Wat leuk dat jullie wat vragen voor me hebben! Die beantwoord ik met alle liefde. Ik woon samen met mijn partner en twee katten in Rotterdam. Ik luister graag naar rock en metal en mijn favoriete band is de Dropkick Murphys. Al jaren doe ik aan crossfit, al ben ik niet meer zo fanatiek als in het begin. Mijn eerste boek probeerde ik te schrijven toen ik veertien jaar oud was, maar na vijftig pagina’s ben ik gestopt. De wil was er wel, maar ik wist nog helemaal niet hoe ik een lang verhaal moest schrijven. Helaas heb ik dat document niet bewaard, het lijkt me nu juist leuk om zoiets terug te lezen. Op mijn zeventiende begon ik aan mijn eerste thriller, De officier, die ik een jaar later heb gepubliceerd via Boekscout. Het was een onbeschrijfelijk magische ervaring om een gedrukt exemplaar van mijn eigen werk in handen te hebben. Daarna is de droom geboren om ooit bij een uitgever terecht te komen.

In een volledig boek kun je uitweiden over de achtergronden van personages of over een bepaalde voorgeschiedenis en speel je met meerdere verhaallijnen. Dat is ontzettend boeiend om te doen, maar de aantrekkingskracht van een novelle is dat je snel tot de kern van de zaak komt en ook dat het tempo hoger ligt. Zo ervaar ik dat, in elk geval. In ongeveer vijftien korte hoofdstukken heb je een compleet verhaal met een begin, een midden en een einde. Het dwingt je om creatief na te denken over de verhaallijn en met welke gebeurtenissen je die het beste ondersteunt.

In tegenstelling tot de vorige novelles heb ik aan Dubbelleven tussendoor veel veranderd. Zo is het personage Elin er pas in een latere versie ingekomen en was de eerste helft van het verhaal in eerdere versies wat tam. Hopelijk is dat nu niet meer het geval! Uiteindelijk heb ik vier versies van het verhaal geschreven, waarbij de grootste veranderingen in versies drie en vier zaten. Het is gek hoe dat gaat, want soms hoeft er aan de eerste versie alleen nog wat geschaafd te worden en soms verdwijnt meer dan de helft in de prullenbak. 

Ik lees graag spannende verhalen, bijvoorbeeld boeken van Stephen King, Ken Follett, Mira Grant en Chelsea Cain. Maar daarnaast vind ik het werk van Paulien Cornelisse ook erg tof om te lezen. Het is dus niet alleen moord en doodslag wat de klok slaat. Mijn ouders hadden vroeger al veel thrillers en horrorboeken in de kast staan, het zou me dus niets verbazen als zij dat onbewust aan mij hebben doorgegeven. Daarnaast worden in de boeken van De Correspondent en Alain de Botton maatschappelijke en filosofische kwesties op een heldere en humoristische manier uitgelegd. Ik kan deze boeken iedereen aanbevelen. Erg fijne non-fictie.

Ik zal proberen het uit te leggen zonder te veel van het plot te verklappen. De relatie tussen Fenna en Liv is belangrijk. Ze houden veel van elkaar en dat heb ik in het begin van het verhaal benadrukt. Ik hoop dat de lezer gedurende het verhaal meeleeft met Fenna en nieuwsgierig wordt naar wat Liv heeft uitgespookt tijdens de verdwijning. Je moet je afvragen wat Liv te verbergen heeft. Tussendoor heb ik wel gehint naar de plottwist en sommige lezers zullen al snel doorhebben wat er aan de hand is, maar voor anderen komt het als een verrassing. Dat kun je als schrijver maar moeilijk voorspellen. Het is eigenlijk een soort goocheltruc. Een goochelaar laat je iets zien in zijn linkerhand, waardoor je niet meer let op zijn rechterhand.

Ik zou natuurlijk schrikken en ik denk dat ik net zo zou reageren als haar vrienden in het boek. Ik zou dus ook helpen met zoeken in Amsterdam en Veenendaal en op andere pekken waar Liv regelmatig komt. Tussendoor zou ik Fenna helpen met koken en andere praktische zaken, zodat zij haar hoofd vrij heeft voor belangrijke dingen. In deze tijd zou je ook sociale media kunnen inzetten, maar daar moet je mee oppassen. Voor hetzelfde geld is iemand twee dagen vermist en wordt een vermissingsfoto jaren later nog teruggevonden op Google. In het verhaal heb ik tijdens de zoektocht de focus gelegd op Fenna en haar vrienden, maar in de praktijk zou ik meer overleggen met de politie. Zij zijn de professionals.

Het was in eerste instantie niet mijn intentie, maar ik denk dat het tijdens het schrijven wel een steeds groter thema werd. In mijn andere novelles twijfelen mensen ook aan hun eigen beoordelingsvermogen, zoals bij Isabels migraineaanvallen in Aura en Anna’s geheugenproblemen in Hersensplinters. Het maakt een penibele situatie nog spannender als je jezelf niet kunt vertrouwen. Mentale problemen zullen waarschijnlijk vaker terugkomen in mijn boeken. Niet alleen als spanningselement, maar ook om het simpele feit dat veel mensen op enig moment in hun leven te maken zullen krijgen met psychische klachten. Het voelt voor mij dus logisch om dit te gebruiken.

Jazeker! Ik ben opnieuw bezig met een thriller, maar deze keer in de vorm van een heel boek. Het gaat, net als in Aura, over iemand met zware migraineaanvallen. Niemand in haar omgeving gelooft haar als ze nieuwe feiten ontdekt over het dodelijke verkeersongeluk van haar ouders, waardoor ze gaat twijfelen aan zichzelf. Veel meer kan ik er nog niet over zeggen, want het is nog lang niet af. Bovendien heb ik geen idee of het gepubliceerd gaat worden. Los daarvan kan ik wel zeggen dat ik genoeg ideeën heb voor spannende tussendoortjes, dus wie weet spreken we elkaar weer voor de vijfde novelle!