vrouwenthrillers.nl

Wat me bij thrillerauteurs steeds weer verbaasd, is hoe normaal ze eruit zien. Ook Tess Gerritsen. Een keurig dame, rok, blouse en colbert, zit op me te wachten in de interviewruimte. Ze lacht vriendelijk, terwijl ze nogmaals vraagt hoe ze mijn naam moet uitspreken. "Sorry, dat had ik niet goed begrepen," zegt ze verontschuldigend met zachte stem. Tess begrijpt mijn stiekeme verbazing wel. "Ik verbaas me er zelf eigenlijk ook altijd over, hoe normaal wij thrillerauteurs er uitzien. Alsof zo'n keurig persoon nooit die gruwelijke dingen kan bedenken. Maar aan de andere kant: in boeken zijn het ook altijd de stille, onverwachte types die die gruwelijkheden begaan. Zo kan ik me nog steeds niet voorstellen dat een goede vriend van mijn ouders, die ik ook goed kende, een afschuwelijke moord heeft gepleegd. Dat had ik van hem echt nooit verwacht."

De loopbaan van Tess is ook verbazingwekkend. Ze werd door haar ouders gemotiveerd en gestimuleerd om een opleiding te gaan volgen, ondanks haar passie voor schrijven. "Ik kom uit een half Chinees - half Amerikaans gezin. In China is het heel gebruikelijk dat je kinderen stimuleert om tot het uiterste te gaan. Daarom zitten Chinezen vaak ook in hoge functies. Ze worden gepusht door hun ouders om het beste uit zichzelf te halen. Dat was bij mij niet anders. Ik schreef als jong meisje al boeken, maar dat was geen goede basis volgens mijn ouders. En dus ben ik medicijnen gaan studeren."

Maar Tess was ook tijdens haar opleiding tot arts al geïnteresseerd in de 'zwarte kant' van de medische wereld. "Ik vond de anatomie-lessen altijd het meest interessant. Ik heb zelfs erover gedacht om patholoog anatoom te worden. Dat is me echter uit het hoofd gepraat door een andere arts. Waarom zou ik mijn leven slijten tussen de lijken, vroeg hij zich af. Ik koos dus een andere richting." Ze denkt even na en zegt dan: "Als ik wel patholoog was geworden, was ik misschien niet eens gaan schrijven. Die uren zijn veel gemakkelijker te combineren met een gezin."

Maar gelukkig ging Tess wel schrijven, want voor velen is zij een groot voorbeeld. Ze is werkelijk een ster in thrillerland. "Ik realiseer me dat eigenlijk pas wanneer ik dit soort trips maak. Of bij signeersessies. Dan merk ik dat ik bekend ben. Als ik thuis op mijn kantoor aan het schrijven ben, houd ik me daar helemaal niet mee bezig. Dan schrijf ik en dat is het." Wanneer ze gaat schrijven, leert ze pas haar hoofdpersonen kennen: "Ik begin niet met een storyboard van tevoren. Ik begin met schrijven en dan zie ik vanzelf wat er gebeurt met mijn personages."

En dat werkt voor haar. Dat blijkt wel uit het succes van Rizzoli en Isles. De patholoog anatoom en politieagente die wereldberoemd zijn dankzij de televisie-serie die op basis van de boeken van Gerritsen zijn gemaakt. "Die twee zijn echt mijn dochters. Ik weet precies hoe ze werken, hoe ze eruit zien en hoe ze reageren. Isles lijkt echt op mij en Rizzoli is weer heel anders. Zij is in mijn boeken eigenlijk ook niet zo mooi als in de serie. Want de actrice die haar speelt, Angie Harmon, is werkelijk prachtig. En dat had ik toch nooit zo in mijn hoofd. Maar in de serie klopt het."

Haar nieuwste boek over Rizzoli en Isles, Het stille meisje, is een échte vrouwenthriller. Het is niet alleen geschreven door een vrouw, het gaat ook over een hele sterke vrouw. "Ik wilde eens iets doen met mijn Chinese achtergrond. Ik ben altijd onder de indruk van de vrouwen die aan oosterse vechtsport doen, zelfs tot op hoge leeftijd. Dit boek is een soort eerbetoon aan deze vrouwen."