|
1. Drie jaar geleden besloot je je eerste boek te gaan schrijven. Achter in je boek staat dat je interesse voor de Nederlandse geschiedenis en je liefde voor thrillers je hebben aangezet tot schrijven. Hoe heb je van je plan realiteit gemaakt?
Daniëlle: In feite door het gewoon te gaan doen. Ik dacht: als ik die stap nu niet zet, doe ik het misschien wel nooit. Misschien krijg ik daar mijn leven lang spijt van. En ik hou niet van spijt. Omdat ik freelance communicatieadviseur ben, kan ik zelf beslissen hoeveel ik werk. Ik nam minder opdrachten aan om zoveel mogelijk tijd te kunnen steken in het schrijven van mijn boek. Wel had ik mezelf een maximumperiode gesteld van tien maanden. Als er dan nog geen manuscript zou liggen, als ik bleef worstelen en niet boven zou komen, zou ik mijn werkzaamheden weer oppakken. Ik heb het schrijven net zo projectmatig aangepakt als een communicatieproject. Het begint met een idee, dat uitwerken tot een plot en vervolgens gaan schrijven.
2. In je boek mix je historie met actualiteit. Waar komt die interesse voor de Nederlandse geschiedenis vandaan? Want tijdens je jeugd heb je grotendeels in het buitenland gewoond.
Daniëlle: Misschien komt daar juist die interesse vandaan. Ik was tien jaar oud toen ik in Nederland kwam wonen. Na Afrika was dat een behoorlijke cultuurshock. Alles was anders. Niet beter of slechter, maar anders. Het eten, het gedrag van mensen, de nieuwe regels die in dit land gelden en waar ik me aan moest conformeren. Ook het levenspatroon binnen ons gezin veranderde. Die shock zette zich om in een kinderlijke verbazing die nooit helemaal verdwenen is. Geschiedenis tekent de cultuur van een land, van zijn inwoners. Net zoals de persoonlijke geschiedenis van een mens een blijvende invloed kan hebben op zijn of haar leven. Dat vind ik interessant aan geschiedenis. Niet zozeer alleen die van Nederland.
3. Het onderwerp tulpenhandel is niet het meest voor de handliggende onderwerp om een boek over te schrijven. Hoe kwam je op het idee?
Daniëlle: Het was voor mij eerder een vraag: waarom is daar nog geen thriller over geschreven? Er zijn wel romans te vinden die zich in die periode van onze geschiedenis afspelen en deels de tulpenhandel als onderwerp hebben, maar geen thrillers. Toen ik ging nadenken over een onderwerp zocht ik naar iets waarbinnen ik een lijn kon trekken van heden naar verleden. Het moest geen historische thriller worden, dat is niet mijn genre. Tijdens het inlezen stuitte op een artikel uit 2003 over de hedendaagse tulpenfraude in Nederland, waarvan de rechtzaak momenteel speelt. Investeerders zijn rond de 120 miljoen euro kwijtgeraakt die zij in tulpen hadden belegd. De geschiedenis herhaalt zich. Toen wist ik dat dit het onderwerp moest zijn.
4. In je dankwoord schrijf je dat het boek Tulpengekte van Mike Dash je enorm geïnspireerd heeft. Waar haal je tijdens het schrijven nog meer je inspiratie vandaan?
Daniëlle: Voor en tijdens het schrijven haal ik veel inspiratie uit de actualiteit en wat er in het dagelijks leven op mijn pad komt. Ik ben een knipselfanaat en scheur regelmatig artikelen uit kranten of tijdschriften. Een zin kan dan al genoeg zijn om mijn fantasie te prikkelen. Ook wat mensen in televisieprogramma’s zeggen kan een 'trigger' zijn. Maar ook wat er zich in mijn naaste omgeving afspeelt. Tijdens het wandelen met mijn hond, in de supermarkt of op het vliegveld kan ik zomaar een personage voor mijn boek tegenkomen. Films zijn in zoverre een inspiratiebron, omdat ik er altijd goed op let hoe de regisseur de spanningsboog opbouwt.
5. Voordat je besloot je eerste boek te gaan schrijven werkte je als freelance-communicatiemanager. Doe je dat werk nu nog steeds of richt je je volledig op het schrijven?
