Hallo, ik ben Thysia Huisman (51 jaar) en woon samen met mijn gezin in Amsterdam. In de afgelopen 5 jaar heb ik 4 boeken geschreven. Eerst het autobiografische Close-up en Het boek M en tegenwoordig schrijf ik thrillers die zich afspelen in de televisiewereld. Ik werk al zo’n 25 jaar achter de schermen van televisie en dat is een onuitputtelijke bron van inspiratie kan ik je vertellen. Mijn eerste thriller Sensation Island ging over de opnamen van een grote realityshow (denk Expeditie Robinson) die gruwelijk ontsporen. En nu dus mijn nieuwe thriller Schaduwdorp.

In Schaduwdorp grijpt programmamaker Charlie de kans om voor de beroemde presentator Marcus Leeflang te werken. Hij wil een onthullende reportageserie opnemen op Urk, waar Charlie is opgegroeid. Hoewel ze heeft gezworen nooit meer terug te keren, besluit ze toch om diep in de donkere kanten van het dorpsleven te duiken – zelfs als ze daarvoor haar familie en vrienden moet verraden.  

Als Charlie een crimineel netwerk in het dorp op het spoor komt, blijkt dat sommige mensen heel ver zullen gaan om haar tegen te houden… 

Ik hoorde en las een aantal verhalen van insiders over vissers uit Urk die pakketten cocaïne opvissen uit de Noordzee. Dat intrigeerde me, zeker omdat Urk een gesloten, gelovige gemeenschap is. Hoe valt dat te rijmen met elkaar? Daarnaast vind ik het een interessant gegeven wat er gebeurt als iemand wegvlucht van zijn geboortedorp om een nieuw leven te beginnen, maar dan ‘gedwongen’ wordt om weer terug te gaan. Is het dan nog steeds zo dat bloed dikker is dan water? En toen kwam ik op het idee om die onderwerpen te mixen met het maken van een televisieprogramma. 

De grootste uitdaging bij het schrijven van een thriller als Schaduwdorp is om alle lijntjes bij elkaar te brengen. Daarnaast moet je de spanning steeds meer opvoeren en ieder hoofdstuk moet natuurlijk eindigen met een cliffhanger zodat je door wil lezen. Mijn redacteur zegt altijd: Je moet het je hoofdpersoon zo moeilijk mogelijk maken. Dus zo gezegd zo gedaan… Charlie loopt naarmate het verhaal vordert steeds meer gevaar en de vraag is of ze het zonder kleerscheuren zal overleven. 

Het schrijven van Schaduwdorp vond ik echt één groot feest. Het was fantastisch om alle plottwists te bedenken en personages tot leven te wekken. Als zoiets dan allemaal bij elkaar komt en je voelt dat het werkt… Dat is echt een heerlijk gevoel! 

Nadat ik heb gesport (dat is voor mij essentieel als je veel zittend werk verricht), ga ik rond een uur of half 10 schrijven. Meestal lees ik wat ik de dag ervoor heb geschreven en redigeer het gelijk. Vervolgens krijg ik altijd genoeg inspiratie om verder te gaan met het verhaal. 

Ik heb een vaste schrijfplek in huis: een grote tafel met een boekenkast achter me en veel ramen. Maar in principe kan ik overal schrijven waar ik mijn laptop openklap. Op vakantie, in de trein, aan de keukentafel. 

Voordat ik echt ga schrijven maak ik altijd een opzet met per hoofdstuk kort beschreven wat erin gebeurt. Dus dan heb ik alles wel van tevoren uitgedacht. Vervolgens ga ik schrijven en moet ik eerlijk toegeven dat ik niet zo vaak meer naar die opzet kijk. Het meeste zit dan al gewoon in mijn hoofd. 

Als jong meisje was het mijn grote droom om model te worden en ik won op mijn vijftiende een modellenwedstrijd. Voor een camera staan vond ik heel leuk, maar de harde wereld eromheen minder. 

