Ik sprak je voor het laatst in maart, dat lijkt alweer heel lang geleden. Hoe is het sindsdien met jou gegaan?
Met mij persoonlijk ging en gaat het heel goed. Maar ik moet zeggen dat ik van wat er een eindje verderop in de wereld gebeurt soms wel somber word. Of gewoon boos en gefrusteerd, omdat je als enkeling het gevoel hebt dat je zo weinig kunt doen aan al die oorlogsellende en klimaatrampen. Al die mensen op de vlucht, in de zorgen, rouwend om gestorven dierbaren. Verschrikkelijk.
Heeft de zomer erg in het teken gestaan van dit boek of kon je het loslaten? Je vertelde in maart dat het toen af was maar heb je er nog veel werk aan gehad tot de afronding van het schrijfproces?
Als het boek af is, de laatste punt gezet, dan is dat altijd wel een feestelijk moment, maar daarna volgen nog de redactie (gelukkig hoef ik nooit veel aan te passen of te veranderen, lucky me) en de correctie en tenslotte de drukproef, die je moet nakijken. Ik moet eerlijk toegeven dat ik die laatste fasen het liefst zou overslaan. Punten, komma’s, leestekens, inspringen of juist niet, hoofdletter of cursief, dat soort dingen. Heeft eigenlijk niets meer te maken met dat leuke verhaal dat je wilde vertellen.
Wat deed je als eerste toen je klaar was met het schrijven van Vermist op Terschelling?
Jemig, dat weet ik niet meer. Ik geloof dat ik eerst vooral niets deed en daarna heb ik een paar weken heel veel gelezen. Moest wel wat inhalen, want als ik schrijf lees ik weinig.
In dit deel verwoord je heel mooi het eilandgevoel, het raakte me best wel dat er verschillend omgegaan werd met vermissingen, Wat is voor jou het allerleukste aan wonen op Terschelling?
Op Terschelling is alles kleinschaliger, relaxter, maar ik moet toegeven dat ik het ook nog steeds heel fijn vind om in Amsterdam te zijn, de reuring, kunst en cultuur, en niet te vergeten ál die verschillende eetgelegenheden, van Indiaas streetfood tot Surinaamse eettentjes in de Pijp, de Italiaanse resto’s in de Jordaan en de Haarlemmerbuurt, nou ja, teveel om op te noemen. Zo inspirerend allemaal.
Wat is de mooiste reactie die je tot nu toe op jouw boeken hebt gehad?
Dat ze steeds beter worden!
Dit is het vierde deel in de serie, hoeveel delen zullen er nog volgen? Kun je al iets vertellen over de vijfde deel?
Nou, voorlopig heb ik nog ideeen genoeg. In Vermist op Terschelling speelt de Tweede Wereldoorlog een rol, voor het volgende boek (spoiler alert!) denk ik aan een verhaal tegen de achtergrond van Oerol of de Berenloop. Of misschien de Nacht van de nacht in Oosterend.
Je bent in 2020 begonnen met Carmens kookpunt en daarna volgden de andere delen. Wat was jouw verwachting of droom met betrekking tot schrijven op dat moment en is die een beetje uitgekomen?
Ik had eigenlijk geen verwachtingen, ik dacht vooral: dit verhaal moet verteld worden.
Is er nog iets dat je aan de lezers wilt vertellen?
Ga vooral eens naar Terschelling toe. Ook mooi in voor- of naseizoen. En neem dan een 'Carmen' mee (of koop er een in die fantastische boekwinkel Funke op West). Ik hoor van mensen dat het heel leuk is om een van mijn boeken te lezen als je daadwerkelijk op het eiland bent.
Hartelijke groet, Carmen