Daniëlle: Momenteel werk ik voornamelijk als tekstschrijver en doe wat kleinere klussen. Omvangrijke communicatieprojecten die veel tijd en energie vergen, laat ik even voor wat ze zijn. De komende tijd wil ik me zoveel mogelijk op het schrijven richten. Dat staat op dit moment centraal. Ik heb natuurlijk het geluk dat A.W Bruna, mijn uitgever, mij niet alleen voor Het tulpenvirus heeft gecontracteerd, maar ook voor mijn tweede boek. Ik weet dus zeker dat het boek waar ik nu me bezig ben ook wordt uitgegeven. Voor een debutant een enorme luxepositie.
6. De reacties op je debuut zijn over het algemeen lovend. Hoe kijk je aan tegen dat succes?
Daniëlle: Natuurlijk ben ik daar heel erg blij mee. Als je maandenlang hard hebt gewerkt om iets tot stand te brengen en datgene, of het nou een boek is of een rapport waar je op hebt zitten ploeteren, vervolgens met de grond gelijk wordt gemaakt, is vreselijk. Daar zit niemand op te wachten. Waar ik vooral blij mee ben is van mensen te horen dat ze mijn boek met plezier lezen en het onderhoudend vinden. Ook vind ik het prettig te merken dat mijn lezersgroep vooralsnog heel erg breed is. Van jong tot oud, mannen en vrouwen: precies wat ik voor ogen had. Dat ze er net zo veel plezier in hebben mijn boek te lezen als ik ervan heb genoten Het tulpenvirus te schrijven is mijn doel.
7. Had je het verwacht?
Daniëlle: Het was eerder een hoop dan een verwachting. Er komen jaarlijks zo ontzettend veel boeken op de markt dat je heel blij moet zijn dat er al aandacht aan je wordt besteedt. Twee jaar geleden heb ik de cursus 'Literair Debuteren' gevolgd bij literair agent Paul Sebes. Hij vertelde ons dat we ons geen enkele illusie moesten maken. De kans dat je wordt uitgegeven is al zeer klein, laat staan dat er vervolgens aandacht aan je boek wordt besteedt. Dat ik al die aandacht krijg is een cadeau.
8. Op een website werd de vergelijking gemaakt met de Da Vinci Code van Dan Brown vanwege de strijd tussen wetenschap en religie. Wat vind je van die vergelijking?
Daniëlle: Ik begrijp wel waarom die vergelijking wordt gemaakt, maar er zijn legio boeken die deze strijd beschrijven. Daar is Dan Brown niet alleen in. En bovendien zal de strijd tussen wetenschap en religie eeuwigdurend zijn, dus er zullen er wel meer verschijnen. Bovendien staat deze strijd in Het tulpenvirus niet centraal, maar draait het om de vrijheid van geest en om hebzucht.
9. De volgende vraag is misschien wat lastig om te beantwoorden, zonder te veel weg te geven over het boek. Persoonlijk vond ik het einde van je boek niet passen bij de rest van het verhaal. Waarom heb je er voor gekozen om het boek zo te laten eindigen?
Daniëlle: Ik heb ervoor gekozen Het tulpenvirus zo te laten eindigen omdat het in mijn ogen zo moest. Het thema van mijn boek is hebzucht. Dat is iets van alle tijden, iets dat altijd zal blijven bestaan. Dat heb ik met het einde duidelijk proberen te maken. Hebzucht houdt niet op door mensen die onrechtmatig aan hun geld of spullen zijn gekomen op te pakken. Het gaat altijd door.
10. In 2009 kunnen we je tweede boek verwachten. Kun je al kort iets vertellen waar je nieuwe boek over gaat?
Daniëlle: Het enige wat ik erover kwijt wil is dat in mijn tweede boek weer een onderwerp uit onze geschiedenis centraal staat. Daar ga ik een hedendaagse thriller omheen bouwen. De rede dat ik er nog niet veel over wil zeggen, is dat het verhaal nu nog van mij is en het nog even alleen van mij moet blijven. Ik kom ermee naar buiten als ik er helemaal klaar mee ben. Je zou het kunnen vergelijken met vrouwen die in verwachting zijn en nog willen even wachten voordat ze hun zwangerschap aan de buitenwereld kenbaar maken. Je wilt het eerst even voor jezelf houden en er iets zekerder van zijn dat het goed gaat komen.
Meer informatie over Daniëlle Hermans en haar boek Het tulpenvirus is te vinden op haar website www.daniellehermans.nl. Hannie
Bezoekersreacties:
|
