anders, omdat voor dat boek de Duitse en Franse vertaalrechten werden verkocht. Het huis vol, omdat het mijn non-fictiedebuut was en ook omdat mijn familie zich zo kwetsbaar en moedig op heeft durven stellen, daar ben ik ze erg dankbaar voor. Al mijn moeders, omdat het boek me heel veel over mezelf en mijn afkomst heeft geleerd. De moedermaffia, omdat het een roman was, weer een ander genre. Ik had enorme lol tijdens het schrijven. En de Friese versie van Hiltje, omdat dat het Fryske Kadoboek was, het Friese boekenweekgeschenk.
Aline: Hoe is je schrijfcarrière ooit begonnen en ben je nu een fulltime schrijfster?
Anita: Mijn carrière begon met Nachtvlucht, in 2009. Sinds enkele jaren ben ik fulltime schrijfster. Voordat ik debuteerde, ben ik jarenlang bezig geweest met leren schrijven. Cursussen volgen, veel lezen, meedoen aan schrijfwedstrijden, etc.
Aline: Ik las ergens dat je een masterclass schrijven bij Paul Sebes hebt gevolgd. Wat is het belangrijkste wat je hebt geleerd tijdens deze masterclass? Hoe is je schrijven daarna veranderd?
Anita: Ik heb meer geleerd van de cursus roman schrijven bij de Schrijversvakschool, bijvoorbeeld over het belang van conflict in een roman, of het begrip show don’t tell, de ontwikkeling van personages, het creëren van een setting, het schrijven van dialogen. Het was vooral na de masterclass dat ik veel van Paul heb geleerd, omdat hij me hielp het manuscript waar ik mee bezig was te herschrijven. Dat manuscript is uiteindelijk bij Cargo terecht gekomen.
Aline: Je hebt boeken in verschillende genres geschreven: zowel fictie als non-fictie. Plan je bewust wanneer welk genre aan de beurt komt of is het iets wat je overkomt?
Anita: Nee, dat plan ik niet bewust. Het is maar net welk idee er in me opkomt en welke vorm daar het beste bij past.
Aline: Ben je ondertussen bezig met je volgende boek? Wordt het een thriller of non-fictie?
Anita: Non-fictie. Ik zeg nog niks over het onderwerp. Vanwege… je raadt het al: jinxen!
Aline: Sommige schrijvers die ik heb geïnterviewd lezen veel, de andere juist weinig en al helemaal niet tijdens het schrijven van hun boek. Hoe zit het met jou? En wat zijn jouw favoriete schrijvers van wie je elk nieuw boek leest?
Anita: Ik lees iedere dag! Een dag niet gelezen is een dag niet geleefd. Ik heb heel veel favoriete schrijvers, te veel om op te noemen. Een korte opsomming: Annejet van der Zijl, Karin Slaughter, Nicci French, Riley Sager, Jan Brokken, Jessica Durlacher, Sharon Bolton.
Aline: Je hebt al jaren ervaring als auteur. Als je terugkijkt naar de afgelopen jaren, wat zou je over willen doen? En waar ben je juist heel blij mee?
Anita: Eigenlijk is er niks wat ik over zou willen doen. Ik ben heel blij met alles wat ik tot nu toe heb gedaan. Saai, maar waar! Voor mij is schrijven één groot avontuur, waar ik volop van geniet.
Aline: Bedankt voor het gesprek, Anita. Veel succes met je boek!
