Ik ben papa van Marie en Olivia, getrouwd met Dione. Daarnaast ben ik regisseur en tv-scenarist in de week en auteur van thrillers voor YA en volwassenen in het weekend en ‘s avonds. De combinatie van televisie-teamwerk en het vertellen van mijn eigen verhalen in het boekenvak is een gedroomde combinatie.   

Ik schreef op dat moment vooral tv-reeksen voor kinderen en wilde graag een volgende stap nemen. Thrillers voor YA waren een geweldige uitdaging. Het idee is heel eenvoudig gekomen: in het (spionage) thrillergenre lees en zie je meestal volwassen en veeleer mannelijke hoofdkarakters. Het uitgangspunt was om een compleet onconventioneel hoofdkarakter als spion aan de slag te laten gaan. Zo is de ogenschijnlijk onzekere, bij de start nog erg jonge, maar wel krachtige en verbluffende Erika ‘geboren’. Confessions of a Teenage Serial Killer is er daarna bij gekomen. Dat zijn standalone en veel kortere tienerthrillers. De Vriese & Durnez zijn er in het volwassen vak bij gekomen, omdat ik heel graag thrillers lees die zich in ons land afspelen, en nu dus ook schrijf.

Door in het televisievak te werken aan reeksen zoals Onder Vuur, Déjà Vu, Thuis en enkele andere, kortere uitstapjes te doen, was die lijn doortrekken naar het boekenvak een heel evidente stap. Je denkt net iets anders na over verhalen, research, karakters… en dat neem je dan lekker mee naar je boekenreeks.

De Vriese & Durnez is gestart met het idee een thrillerreeks van hier te schrijven. Naast gewaardeerde collega auteurs die hun rechercheurs vaak koppelen aan een stad of een regio, wilde ik erg graag schrijven over België als een bizar geheel. Ik hou erg van ons rare, mismaakte maar ook mooie land. Het idee dat één van mijn rechercheurs uit Vlaanderen en één van hen uit Wallonië kwam volgde automatisch. Zij werkt wat meer op gevoel, hij werkt wat meer op metier. Het is een duo waar ik erg van ben beginnen houden en waar ik graag nog heel wat tochtjes mee zou willen afleggen.

De waarheid ligt voor mij in het midden. Ik probeer zoveel mogelijk structuur en informatie te hebben voor ik start aan mijn proloog. Ik schrijf, vanuit het televisievak, erg gestructureerd en heb dus effectief een volledig plan klaarliggen voor ik zin één van het manuscript schrijf. Maar… de buik heeft altijd gelijk! In het moment en de realiteit van een hoofdstuk wordt pas duidelijk wat werkt en wat niet werkt, of je karakters logisch reageren, of je de keuzes van tevoren goed inschatte. En als er iets wringt, pas ik altijd het plan aan. Soms zeer verregaand. Na zo’n sterke wijziging herbekijk ik dan gelijk het volledige plan. Het is dus een een-tweetje van structureren, loslaten, structureren, loslaten.

Ik werk aan heel veel verhalen tegelijk, televisie en het boekenvak gecombineerd. De afwisseling zorgt dat je met het ene traject het andere luchtig houdt. Je hebt namelijk altijd wel een project dat goed loopt. Wanneer ik aan een manuscript begint, blijft ik – wat het boekenvak betreft – wel steeds bij één titel, tot die tocht afgerond is. Er zijn namelijk te veel balletjes tegelijk hoog te houden op het gedetailleerde manuscriptniveau.

Ik heb nog heel wat ideeën die ik graag zou willen uitwerken en uitschrijven. Ik merk dat een combinatie van een sterk door genre gedreven verhaallijn in combinatie met intense drama/karakterlijnen me het meeste ligt. Thriller, spionage, crimi, recherche, avontuur… in combinatie met coming-of-age en dramalijnen zullen dus altijd vaste ingrediënten blijven.

Ik probeer heel gestructureerd te werken, ook wat mijn planning betreft. Ik geloof, doorheen de jaren, meer in elke dag een uurtje of twee boeken schrijven, dan wel gigantische schrijfsessies in een week of twee verpakt. Na mijn dagtaak, als regisseur of scenarist, volgt er familietijd en ’s avonds schrijf ik dan vaak boeken in de plaats van een televisiereeks te bingen. Boeken schrijven is mijn alternatief voor Netflix. Ik kan dan écht opzetten waar ik zin in heb :)

De allereerste reeks die ik in het boekenvak ooit schreef, Team Mortis, en zijn hoofdkarakters Erika en co liggen mij nog steeds het meest na aan het hart. Mocht die reeks ooit audiovisueel tot leven komen, zou ik dat geweldig vinden. Hetzelfde geldt voor De Vriese & Durnez, al zal Team Mortis altijd mijn allereerste ‘eigen reeks’ blijven.

Ik hou van beknopte, scherpe thrillersauteurs zoals Arlidge. Op vakantie heb ik vaak een Vlaamse thriller bij, omdat ik dus graag verhalen uit mijn eigen achtertuin lees (en schrijf).

Aan lezers en lezeressen die fan zijn van een verhaal, een boek, een reeks van een collega auteur (of mezelf): verspreid alsjeblieft je liefde voor het boek. Het is slechts bij gratie van enthousiaste mond aan mond reclame dat een reeks levensvatbaar wordt en blijft. Aan mijn eigen lezeressen en lezers: heel erg bedankt om al zo lang onze karakters en verhalen te helpen in leven houden, en zelfs meer dan dat.