44 jaar, dol op mijn vriend Dirk en onze katten Ninja en Sushi, bordspellen, films en series, badmintonnen, lekker eten, zon, lezen en natuurlijk schrijven. 2 dagen in de week freelance redacteur, 3 dagen communicatiemedewerker bij het leukste interim-adviesbureau van het land. Aan het leren voor psychosociaal counselor en in de perimenopauze, waar ik gelukkig op dit moment geen last meer van heb. *klopt snel af*

Het is altijd moeilijk kiezen. Ik vind zowel fantasy als thrillers heerlijk. In fantasy kan in feite alles, en je wordt ondergedompeld in een heel andere wereld. Maar ik houd ook erg van de spanning van thrillers en het op het verkeerde been zetten van lezers. Dus eh… ik kan niet kiezen haha.

Dat ik ging schrijven over een Nederlandse vrouw die vertrok naar een koud land was een gegeven. Vervolgens moest ik bedenken waarom ze dan was vertrokken en hoe ze daar haar brood zou gaan verdienen. Daar kwam dit idee uit voort.

Tussen sneeuw en bloed gaat over Iris, die het leven in Nederland achter zich wil laten, vanwege een nare ervaring die haar blijft achtervolgen omdat ze er de pers mee heeft gehaald. Eenmaal in IJsland komt ze terecht in wat lijkt op een liefhebbend gezin, maar al snel vermoedt ze dat er onderhuids bepaalde dingen spelen.

En dan wordt er een dode vrouw gevonden. Is Iris ook in gevaar?

Ik ben zelf een keer in IJsland geweest, voor een paar dagen. De woorden en gebruiken heb ik echter opgezocht, en een aantal ervan heb ik achterhaald via vrienden van mijn redacteur, die in IJsland wonen.

Ik zou het zonde vinden om dat al te verraden. ;-)

Eigenlijk niet. Het enige wat ik zo veel mogelijk probeer te doen, is eerst schrijven en dan pas werken. Ik doe nog steeds twee dagen in de week freelance redactiewerk, en het schrijven wordt lastiger als ik eerst andere verhalen heb zitten lezen.

Ik denk dat iedere schrijver daar weleens tegenaan loopt. Ik heb een enorme writersblock gehad aan het begin van de overgang. Ik kon me er gewoon niet toe zetten om te schrijven. Het enige wat je kunt doen in zo’n geval, is accepteren dat het even niet gaat, en zo veel mogelijk ontspannen. Als het langer duurt, kan je voor verandering van omgeving zorgen: ergens naartoe rijden, een museum bezoeken, gaan wandelen of fietsen, noem het maar op. Dat zorgt niet alleen voor ontspanning, maar kan ook inspiratie opleveren, waardoor je uit je writersblock komt.

Als het schrijven even niet lukt, probeer ik ook weleens gewoon een andere werkplek. Dat is vaak wel in mijn eigen huis, maar dan bijvoorbeeld op de bank in plaats van in mijn werkkamer.

Als een boek net uit is, kijk ik regelmatig of er nieuwe recensies zijn. Hoewel ik weet dat smaken nu eenmaal verschillen, doet het toch altijd wel pijn als iemand het boek niet goed vond. In zo’n geval lees ik verder en dan vind ik altijd wel meerdere positieve recensies, waardoor ik me weer beter voel.

Helaas is het onmogelijk om een boek te schrijven dat iedereen goed vindt, dus zullen er altijd negatieve recensies zijn. Als meerdere lezers hetzelfde zeggen, neem ik dat wel mee naar een volgend boek, maar vaak krijg ik dan weer van andere lezers te horen dat ze die wijziging niet leuk vinden. Intussen heb ik geleerd om vooral op mijn eigen gevoel en kennis af te gaan, en natuurlijk te luisteren naar de uitgever en redacteur. En dan is het elke keer weer afwachten wat de lezers ervan gaan vinden.

Ik ben begonnen aan een ‘vervolg’ op Kwelling en Woede. Deze zijn allemaal los te lezen, maar horen op een bepaalde manier bij elkaar. Helaas heb ik op dit moment geen tijd om te schrijven, vanwege de opleiding die ik volg. Ik hoop na het eerste praktijkexamen in september weer verder te kunnen met deze nieuwe thriller. En eigenlijk wil ik ook graag verder met de Engelstalige fantasy YA waar ik ook al aan was begonnen… Als er nu toch eens meer uren in de dag zaten!