Voor Nederlandse lezers ben je naar verwachting een nieuwe naam in het lange rijtje van auteurs binnen het thrillergenre. Hoe zou je jezelf pitchen als je dat in een paar zinnen zou moeten doen?
Ik ben een fervent thrillerlezer die nooit gedacht had er zelf een te kunnen schrijven, maar ik besloot een poging te wagen…
Naast het schrijven van boeken werk je ook nog als oogarts, hoeveel dagen per week doe je dat? En is het makkelijk om deze twee beroepen naast elkaar uit te voeren?
Ik werk als freelance oogarts, twee dagen per week. Het is niet altijd makkelijk om de twee banen te combineren, vooral in periodes waarin ik veel schrijf, manuscripten moet inleveren of wanneer ik op perstour ben. Maar tot nu toe is het me altijd gelukt!
Heb je als schrijfster en oogarts tijd om zelf boeken te lezen? En zo ja heb je dan ook een favoriete auteur?
Wanneer ik niet schrijf, lees ik veel. Maar als ik een nieuw boek aan het schrijven ben, vermijd ik het lezen van hedendaagse auteurs en herlees ik vaak klassieke werken. Mijn favoriete auteur is Leonardo Sciascia.
Jouw debuut stamt uit 2014, dit jaar is dat dus inmiddels alweer tien jaar geleden. Een lange periode waarin jij jezelf al schrijfster mag noemen. Is er een boek waar je het meest trots op bent en waardoor komt dat?
Ik hou van alle boeken die ik heb geschreven, ze voelen als mijn kinderen. Maar ik moet toegeven dat ik het meest trots ben op Zwart Zand: het boek waarin ik Vanina Guarrasi en haar wereld voor het eerst heb gecreëerd.
Zwart Zand is het eerste boek dat naar het Nederlands vertaald is, echter heb je al eerder boeken geschreven. Hoe kwam je op het idee om een serie rondom een sterke vrouwelijke commissaris te beginnen? Was er een bepaalde gebeurtenis die voor inspiratie zorgde om dit verhaal te schrijven? En wist je meteen al dat je een serie wilde gaan schrijven of is dit idee later pas gegroeid?
Het verhaal ontstond bij toeval, na een bezoek aan een oude en fascinerende villa aan de voet van de Etna, die vrienden van me hadden geërfd. In de keuken, achter een kast, was een goederenlift verstopt die me inspireerde voor het verhaal. Ik stelde me een thriller voor, waarin een lijk zou worden gevonden, misschien gemummificeerd door de tijd. Natuurlijk kon zo'n verhaal alleen maar de plot van een detective zijn, dus moest ik een inspecteur bedenken. Ik maakte Vanina zoals ik haar als lezer zelf graag zou tegenkomen: een stoere, intelligente inspecteur, maar ook een menselijke vrouw, kwetsbaar en met een (pijnlijk) verleden.
Op Canale 5 wordt de televisieserie rondom commissaris Guarrasi uitgezonden. Waar was je en wat ging er door je heen toen je hoorde dat Canale 5 een televisieserie rondom commissaris Guarrasi wilde gaan opzetten? Ben jij verder als auteur zelf nog betrokken geweest bij het produceren en regisseren van de verfilming, bijvoorbeeld in het uitkiezen van de acteurs om jouw perceptie ook volledig op het doek te krijgen?
Dat was geweldig. Toen ik hoorde dat Canale 5 het zou gaan uitzenden was ik in Rome op het kantoor van de productiemaatschappij. Bij de keuze van de acteurs was ik niet betrokken, wel heb ik de scripts van tevoren gelezen, dat wel. De televisieserie is verder volledig het werk van de producent en Canale 5. Ik denk ook dat het zo hoort: iedereen heeft zijn eigen expertise.
Italië heeft in de Covid pandemie strenge lockdowns gekend, heeft dit invloed gehad op jou als schrijfster? Is het schrijfproces en met name de manier waarop je onderzoek doet bijvoorbeeld in die tijd veranderd? En hoe zou je omschrijven dat jouw schrijfproces er nu dan uit ziet?
De pandemie was een moeilijke tijd, vooral als arts, maar ook als schrijver. Een paar maanden lang had ik veel moeite om me op het schrijven te concentreren omdat er zo veel om me heen gebeurde. Toen ik het schrijven weer oppakte, was ik heel blij dat Vanina in 2016 leeft. En dat de boeken telkens een maand na de vorige afspelen, waardoor ik moeilijk het jaar 2020 zou bereiken, tenzij na tientallen boeken. Me onderdompelen in die geweldige pre-pandemie-wereld hielp me enorm.