Op mijn achttiende ben ik gedrogeerd en verkracht door mijn Parijse modellenagent Jean-Luc Brunel. Pas 28 jaar later, toen ik erachter kwam dat hij de handlanger van Jeffrey Epstein was, durfde ik aangifte te doen tegen Brunel. Ik wist dat ik niet het enige slachtoffer was en heb alles op alles gezet om anderen te motiveren ook naar voren te komen. Uiteindelijk  werd Brunel gearresteerd, maar hij pleegde anderhalf jaar later zelfmoord in zijn cel. 

Wat ik heb meegenomen hieruit…. Dat je als slachtoffer je niet moet schamen en dat het nooit jouw schuld is. Die boodschap probeer ik ook zoveel mogelijk uit te dragen. Schuld en schaamte is namelijk voor de dader. Het was bevrijdend om met mijn boek Close-up iets in het licht te zetten waar ik me zo lang voor geschaamd heb en dat heeft mijn leven veranderd.

Ik ben een lezer, maar ook een fervent luisteraar. Eigenlijk luister ik op de fiets, in de auto en in bed altijd naar luisterboeken. En dan vooral thrillers of spannende historische romans. Mijn favoriete schrijvers zijn Marion Pauw, Esther Verhoef, Marieke Damen, Freida McFadden, Rachel van Charante, Bella Mackie. Het laatste luisterboek dat ik verslonden heb, was Niets gezien van Shanna de Jong. Echt heel goed: spannend, een originele setting in Zeeland en verrassend tot de laatste bladzijde. 

Ik werk op freelance basis aan tv klussen. Als ik klaar ben met een programma, dan kruip ik weer achter mijn laptop om te schrijven. Die afwisseling werkt goed. Alleen schrijven is best eenzaam en ik hou ervan om samen met een leuk team een programma te maken. En daarna is het ook weer heerlijk om te kunnen verdwijnen in mijn fantasiewereld. 

Mijn hobby’s zijn leuke dingen doen met mijn gezin en vrienden zoals varen, uit eten gaan, uitstapjes maken, uitgaan en sporten.

Ik krijg vaak ideeën door te praten met vrienden en collega’s. Dan krijg ik ineens zo’n flits door mijn hoofd waarbij zich heel snel een soort speelfilm afspeelt en het hele verhaal zich vormt. Alleen moet ik het daarna nog wel opschrijven. Hahaha… Het begint dan met het maken van een synopsis waarin je het hele verhaal in het kort opschrijft. Dat vind ik stiekem het leukste deel van het maken van een boek. 

De beste ingevingen voor een plottwist of een verhaallijn krijg ik trouwens vaak op de fiets of onder de douche. Dan moet ik mezelf dwingen het te onthouden tot ik weer achter mijn laptop zit. 

Ja, ik lees alle recensies en als ik bepaalde kritiekpunten vaker zie terugkomen dan neem ik dat mee als aandachtspunt tijdens het schrijven van het volgende boek. 

Ik heb ook een schrijfclub met een aantal schrijvers. We zien elkaar om de paar maanden, lezen elkaars werk en geven daarop feedback. Dat is echt goud waard. Al moet ik wel bekennen dat ik ook wel eens met stoom uit mijn oren thuis ben gekomen na zo’n sessie. Dan wilde ik mijn manuscript in de fik steken. Maar nadat ik de feedback een nachtje had laten bezinken, ging ik ermee aan de slag en werd het altijd beter.

De televisiewereld biedt nog genoeg inspiratie voor heel veel spannende verhalen, omdat het een arena is waar de druk hoog is, er veel bijzondere types rondlopen en het een wereld is die veel mensen intrigeert. Op dit moment heb ik het idee voor een volgend deel al in mijn hoofd. 

Daarnaast ben ik ook bezig met een spannende historische roman die gebaseerd is op de bizarre familiegeschiedenis van mijn stiefmoeder.